ข้อที่ ๒ ในฤดูฝนพื้นดินจะแฉะ สัตว์จะเหยียบย่ำไปที่ใดก็จะ เกิดรอยเท้าชัดเจน จึงถูกติดตามล่าได้ง่าย

ข้อสุดท้าย ในตอนต้นฤดูฝน ชาวนาเริ่มเพาะข้าวกล้า เกรงว่า สัตว์จะมาเหยียบย่ำทำลาย จึงหาทางป้องกันโดยการออกตาม ล่านำมาเป็นอาหารเสียก่อน

กวางกาฬะได้ชักชวนบริวารทั้ง ๕๐๐ ตัว ลงไปกินหญ้าในตอนกลางวัน ถึงแม้ว่า
จะมีการทักท้วงจากบริวาร แต่กวาง กาฬะกลับไม่ฟังคำทักท้วงแต่อย่างใด

ขณะที่บริวารถูกยิงนอนล้มตายอยู่บริเวณตรงทุ่งหญ้า
กวางกาฬะได้อาศัยความชุลมุนหลบหนีเข้าป่าไป
รอดตายอย่างหวุดหวิด ในที่สุดกวางกาฬะก็เหลือรอด มาเพียงตัวเดียว

ส่วนทางด้านกวางลักขณะก็ได้ปฏิบัติตามคำสั่งสอน
ของพญากวางทุกประการ ถึงแม้ว่าบริวารกวางจะมา
อ้อนวอนให้พาไปกินหญ้าตอนกลางวันแต่กวาง
ลักขณะก็ไม่ใจอ่อนเพราะคำนึงถึงความปลอดภัย
เป็นหลักจึงได้บอกให้บริวารรอจนกว่าจะถึงเที่ยงคืน

กวางลักขณะพาบริวารออกหากินเฉพาะ
เวลาเที่ยงคืน ถึงอดอยากบ้างก็สู้ทน
ระมัดระวังตัวอยู่เสมอ ส่วนเวลาอื่นก็จะ
อยู่ตามเชิงเขา

เมื่อฤดูข้าวกล้าผ่านพ้นไป ภัยจากพวก
มนุษย์ก็ลดลง