ทำบุญให้ปลื้ม
เราใช้บุญเก่าทุกวัน บุญก็จะหมดลงไปเรื่อยๆเหตุนี้จึงมีคำว่า"บุญหมด"ก็หมดสิทธิ์ใช้ทุกสิ่งฉะนั้นเราต้องสั่งสมบุญเอาไว้มากๆ และต้องรู้สึกปลื้มปิติด้วยหากยังไม่ปลื้ม ก็ทำอีกจนกระทั่งรู้สึกปลื้มให้ได้
เพราะความปลื้มทำให้ปัสสัทธิ(ความสงบกายสงบใจ)เกิดขึ้นและ ปัสสัทธิ ทำสมาธิให้เกิด
การทำบุญจนเกิดความปลื้มปิติ เป็นการทำที่ถูกหลักวิชชา เพราะหากปลื้มมาก ปิติมาก จะมีผลทำให้บุญส่งผลเร็ว หากปลื้มแล้วยังตามนึกถึงบุญได้อย่างบ่อยครั้งมากเท่าไหร่ก็จะมีผลต่อจำนวนชาติที่ส่งผลได้มากชาติขึ้นเท่านั้น
การปลื้มเกิดได้จากเช่นทำบุญอย่างสุดกำลังตัดใจจากความตระหนี่ที่ตัดได้ยากหรือนึกถึงความดีที่ทำได้ยาก เช่นนั่งสมาธิทุกวันไม่ขาดแม้วันเดียวหรือปิติที่เกิดจากสมาธิ ทำบุญแล้วปลื้มยังเป็นต้นบุญต้นแบบให้กับคนรอบข้าง เราจะพูดให้เขาฟังอย่างองอาจ
ซึ่งจะกลายเป็นแรง บันดาลใจให้ผู้ได้ฟังเพราะถ้อยคำที่มาจากการกระทำที่แท้จริง จะมีพลังไม่มีที่สิ้นสุดใครก็ตามถ้าได้ฟังจะเกิด แรงบันดาลใจอยากทำบ้าง เราก็จะอยู่ในฐานะเป็นต้นบุญและเราจะได้บุญเต็มที่ไม่ตกหล่น
ตะวันธรรม
