บันไดขั้นที่ ๑๖ ประพฤติธรรม
กว่าจะรู้ว่า อะไรบุญ อะไรบาป อะไรดื อะไรชั่ว ก็ทำบาปทำชั่วเสียเยอะแยะ ครั้นบาปนั้นตามให้ผล ก็แทบกลับเนื้อกลับตัวไม่ทัน ถึงแม้จะกลับตัวทัน ก็ไม่ราบรื่นเท่าที่ควร ส่วนใครที่ไม่เคยก่อบาปก่อกรรมไว้ก่อน ก็รอดตัวไป
เพราะฉะนั้นวิธีป้องกันและแก้ไขไม่ให้เกิดสภาพเลวร้ายขึ้นต่อตัวเราคือ ประพฤติธรรม
๑. ละการฆ่าสัตว์โดยเด็ดขาด
๒. เว้นการลักทรัพย์โดยเด็ดขาด
๓. เว้นการประพฤติผิดในกามโดยเด็ดขาด
๔. เว้นขาดมุสาวาทในทุกกรณี
๕. เว้นขาดการส่อเสียด ยินดีสามัคคีธรรม
๖. เว้นคำหยาบ ยินดีผูกใจคนให้ชอบใจ
๗. เว้นขาดคำเพ้อเจ้อ ยินดีพูดเป็นอรรถเป็นธรรม เป็นเหตุเป็นผล เป็นวินัย เป็นหลักฐาน ถูกกาล
๘. เว้นขาดจากการเพ่งเล็งทรัพย์ขาวบ้าน
๙. เว้นขาดพยาบาทมุ่งร้าย
๑๐. มีความเห็นถูกต้องตามความจริงของโลกและชีวิต
ผู้ที่ทำได้เช่นนี้ คือผู้ที่กายสะอาด วาจาสะอาด และความคิดสะอาด ทั้งกายและใจของเขาจึงผ่องใสตลอดเวลา
