"รวย" & "โลภ"
คนละเรื่องเดียวกัน
มีคำถามว่า ทำไมพระถึงชอบสอนญาติโยมให้ "รวย"?ถ้าความรวยจะทำให้"โลภ" สอนแบบนี้ผิดหรือไม่ ?
ข้อสงสัยนี้ อาจจะเคยติดค้างอยู่ในใจของใครหลายคนที่ยังสับสนกับความหมายในทางธรรมของสองคำนี้อยู่
คำว่า "รวย" คือผลที่เกิดขึ้นจากการสั่งสม "ทานกุศล"และความขยันหมั่นเพียรในการประกอบ "สัมมาอาชีพ"
ส่วน "โลภ" หมายถึง ความอยากได้ในทางทึ่มิชอบอยากรวยโดยไม่คำนึงถึงความ"ถูก-ผิด" และ "ดี-ชั่ว"
ดังนั้น "คนรวย" หรือแม้แต่คนที่คิด "อยากจะรวย"ก็มิใช่ว่า เขาเหล่านั้นจะต้องเป็นคนโลภไปเสียทุกคน
คนรวย หากมี "ดวงปัญญา"และ"สัมมาทิฏฐิ"ย่อมจะอาศัยทรัพย์เป็นสะพานนำพาตนให้พ้นจากทุกข์ได้
เริ่มตั้งแต่...หลุดพ้นจากความความลำบากยากจนซึ่งเป็นปัญหาและอุปสรรค ตลอดจนแรงกดดันในชีวิต
อีกทั้ง คนรวยยังสามารถแปรเปลี่ยน"โลกียทรัพย์"ให้เป็น"อริยทรัพย์"คือ"บุญ"ติดตามตัวไปข้ามภพชาติได้
ดังนั้น คนที่"ยิ่งให้"จึง"ยิ่งรวย" เมื่อยิ่งรวย ก็ยิ่งต้องให้เพื่อมุ่งกำจัดกิเลสคือ "ความโลภ"ในใจตนให้หมดสิ้นไป
เช่นนี้จึงเรียกได้ว่า รวยแบบมี"ปัญญา" หาใช่ความโลภรวยแบบนี้ ย่อมมีสุขตลอดชาติ ตราบวันเข้าสู่พระนิพพาน
ธีรนาถ
22 มิถุนายน 2557
