ในอดีตกาล ณ
ป่าใหญ่แห่งหนึ่ง
ริมทะเลไม่ห่าง
จากกรุงพาราณสี
มากนัก
 

  มีดงตาลแห่งหนึ่งมีต้นมะตูมขึ้นปะปนอยู่ ในบริเวณนั้นมีกระต่ายน้อยตัวหนึ่ง ได้อาศัยใบตาลแห้งเป็นที่พักอาศัยอยู่เสมอ

  กระต่ายน้อยกินอิ่มแล้ว ก็หลบเข้าไปนอนใต้ใบตาลแห้ง ด้วยความไม่รู้จักประมาณในการกิน กระต่ายน้อยจึงคิดฟุ้งซ่านไปถึงเรื่องแผ่นดินถล่ม

  ในขณะที่กระต่ายน้อยนอนหลับอยู่นั้น ได้มีผลมะตูมสุกลูกหนึ่งตกลงมาจากต้น ใกล้กับบริเวณที่กระต่ายนอนอยู่

  เสียงผลมะตูมตกลงบนใบตาลแห้งทำให้กระต่ายน้อยตกใจ จนไม่ทันตั้งสติหาเหตุผลใดๆ พุ่งสุดตัวไปข้างหน้า แล้วร้องตะโกนลั่น

  กระต่ายตัวอื่นๆ เมื่อได้ยินเสียงร้องว่าแผ่นดินถล่ม ก็เชื่อทันทีโดยไม่คิดไตร่ตรอง วิ่งหนีตายกันจ้าละหวั่น จนรวมเป็นกระต่ายฝูงใหญ่

  ฝูงกระต่ายวิ่งไปพลางร้องตะโกนไปพลางจนลั่นป่า สร้างความตื่นตกใจแก่หมู่สัตว์ทั้งหลาย