1. แต่งกายสุภาพ ควรพิจารณาเครื่องแต่งกายทั้งสีและแบบ ให้ดูสุภาพเรียบร้อย เหมาะสมกับวงสังคมที่เราเข้าไป เสื้อผ้าเครื่องนุ่งห่มไม่จำเป็นต้องมีราคาแพงแต่ให้สุภาพสะอาดสมวัย เช่นสุภาพสตรีควรใส่เสื้อทับทุกครั้งที่ออกทำหน้าที่ กระโปรงควรจะยาวคลุมเข่า ที่ดีที่สุดคือ ยาวครึ่งหน้าแข้งไม่ควรสวมใส่เครื่งนุ่งห่มหรือเครื่งประดับที่ไม่เหมาะสม ดังต่อไปนี้
- เสื้อ กางเกง กระโปรง ตัวใหญ่เกินไปจนหลวมมาก รัดรูปเกินไปสั้นเกินไป บางเกินไป เสื้อ
แขนกุดสายเดี่ยว เอวลอย กางเกงยีนยืด
- เสื้อผ้าที่ไม่ได้รีด ยับยู่ยี่ ชุดไม่เข้ากัน เสื้อยืดหมด ภาพคอปกย้วย เสื้อกางเกง สีตก
-ถุงเท้าวัยรุ่นมากเกินไป ถุงน่องลายตาข่าย รองเท้าคาวบอย รองเท้าติดเกือกม้าเวลาเดินดัง
ก๊อบแก๊บๆ รองเท้าบู๊ทหนังแก้วยาวถึงเข่า รองเท้ามีกระดิ่ง
- ถุงเท้าย้วย ถุงน่องขาดเป็นเส้นๆ ถุงน่องลื่นไหลม้วนลงมาต่ำกว่ากระโปรง รองเท้าเตะ รองเท้าฟองน้ำ (ไม่ควรยืนแล้วก้มตัวใส่รองเท้า ถุงเท้า โดยเฉพาะผู้หญิง ให้นั่งลงใส่ แต่ไม่ใช่นั่งยองๆ เหมือนนั่งส้วม เวลาใส่อาจหาเก้าอี้นั่งใส่ก็ได้)
- เครื่องประดับ เช่น แหวน กำไล ร้อยคอ ร้อยแขน ร้อยขา นาฬิกา เยอะมากเกินไป ใหญ่
มากเกินไป หรือเป็นรูปหัวกะโหลก เป็นหนังดำๆ
- แว่นตาวัยรุ่นเกินไป โดยเฉพาะไม่ยอมถอดแว่นกันแดด แม้เมื่อเข้าไปในบ้านแล้ว
กระเป๋าถือ กระเป๋าใส่เอกสาร กระเป๋าใส่อุปกรณ์ รวมถึงเอกสาร กระดาษ ดินสอ ปากกา ฯลฯ
มีรอยเปรอะเปื่อน งดงามสมวัย มีกลิ่นอันไม่พึงประสงค์
จากหนังสือ DOU
วิชา DF 202 ทักษะการทำหน้าที่กัลยาณมิตร
กลุ่มวิชาการทำหน้าที่กัลยาณมิตร
