Dhammaforpeople
ธรรมะเพื่อประชาชน

ตอน โทษของการดื่มน้ำเมา

          พระสัมมาสัมพุทธเจ้าตรัสไว้ ในปฐมภยเวรสูตร ความว่า

          "ดูก่อนคฤหบดี บุคคลผู้ดื่มน้ำเมาคือสุราและเมรัย อันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาทย่อม ประสบเวรภัยอันใด เมื่ออริยสาวกงดเว้นจากการดื่มน้ำเมา คือ สุราและเมรัยเป็นทีตั้งแห่งความประมาท ภัยเวร อันนั้น เป็นอันสงบระงับไปด้วยประการฉะนี้ "

          ศีลข้อที่ 5 คือ สุราเมระยะ มัชชะ ปะมาทัฏฐานา เวระ มณี  มีเจตนางดเว้นจากการดื่มน้ำเมา  คือ สุราและเมรัย อันเป็นที่ตั้งแห่งความประมาท เนื่องจากผู้ดื่มน้ำเมา เมาแล้วครองสติไม่อยู่ อารมณ์แปรปรวนขาดความเป็นตัวของตัวเอง จากเดิมเป็นคนดีก็กลายเป็นคนชั่ว สิ่งที่ไม่เคยทำก็กล้าทำ ที่มักจะทำความเดือดร้อนมาสู่คนอื่น พูดในสิ่งที่ไม่ควรพูด ล้วนแล้วแต่ทำลายโสตประสาทของผู้ฟัง

          คนที่มีสติสัมปชัญญะครบบริบูรณ์ ตามปกติจะไม่กล้าประพฤติผิดศีล ครั้นควบคุมสติไม่อยู่จึงกล้าฆ่าสัตว์ กล้าลักขโมย กล้าประพฤติผิดลูกผิดเมียของคนอื่น การพูดโกหกของคนขี้เมา ถือว่าเป็นเรื่องปกติ และคนขี้เมาก็ปกปิดความลับไม่อยู่ จะพูดอะไรก็พูดไม่คิดว่าพูดไปแล้วจะทำตัวเองหรือใครเดือดร้อนหรือไม่ นี่คือเหตุผลว่าทำไมศีลข้อนี้จึงบังเกิดขึ้นในโลก

           องค์ประกอบของการผิดศีล ที่เกิดจากการดื่มน้ำเมาคือ 1.มีเครื่องดื่มที่ทำให้เมา 2.มีจิตให้จะดื่ม 3.มีความยามใคร่จะดื่ม 4.น้ำเมานั้นได้ไหลล่วงลำคอเข้าไป

          ในมงคลสูตรพุทธองค์ตรัสไว้ว่า

          มัชชะปานา จะ สัญญะโม

          สำรวมจากการดื่มน้ำเมา เป็นมงคลอย่างสูงสุด

          น้ำเมาโดยทั่วไปหมายถึงเหล้า แต่ในที่นี้หมายถึงเครื่องดองของมึนเมาให้โทษทุกชนิด ไม่ว่าจะเป็นชนิดน้ำหรือชนิดผง รวมทั้งสิ่งเสพติดทุกชนิด

          ดื่มก็หมายถึง การทำให้ซึมทราบเข้าไปในร่างกาย ไม่ว่าจะเป็นวิธีใดก็ตาม ที่ตรัสว่าสำรวม หมายถึงให้ระมัดระวัง อย่าไปดื่มสุราและสิ่งเสพติดอย่างเด็ดขาด ถ้าไม่สำรวม หรือหลงไปทดลองจะเป็นเพราะเพื่อนชักชวน หรืออยากลองเองก็ตาม พอดื่มแล้วมันจะติด พอติดแล้วเลิกยาก ทางที่ดีจึงควรละเว้นให้ห่างไกล

          อย่างไรก็ตาม เหล้าหรือสิ่งเสพติดแม้จะมีโทษมหันต์ แต่ในบางกรณี ก็อาจนำมาใช้ประโยชน์ในทางการแพทย์ได้ เช่น มอฟีน ใช้ฉีดระงับความเจ็บปวด กาวปะยางรถจักรยาน รถมอเตอร์ไซต์ แต่บางคนนำมาดมจนมึนเมา ถึงขั้นจิตประสาทหลอนก็มี ยาบางอย่างก็ต้องอาศัยเหล้าสกัดตัวยาออกเพื่อใช้รักษาโรค คือนำเหล้าเพียงเล็กน้อยมาใช้เป็นกระษัยยา ไม่มีรส ไม่มีกลิ่นเหล้า ทำอย่างนี้ในทางพระพุทธศาสนาไม่ได้ห้าม

          แต่บางคนที่อยากจะดื่มเหล้าแล้วหาข้ออ้าง นำเหล้ามาทั้งขวด เอายาใส่ไปนิดหน่อย อย่างนั้นเป็นการเอายามาใส่เหล้า ใช้ไม่ได้ เพราะฉะนั้นการสำรวมจากการดื่มน้ำเมา จึงหมายถึงการระมัดระวังไปใช้สิ่งเสพติดทั้งหลายในการรักษาโรค ระเว้นขาดจากสิ่งเสพติดทุกชนิด ไม่ว่าจะโดยวิธีใดก็ตาม

          เพราะพระพุทธองค์ทรงเห็นโทษว่าคนที่ดื่มน้ำเมาเป็นอาจิน หรือเสพยาเสพติดสารเสพติดเหล่านี้ จะผลาญทรัพย์ ผลาญไมตรี ผลาญสุขภาพ ผลาญเกียรติยศ ผลาญศักดิ์ศรี ผลาญสติปัญญาของบุคคลนั้นไปตลอดชีวิต

           และยังตามติดไปข้ามชาติอีกด้วย การดื่มน้ำเมาหรือเสพสิ่งเสพติดทั้งหลาย นอกจากจะเป็นการมอมเมาตัวเองแล้ว ยังเป็นการบั่นทอนทุกสิ่งทุกอย่างของตัวเองอีกด้วย แม้ที่สุดความสุขทางใจที่คนเมาเห็นว่าตนได้จากการเสพสิ่งเสพติดนั้นก็เป็นความสุขจอมปลอม

          เมื่อติดแล้วจะหันมาเลิกมันเลิกยาก เหมือนใช้กาวติดกระดาษครั้นอยากจะเอากระดาษออกจากกันต้องใช้ความเพียรมากจึงจะแกะออกได้ บางครั้งก็ขาดออกเป็นสองแผ่น คนที่ดื่มน้ำเมาเป็นอาจินน้อยคนนักจะเลิกได้ บางคนอยากเลิกแต่เลิกไม่ได้ ก็ต้องตายเพราฤทธิ์น้ำเมา โทษของน้ำเมาที่เห็นกันในปัจจุบัน

          หลวงพ่อได้นำมาบอกเล่าหลายครั้งแล้ว เหล้าไม่ได้มีโทษเฉพาะชาตินี้เท่านั้น แต่ยังมีโทษติดตัวผู้ดื่มไปข้ามภพข้ามชาติมากมายหลายประการ

          พุทธองค์ตรัสไว้ว่า น้ำเมาคือสุราเมรัย ที่บุคคลเสพแล้ว ดื่มให้มากแล้ว ย่อมทำให้ไปเกิดในนรก ในเปตวิสัย และสัตว์เดรัจฉาน ผลกรรมของการดื่มสุราและเมรัย อย่างเบาที่สุด เมื่อมาเกิดเป็นมนุษย์จะทำให้เป็นบ้า สติสัมปชัญญะไม่สมบูรณ์ เอาเฉพาะวิบากกรรมของคนขี้เมา หลังจากต้องไปเสวยวิบากกรรมอันเผ็ดร้อนในอบายภูมิแล้ว พอมาเกิดเป็นมนุษย์อีกครั้ง จะต้องรับใช้วิบากกรรมอะไรบ้าง ตั้งแต่

          1.ทำให้เกิดเป็นคนใบ้ พูดจาไม่รู้เรื่อง ได้แต่ส่งเสียงอ้อแอ เพราะตอนเมาหนักๆมักจะคุยกับใครไม่รู้เรื่อง หรือชอบด่าทอผู้มีพระคุณเลยต้องมาเป็นคนใช้

            2.ทำให้เกิดเป็นคนบ้า เนื่องจากภพในอดีตดื่มเหล้ามามาก เวลาเมาก็ไปทุบตีคนอื่น ทุบตีบุตรภรรยา บางคนถึงขั้นฆ่าบิดามารดาผู้บังเกิดเกล้า พอตายแล้วก็ไปตกลงนรก จากนั้นเมื่อกลับมาเกิดใหม่ เวรนั้นติดตัวมาในภพชาตินี้จึงกลายเป็นบ้า อยู่ดีๆก็ได้ยินเสียงคนมากระซิบข้างหูบ้าง เห็นภาพหลอนว่าคนนั้นคนนี้กำลังตามมาฆ่าบ้าง

           3.ทำให้เกิดเป็นคนปัญญาอ่อน มีสติปัญญาไม่สมบูรณ์ แม้พอจะเรียนหนังสือได้บ้าง ฟังครูอธิบายหลายครั้งก็ยังไม่เข้าใจ หรืออ่านหนังสือหลายรอบก็จำไม่ได้ แตกต่างจากคนที่ไม่มีวิบากกรรมทางด้านน้ำเมา ที่เล่าเรียนเขียนอ่านวิชาอะไรก็แตกฉานไปหมด เข้าใจง่าย และก็นำไปใช้ได้ทันที

          4.ทำให้เกิดเป็นสัตว์เลื้อยคลาน ไม่ว่าจะเป็นตะกวด งู ไส้เดือน หรือนาคชั้นล่างทั้งหลาย มักเคยเป็นอดีตคนขี้เมาทั้งนั้น เพราะซ้อมคลานตอนเมาอยู่บ่อยๆ พอตายลงไปก็ได้ไปคลานสมใจ

          สรรพสัตว์ทั้งหลายไม่รู้ว่าการที่เขาประสบวิบากกรรมเช่นนี้ เพราะทำกรรมอะไรเอาไว้ แม้มาเกิดเป็นคนใบ้ บ้า ปัญญาอ่อน พ่อแม่หรือหมู่ญาติก็ไม่รู้ แต่ผู้รู้ท่านรู้ ท่านเห็น จึงเอามาบอกได้ว่า นี่คือผลของการดื่มน้ำเมา และเสพสารเสพติดมาข้ามชาติ

           ปัจจุบันนี้คนส่วนใหญ่ ทั้งๆที่รู้โทษของการดื่มน้ำเมากันดี แต่แสร้งทำเป็นเหมือนไม่รู้ ถึงแม้จะรู้โทษของน้ำเมา ก็รู้เฉพาะโทษที่เห็นด้วยตาในปัจจุบัน ยังไม่ได้ตระหนักถึงมหันตภัยในปรโลก จึงยินดีที่จะดื่มน้ำเมาต่อไป 

          เพราะฉะนั้น เมื่อทุกคนเข้าใจกันแล้ว ท่านใดที่เคยดื่มก็ให้เลิกเสีย จะได้เกิดใหม่ในเส้นทางแห่งความดี สรรพสิริมงคลจะได้หลั่งไหลมาในชีวิตของเรา ส่วนท่านที่ไม่ยุ่งเกี่ยวกับสุราเมรัยและอบายมุขทุกชนิดอยู่แล้ว ขอให้ตั้งใจพัฒนาจิตใจให้สูงขึ้นไป ด้วยการสร้างความดี ทั้งทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนากันเป็นประจำทุกวัน