ในการเทศน์แต่ละครั้งย่อมหลีกเลี่ยงไม่พ้นที่จะกล่าวถึงพระพุทธเจ้าพระสาวก พระสงฆ์ ตลอดถึงพระเจ้าแผ่นดินในสมัยพระพุทธเจ้า เช่นพระเจ้าพิมพิสาร พระเจ้าปเสนทิโกศล เป็นต้น และในสมัยปัจจุบันก็มีเนื้อความแห่งเทศนาที่เอ่ยถึงพระมหากษัตริย์ พระราชวงศ์ ตลอดถึงเจ้านายระดับต่างๆ เมื่อเป็นดังนี้จึงมีความนิยมในการใช้ภาษาเฉพาะกับพระพุทธเจ้า พระเจ้าแผ่นดิน และบุคคลสำคัญนั้นๆ โดยกำหนดศัพท์สำหรับใช้ขึ้นโดยเฉพาะ ศัพท์เหล่านั้นเรียกขานกันว่า “ราชาศัพท์” ราชาศัพท์จึงกลายเป็นภาษาเฉพาะและจำเป็นต้องใช้ให้ถูกต้อง มิใช่เพียงเพื่อรักษาวัฒนธรรมทางภาษาเท่านั้น ยังเพื่อแสดงความเคารพบุคคลเฉพาะนั้นๆ และแสดงถึงภูมิปัญญาและจิตใจใฝ่รู้ระเบียบแบบแผนทางภาษาของผู้ใช้ด้วย
...อ่านต่อ
