บทความประจำวัน

เจ้าอาวาสไม่เสียสัจจะ ! ท่านพูดตามที่นักเลงผู้น้องขอร้อง คือ ให้บอกว่าพี่เขาเป็นคนผุดผ่องนี่ คือ ผุดผ่องเมื่อเทียบกับน้องชาย คือท่านเจ้าอาวาสรักษาศีลด้วย คือ พูดความจริง ไม่เสียสัจจะแล้วก็ รักษาโรงเรียน เด็กพิการ เด็กอนาถา ไว้ได้

สมัยก่อน มีเด็กฉลาดมากที่สุดคนหนึ่งของประเทศจีน ชื่อว่า เจ้าจง เรื่องนี้ เกิดขึ้นตอนเจ้าจงอายุ ๕ ขวบ ไม่ทราบเป็นเมืองไหนรู้สึกจะเป็นเมืองหนึ่งที่ติดกับแม่น้ำ แล้วมีเจ้าเมืองท่านหนึ่งได้รับของขวัญมาจากต่างประเทศ สิ่งที่ไม่เคยมีใครเคยเห็นมาก่อน นั่นคือ ช้าง ตอนนั้นคนจีนไม่รู้จักช้าง

การจะระงับความประหม่า ความกลัว ที่ได้ผลดีที่สุด คือ เมตตา

การทำสมาธิ จิตใจจดจ่ออยู่กับหม้อน้ำมันเปรียบเหมือนกับ สติ ส่วนการที่ดูทางเดินเป็นระยะๆ เหมือน สัมปชัญญะ คือ เป็นการควบคุมอีกชั้นหนึ่ง ที่จะช่วยให้เราดำเนินสติให้ได้ผล

เด็กหนุ่มคนหนึ่ง อยู่ในต่างจังหวัด ยากจนมาก ไม่มีงานทำ เนื่องจากเป็นเด็กมีปัญญา ใฝ่รู้ จึงแสวงหาหนทางไปทำงานต่างประเทศ เขาประสบความสำเร็จ เป็นคนขยัน ได้เงินก้อนใหญ่ ก็เลยคิดจะกลับบ้านไปตั้งตัว

มีอยู่ครั้งหนึ่ง นางวิสาขาไปเฝ้าพระพุทธองค์ ก่อนหน้านั้นนางใส่สร้อยคอมีราคาสูง จะใส่เข้าไปในวัดก็อายท่าน นางจึงถอดออกให้กับเด็กรับใช้ช่วยดูแล ระหว่างนั้นนางก็ไปฟังเทศน์พระพุทธองค์

วิธีการกินของชาวสวรรค์ คือ คนข้างหนึ่งของโต๊ะเขาก็ตักอาหารด้วยช้อนยาวๆ เอาไปป้อนใส่ปากของคนตรงข้าม คนอีกข้างเขาก็ตักอาหารมาใส่ปากของคนฝั่งตรงข้าม ทุกคนก็เลยได้กินกันทั่วถึง ได้อยู่ด้วยความสะดวกสบาย

นิทาน เรื่อง ความมีน้ำใจ มีสามเณรน้อยอยู่กับพระอาจารย์ เป็นเกจิอาจารย์นั่งสมาธิเก่งมาก ท่านมองเห็นอนาคต อาจารย์อยู่กับสามเณร ๒ รูปในวัดป่า หลวงพ่อท่านรักสามเณรน้อยมาก รักเหมือนลูกชาย วันหนึ่งท่านนั่งสมาธิ ลืมตาแล้วจะร้องไห้ เพราะมีนิมิตเห็นว่าเณรน้อยต้องมรณภาพภายใน ๘ วัน ท่านจึงเรียกเณรน้อยมา

เป็นเรื่องเกิดขึ้นที่อเมริกา เด็กวัยรุ่นคนหนึ่งคบเพื่อนไม่ดี ไม่เป็นกัลยาณมิตร แต่เป็นคนพาล ติดยาเสพติด กลายเป็นนักเลง วันหนึ่งเกิดทะเลาะกัน ตีกันแล้ว เกิดไปแทงเด็กอีกคนหนึ่งตาย ขึ้นศาล เขาก็ไม่ประหาร เพราะว่าเขายังอายุ ๑๕-๑๖ ปี แต่ก็ติดคุกหลายปี

มี "อาจารย์เซน" องค์หนึ่ง ท่านอยู่ในวัด วันหนึ่งขโมยเข้ามาตอนกลางคืน ถือดาบเข้ามาในวัด แล้วก็ขู่ท่าน

เรื่องนี้เป็น หนังฮอลลีวู้ด เก่ามากๆ อายุหลายๆ สิบปี อาตมาชอบ ประทับใจมาก ตั้งแต่ตอนเป็นเด็ก เป็นหนังเกี่ยวกับเด็ก ๒ คน เป็นเพื่อนกัน เจมส์ แคกนีย์ กับเพื่อน ชื่อ โอ ไบรอัน สองคนนี้เป็นเด็กยากจนอยู่ในสลัมที่ ชิคาโก อเมริกา ไปไหนไปด้วยกันเป็นคู่หูกัน วันหนึ่งเขาไปขโมยของที่สถานีรถไฟ มีคนเห็นเลยเรียกตำรวจ ตำรวจก็วิ่งตามจับเพื่อนวิ่งหนีรอดไปได้ แต่เจมส์ แคกนีย์ พระเอกเกิดสะดุดหกล้ม หนีไม่ทัน เลยถูกจับตัวไว้ได้

มีคนหนึ่งได้รับรถสปอร์ต Porsche เป็นของขวัญจากพี่ชาย พี่ชายรวย พี่ชายขายบริษัทอะไรสักอย่างได้เงินมาก ซื้อรถให้น้องชาย น้องชายนั่งอยู่ในรถหน้าบ้านมีเด็กผู้ชายเดินมา ดูน่ารักดี

มีทหารอเมริกันคนหนึ่งไปรบที่เวียดนาม โดนระเบิด เสียขาทั้งสองข้างจากนั้นกลับไปอยู่บ้านที่รัฐอริโซนา ต้องนั่งรถเข็นตลอด เขาเก่งมาก ช่วยตัวเองได้ดี

กบตัวหนึ่งกระโดดไปกระโดดมาด้วยความเพลิน เกิดประมาทพลาดตกลงไปในถังนมสดเย็นๆ โอย ตายแล้ว ! อยากออก ทั้งเย็นทั้งลื่น แต่ออกยากมากเพราะว่ามันลื่น มันลื่นยิ่งกว่าพลาสติกที่ปูพื้นสระบัวแถวกุฏิชนะมารเสียอีก พยายามจะปีนขึ้นก็ขึ้นไม่ได้ จะกระโดดก็ไม่มีหลักมันสูงเกินไปด้วย

กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีพระราชาองค์หนึ่งมีลูกสาว ทั้งสวย ทั้งเก่งด้วย ฐานะก็ดี เพราะพ่อเป็นพระราชามีอันดับ อะไรๆ มันก็ดีหมด พวกเจ้าชายทั้งหลายก็หมายปองเจ้าหญิงองค์นี้ อยากได้มาเป็นคู่ อยากแต่งงานด้วยพระราชาอยากให้ลูกสาวได้พระสวามีที่ดี ต้องการลูกเขยที่ขยันขันแข็ง เก่ง อดทน ฉลาดมีคุณธรรม ท่านก็เลยให้เขาขุดบ่อหลายๆ บ่อ แล้วให้พวกเจ้าชายทุกคนพิสูจน์คุณภาพความเหมาะสมของตัวเองว่าจะเป็นพระสวามีที่ดีได้หรือไม่

“เณรน้อย อาทิตย์หน้าหลวงพ่ออยากสอน เรื่อง มุสาวาท และ เรื่อง สัมมาวาจา เพื่อเป็นการเตรียมบทเรียน ขอให้ทุกคนทำการบ้านล่วงหน้า ขอให้อ่านพระสูตรสั้นๆ ในมัชฌิมนิกาย พระสูตรที่ ๑๕๓ จดไว้ด้วย อย่าลืมนะ” หลวงพ่อกำชับก่อนอนุญาตให้เณรไปพักได้

ฮ่องเต้พระองค์หนึ่งมีแต่พระธิดา ไม่มีโอรส จึงต้องหาคนมาเพื่อสืบทอดราชสมบัติ และปกครองประเทศต่อไป ท่านจึงคิดหาอุบายโดยเรียกคนหนุ่มผู้มีความสามารถเข้าไปในวังหลายสิบคน และแจกเมล็ดพันธุ์พืชคนละเมล็ด ท่านสั่งคนหนุ่มเหล่านี้เอาไปปลูก ปีหน้าครบ ๑ ปีให้เอามาดูว่าปลูกได้อะไรบ้างขนาดเท่าใดบ้าง

นี่เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในประเทศอินเดียสมัยก่อนพวกมูคาล พวกอิสลาม ปกครองอินเดีย มีสถาปนิกคนหนึ่งเก่งมาก พระราชาแห่งราชวงค์มูคาล (Mughal) องค์นี้โปรดปรานสถาปนิกคนนี้มาก ให้ออกแบบวังทั้งหมด ทุกๆ หลังให้คนนี้ทำ เขาทำมาได้หลายสิบปี เขาเหนื่อยมาก ไม่ไหว อยากลาออกไปพักผ่อน จึงไปขออนุญาตพระราชาท่านก็บอกว่าน่าเห็นใจ ท่านจึงขออีกหลังเป็นหลังสุดท้าย

เมื่อบุคคลทั้งสองเดินทางแสวงหาสิ่งมีค่าในป่าต่อไป ปรากฏว่าได้พบของซึ่งมีมูลค่าสูงขึ้น แพงขึ้นโดยตลอด จากที่พบป่านและด้าย ชายทั้งสองก็พบผ้าเปลือกไม้ ผ้าฝ้าย เหล็ก โลหะ ดีบุก ตะกั่ว เงิน จนลำดับสุดท้ายได้พบทอง

เมื่อมีความสุขกับความดีกับความจริงแล้ว ความหิวโหยที่จะหาความสุข กับการเกี่ยวกับนั่นกับนี่ก็จะน้อยลงไปเอง เรามีแหล่งความสุขอย่างอื่นมาแทน

การให้รางวัลมีผลเฉพาะในกรณีที่เป็นงานที่ไม่ต้องใช้สมองใช้แต่แรงงานอย่างเดียว แต่งานอันใดพอจะต้องใช้สติปัญญา พอจะต้องใช้ความคิด ปรากฏว่าคนที่รับรางวัลจะทำงานสู้คนที่ไม่มีรางวัลมาล่อใจไม่ได้