นิทานอีสป เรื่อง สุนัขจิ้งจอกกับไก่บ้าน
สุนัขจิ้งจอกงจอกตัวหนึ่งอยากกินไก่บ้านมากจึงแกล้งถามด้วยอุบายว่า "เจ้าขันเสียงไพเราะเหมือนพ่อของเจ้าได้หรือไม่"
ไก่บ้านหลงกลจึงหลับตาโก่งคอขันทันที สุนัขจิ้งจอกจึงฉวยโอกาสงับคอไก่แล้วพาวิ่งไป
ชาวนาจึงตะโกนร้องว่าสุนัขจิ้งจอกขโมยไก่ของตน ไก่จึงหลอกให้สุนัขจิ้งจอกร้องบอกชาวบ้านว่า...ไก่ตัวนี้เป็นของมันไม่ใช่ของชาวบ้าน... จิ้งจอกเจ้าเล่ห์คิดว่าตนฉลาดแต่ที่แท้ยังขาดความเฉลียว ดังนั้นมันจึงอ้าปากร้องบอกชาวบ้านตามที่ไก่แนะนำ ไก่จึงได้ทีรีบบินปรื๋อ...ออกจากปากหนีไปหาเจ้าของอย่างรวดเร็ว แล้วก็หัวเราะเยาะสุนัขจิ้งจอกเป็นการใหญ่
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า :: ถ้าพูดมากไป ก็อาจทำให้เสียของดีๆ ที่อยู่ในกำมือแล้วได้เช่นกัน
:: พุทธภาษิต :: คนมีปัญญา แม้มีปัญหา และ ถูกผูกมัดอยู่ พอพูดในเรื่องใด ก็หลุดได้ในเรื่องนั้น
