เคารพในปฎิสันถาร ความยั่งยืนนานของพระพุทธศาสนา
ประเทศไทยได้ชื่อว่าเป็นเมืองพุทธ แต่พุทธศาสนิกชนน้อยคนนักที่ตระหนักว่า ตนเองมีหน้าที่ ๔ ที่จักต้องปฏิบัติ คือ ศึกษาธรรม ปฏิบัติธรรม เผยแผ่ธรรม ปกป้องธรรม เพราะคนเราแม้มีการศึกษา ฐานะและตำแหน่ง แต่
มุ่งแข่งความเก่ง เร่งแต่รวย ขอเพียงสวยหล่อ พอเท่านี้
เครือข่ายคนดี ไม่มีสร้าง ต่างคนต่างอยู่ ไม่ดูกัน
คนชั่วพัลวัน เกาะกลุ่มก้อน ทำชั่วก่อร้อน ทุกหย่อมหญ้า
ประเทศทั่วโลก ย่อมโศกา ธรรมาย่อมถูก ภัยคุกคาม
จึงถึงเวลาแล้วที่พุทธบริษัท ๔ ต้องพัฒนาสติสัมปชัญญะด้วยการเก็บใจไว้ในกาย ขณะที่ทำกิจวัตรกิจกรรมต่าง ๆ ในชีวิต โดยเฉพาะการปฏิบัติความดีสากล ๕ เลิกเสพสุขส่วนตัว ลุกขึ้นทำหน้าที่ ๔ สร้างเครือข่ายคนดีและกัลยาณมิตรในสังคมให้มีจำนวนเพิ่มมากขึ้น เมื่อนั้นพระธรรมคำสั่งสอนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ย่อมได้รับการถ่ายทอด อบรม สั่งสอน สลอนทั่วถ้วนหน้า เมื่อนั้นพระพุทธศาสนาย่อมจีรังยั่งยืนนานตลอดกาลเป็นนิตย์
ทตฺตชีโว ภิกขุ