บทความวาไรตี้

"ถึงยายตายก่อน.. ยายก็ช่วยได้"

กราบคารวะพระเดชพระคุณหลวงพ่อที่เคารพอย่างสูงครับ
กระผม พระครูใบฎีกาประดิษฐ์  อริญชโย 
พระอาจารย์ประจำภาคนครหลวง 6  และก็เป็นพระอาจารย์ที่ช่วยดูแลศูนย์ที่ประเทศอินโดนีเซียด้วยครับ

                    หลวงพ่อครับ..ก่อนผมจะบวช ผมเป็นอุบาสก หรือที่เรียกอีกชื่อหนึ่งว่าผมเป็นอุบาสก ที่เคยเป็นหนึ่งในอุปัฏฐากคุณยายมาตั้งแต่ปี พ.ศ.2530 ถึง 2535 รวมแล้วก็ประมาณ 5 ปีครับ ซึ่งผมได้รับบุญทำหน้าที่เป็นสารถีแก้วขับรถพาคุณยายไปบอกบุญ ไปหาหมอ และก็ขี่สามล้อพาคุณยายตรวจวัด แม้เวลาจะผ่านไปนานแล้ว แต่พอนึกถึงบุญนี้ทีไร ก็อดปลื้มแสนปลื้มไม่ได้ทุกที  
                เนื่องจากผมรู้สึกว่า..ได้อุปัฏฐากเนื้อนาบุญอันเลิศ เพราะท่านมีคุณธรรมและคุณวิเศษอันสูงส่งไม่มีประมาณ ซึ่งระหว่างที่อุปัฏฐากท่าน ผมก็เจออานุภาพและความทรงอภิญญาของคุณยายกับตัวเองหลายอย่าง 
อย่างเรื่องหนึ่ง..ที่ผมเจอกับตัวเองอย่างจัง ก็คือ มีวันหนึ่ง..ขณะที่ผมกำลังเดินทางกลับจากไปธุระนอกวัดมา ซึ่งพอรถประจำทางแล่นมาจอดหน้าวัดปุ๊บ ผมก็ลงเดินมาเจอพี่สถาพรซึ่งเป็นอุบาสกด้วยกัน (ตอนนี้ท่านบวชเป็นพระอยู่พนาวัฒน์) ซึ่งระหว่างเดินก่อนจะถึงประตูวัด ผมกับพี่สถาพรก็คุยกันตามประสาคนมีฐานะครับ..ซึ่งฐานะที่ว่า..ก็คือ ฐานะยากจน เพราะเงินเดือนไม่พอใช้ และต่างก็เม้าท์กันไปเม้าท์กันมา ถึงปัญหาทางด้านการเงินของแต่ละคน แต่ก็คุยกันแบบกะหนุงกะหนิง โดยไม่ได้ส่งเสียงดังอะไรเลยครับและพอผมเดินเข้าวัดผ่านประตูมาถึงครัวยามา ก็มาเจอคุณยาย ซึ่งท่านนั่งอยู่บนรถสามล้อขณะไปตรวจวัด จากนั้นคุณยายก็พูดขึ้นทันทีเลยว่า..
            “เราน่ะ..ใช้เงินให้มันเป็นหน่อยนะ ใช้ไม่เป็นก็เป็นขี้ข้าเงิน” โห..หลวงพ่อครับ..พอฟังคุณยายทักแบบนี้ ความตะลึงกับความมหัศจรรย์ได้เกิดขึ้นพร้อมกันเลยครับ คือ คุณยายท่านทราบได้อย่างไรว่า..ตอนผมเดินอยู่นอกรั้ววัด ผมกับพี่สถาพรคุยกันเรื่องอะไร ทั้งๆที่นอกรั้ววัดกับครัวยามาก็ไกลกันเกือบ 1 กิโลเมตร แม้ต่อให้ตะโกนคุยกันยังไง ก็ไม่มีทางดังไกลถึงขนาดนั้น แต่คุณยายท่านสามารถรู้ทุกอย่างที่คุยกัน แถมท่านยังเมตตาผมสอนเรื่องการใช้เงินอีก ..ผมว่า..การนั่งสามล้อตรวจวัดของคุณยายนี่ มองภายนอกเหมือนท่านตรวจแค่หยาบๆ แต่ก็ไม่รู้ท่านตรวจวัดแบบไหน ถึงทำให้ท่านรู้วาระจิตของคนที่เข้ามาในเขตรัศมีวัดได้ถึงขนาดนี้ ผมว่า..การนั่งสามล้อตรวจวัดของท่านนี่ไม่ธรรมดานะครับ  คือ "ความลับไม่มีสำหรับคุณยายจริงๆ"
          ส่วนอีกเรื่องหนึ่ง ก็คือ ตอนโยมพ่อของผมเสีย โยมแม่และพี่ๆ น้องๆ ของผม บอกว่า..ช่วยกราบเรียนคุณยายให้ช่วยโยมพ่อหน่อย ซึ่งผมก็ทำลีลาบอกที่บ้านไปว่า..“ไม่กล้าบอกหรอก ถ้าแม่อยากจะบอกก็ให้แม่มาวัดมาบอกคุณยายเอง” ที่ผมพูดอย่างนี้  ก็เพราะเป็นอุบายอยากจะให้แม่มาวัด ซึ่งก็สำเร็จจริงๆ ครับ โยมแม่ยอมมาวัด เพื่อมากราบคุณยายด้วยตัวเอง และพอโยมแม่เล่ารายละเอียดให้คุณยายฟังทั้งหมด คุณยายก็บอกว่า “แล้วยายจะช่วย” และหลังจากนั้นแค่ 2-3 วัน ขณะที่ผมขี่สามล้อให้คุณยาย ท่านก็พูดว่า “พ่อเราตายไม่ใช่หรือ” ผมก็เลยได้จังหวะเรียนถามคุณยายว่า.. “ คุณยายเจอแถวไหนครับ” ท่านก็เมตตาบอกว่า “เจอแถวๆ บ้านนั่นแหละ รู้สึกว่าพ่อมีห่วงเยอะเหมือนกันนะ แต่ยายช่วยไปแล้ว”
         หลวงพ่อครับ...การที่คุณยายไปช่วยส่งบุญให้คนตาย ไปนรกสวรรค์ ถือเป็นเรื่องปกติที่คุณยายทำจนชำนาญมาตั้งแต่สมัยวัดปากน้ำ ซึ่งเรื่องนี้เองครับ..ก็กลายเป็นที่เลื่องลือฮือฮาโจษจันกันไปทั่ว จนอุบาสกชอบเอามาเป็นประเด็นคุยกันตอนนั่งกินข้าวร่วมกัน จึงมีคนพูดขึ้นขำๆ ว่า.. “งั้น..ใครจะตายก็รีบตายนะ คุณยายยังมีชีวิตอยู่ ท่านจะได้ช่วยได้” ด้วยเหตุนี้..ผมก็เลยเอาเรื่องนี้ไปเล่าให้คุณยายฟัง ท่านก็เลยเบิกบานปนขำๆ แล้วพูดขึ้นว่า.. 

             “ถึงยายตายก่อน ยายก็ช่วยได้”  โอ้โห.!!! หลวงพ่อครับ ประโยคนี้ของคุณยาย เป็นประโยคที่โดนอย่างแรงเลยครับ ฟังแล้วรู้สึกโล่งใจและปลอดภัยยังไงบอกไม่ถูก คือ คุณยายอาจารย์ท่านเป็นครูบาอาจารย์ ที่หาใครเสมอเหมือนท่านได้ยากจริงๆ ครับ เพราะท่านตามคุ้มครองดูแลลูกศิษย์ลูกหา แม้ท่านละสังขารไปแล้ว เพียงแต่เราต้องตามตรึกระลึกนึกถึงท่านให้เป็นเท่านั้น  คุณยายท่านไม่ธรรมดาจริงๆ ครับ
             สุดท้ายนี้..ผมก็ขอบอกว่า..การที่หลวงพ่อจัดให้มีการหล่อรูปเหมือนคุณยายด้วยทองคำ นับเป็นบุญสำหรับลูกหลานที่ตามมาในภายหลังจริงๆ ครับ เพราะเราจะได้มีโอกาสเชื่อมสายบุญกับคุณยาย เพราะตอนที่ผมเป็นอุปัฏฐากท่าน ได้ยินคุณยายพูดว่า “ใครทำบุญกับยาย ก็จะมีสายบุญเชื่อมกัน ใครทำบุญกับยาย ยายจะตามเก็บไปให้หมด” ซึ่งก็เป็นโอกาสทองของเราแล้วนะครับ...
 

ทบทวนฝันในฝัน วันที่ 1 มีนาคม พ.ศ. 2557
..Panwaya...