อปัณณกชาดก
	:: สาเหตุที่ตรัสชาดก ::

......วันหนึ่ง อนาถบิณฑิกเศรษฐีไปกราบพระสัมมาสัมพุทธเจ้าและพระสงฆ์ ณ เชตวันมหาวิหารตามปกติ ในวันนั้นมีสหายของท่านเศรษฐีอีก ๕๐๐ คน ซึ่งเป็นสาวกของอัญญ เดียรถีย์ ตามไปด้วย
.....ครั้นฟังพระธรรมเทศนาจบแล้ว สหายของอนาถบิณฑิกเศรษฐี เกิดศรัทธาเลื่อมใส จึงเลิกนับถือลัทธิอัญญเดียรถีย์ หันมานับถือพระรัตนตรัยแทน ครั้นพระพุทธองค์ไม่อยู่ สาวกเก่าอัญญเดียรถีย์ก็เลิกไปวัด หันกลับไปนับถืออัญญเดียรถีย์ตามเดิมอีก
.....เมื่อพระบรมศาสดาเสด็จกลับมา อัญญเดียรถีย์ก็ตามอนาถบิณฑิกเศรษฐีไปวัดอีก พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงตรัส อานิสงส์ ของการบูชา พระรัตนตรัย ว่ามีอานิสงส์มาก ฉะนั้น การที่อัญญเดียรถีย์เป็นคนโลเลกลับกลอก รับไตรสรณคมน์แล้วละทิ้งเสีย ย่อมเป็นความผิดมหันต์ ไม่สมควรอย่างยิ่ง  พระพุทธองค์จึงตรัสเล่า อปัณณกชาดก

.....๑. คนพาลย่อมถือเอาการคาดคะเนเป็นประมาณ จึงมักตัดสินใจผิดๆ เชื่อผิดๆ หูเบา ถือสิ่งที่ไม่เป็นสรณะว่าเป็นสรณะ เหมือนเห็นกงจักรเป็นดอกบัว

.....๒. ไม่ว่าในกาลไหนๆ ก็ตาม บัณฑิตย่อมหมั่นอบรมตน

.....๓. บัณฑิตย่อมไม่ถืออารมณ์ตนเป็นใหญ่

.....๔. อุปนิสัยใจคอ กรรมดี กรรมชั่ว ที่ตนทำไว้ไม่สูญเปล่าย่อมติดตามตน ไปทุกภพทุกชาติ