สองสามีภรรยาตกลงจัดงานฉลองครบรอบการแต่งงาน ๕๐ ปีของพวกเขาขึ้น งานดำเนินไปอย่างเรียบร้อยบนความปีติยินดีของเหล่าลูกหลาน ซึ่งในตอนนี้พวกเขาต่างก็มีครอบครัวเล็ก ๆ เป็นของตัวเองแล้ว
งานเลี้ยงผ่านไปบนความเหน็ดเหนื่อยของสองสามีภรรยา
เนื่องจากทั้งสองเป็นเจ้าภาพของงาน จึงช่วยไม่ได้ที่ทั้งสองจะไม่ได้ทานอะไรเลยทั้งสิ้นตั้งแต่งานเลี้ยงเริ่มขึ้น เมื่องานเลี้ยงจบลง บรรดาแขกเหรื่อก็ทยอยกลับบ้าน โดยไม่ลืมกล่าวแสดงความยินดีกับคู่สามีภรรยา
วันนี้ทั้งสองคนถึงแม้ว่าจะเหนื่อยแต่ก็มีความสุข สองสามีภรรยาพากันมานั่งที่โต๊ะรับประทานอาหารสามีเดินไปหยิบขนมปังขาวกับแฮม ส่วนภรรยาเดินไปหยิบน้ำส้ม
ทั้งคู่เริ่มต้นทำอาหารของตนอย่างเงียบ ๆ เมื่อภรรยาเห็นสามีหยิบมีดมาตัดขอบขนมปัง แล้วส่งขอบขนมปังขาวมาให้เธอเหมือนดั่งที่เคยทำมาตลอดเวลา ๕๐ ปี เธอก็ร้องไห้แล้วพูดว่า "พอกันเสียที ตลอดเวลา ๕๐ ปีที่ผ่านมา คุณเอาแต่ส่งขอบขนมปังมาให้ โดยคุณไม่สนใจเลยว่าฉันจะเกลียดมันมากแค่ไหน ฉันเกลียดขอบขนมปัง โดยเฉพาะเวลาที่คุณส่งให้ฉัน"
ผู้เป็นสามีไม่ได้พูดอะไร นอกจากนั่งมองหน้าภรรยาของเขาแล้วเอ่ยว่า "แต่ที่รัก ขอบขนมปังขาวนั่นเป็นส่วนที่ผมชอบกินมากที่สุดเลยนะ"
รวมเรื่องสั้นแสนประทับใจ
