ระเบียงทัศนะ

รักแท้…ไม่แพ้สักอย่าง

.....นิยามของคำว่ารัก ทุกคนจะมีไว้ประดับตัวเอง อย่างน้อยๆ ก็หนึ่งนิยาม นี่ผมให้ความเห็นสำหรับบุคคลพิเศษที่บูชาความรัก และมีจิตใจแค่หนึ่งเดียว รักเดียวและก็ใจเดียวเท่านั้น แต่สำหรับคนทั่วไปล่ะก็ต้องมีนิยามเกี่ยวกับความรักมากมายที่ผันแปรไปตามสถานการณ์ และบุคคลที่จะทำให้นิยามนั้นเป็นความจริง เปล่านะครับผมไม่ได้เจาะจงเฉพาะความรักของหนุ่มสาว แต่ผมกำลังนึกถึงความรักสากล ความรักที่สามารถให้กับใครก็ได้ และถ้าบุคคลที่เราจะต้องไปเกี่ยวพันนั้นมีหลากหลาย เราจะมีนิยามของคำว่ารัก เพียงหนึ่งเดียวก็จะดูเป็นการจำกัดจินตนาการตัวเองมากเกินไป
 

.....“รักแท้แพ้ใกล้ชิด” นิยามนี้เป็นนิยามของความรักที่เราคุ้นกันดีเลยทีเดียว เป็นคติเตือนใจได้ดีว่าถ้ารักแท้แล้วจงอย่าละเลย เพราะการเปิดดอกาสให้ผู้อื่นเข้ามาใกล้ชิดเราและเขา บางทีความใกล้ชิดนี่แหละจะทำให้ความรักนั้นผันแปรไป ผมว่ามันเป็นวัฏจักรของความรัก มักถูกก่อร่างสร้างตัวมาจากความใกล้ชิดครับ เป็นเรื่องยากทีเดียวที่ไม่รู้จักกันและยังไม่เคยใกล้ชิดกันเลยสักครั้งจะมารักกันหวานชื่นชั่วนิรันดร์ แต่สำหรับคนที่เคยรักกันแล้วเกิดไม่ชอบหน้ากันเพราะความห่างเหินอันนี้พบบ่อยในสังคมบ้านเรา และสำหรับคนที่รักกันมีเหตุให้ห่างเหินกันแต่ก็ยังทำให้รักเขาหวานชื่นอยู่ล่ะ… ก็มีอีกเหมือนกันนั่นแหละแล้วเราจะให้คำตอบของนิยามแห่งความรักได้ชัดๆ อย่างไรดีเนี่ย!
 

.....มีคนให้นิยามของความใกล้ชิดกับความรักไว้อย่างนี้ครับ ความใกล้ชิดทำให้ทุกสิ่งอ่อนไหว คนเกลียดกันก็ทำให้รักกันได้ คนโกรธกันนั้นอาจคืนดีกันได้ แต่ทั้งนี้และทั้งนั้นอานุภาพของความใกล้ชิดจะไม่ส่งผลในทางบวกใดๆ เลย ถ้าหากความใกล้ชิดนั้นขาดแคลนซึ่งความเข้าใจกันต่อกันและ ความเห็นอกเห็นใจซึ่งกันและกัน
ถ้าเป็นอย่างนี้ก็พอจะเข้าใจและเห็นหนทางแห่งรักนิรันดร์ขึ้นมาบ้างแล้ว รักแท้ คือความเข้าใจ และเห็นใจกันครับไม่ได้ขึ้นอยู่กับระยะทางและความใกล้ชิด และหากความรักคือความเข้าใจแม้จะอยู่กันห่างกันสักพันลี้ ผมเชื่อว่าไม่มีอุปสรรคใดๆจะมาทำให้รักจืดจางลงได้ แต่ในทางตรงกันข้ามอยู่ใกล้แค่คืบแค่ศอกหากไม่ไว้ใจ ไม่เข้าใจกันอยู่ใกล้กันไปก็เท่านั้น เพราะนอกจากรสชาติแห่งรักจะจืดจางแล้วความเผ็ดร้อนของอารมณ์โกรธ เกลียดจะเข้าเผาผลาญเราจนอดรนทนไม่ได้ กันมากยิ่งขึ้น

.....ผู้หลักผู้ใหญ่มักจะชอบสอนให้เราเข้าใจกันทั้งทางตรงและทางอ้อม เช่น ถ้าคนหนึ่งร้อนอีกคนต้องเย็น ถ้าเขาตึงเราก็จงผ่อน ความเข้าใจจึงเป็นอีกขั้นหนึ่งของรักแท้ที่มอบแก่กันเป็นชัยชนะที่ได้มาด้วยใจที่เข้ากันทั้งสองฝ่ายครับ ถ้าเป็นซะอย่างนี้จะแข่งขันกับอะไรก็ชนะได้ทุกเรื่องล่ะครับจริงไหม!

นายตั้ม