นิทานอีสป เรื่อง หมีกับผึ้ง
ผู้แต่ง : อีสป
หมีตัวหนึ่งเดินมาพบรังผึ้งรวงใหญ่ ได้กลิ่นน้ำผึ้งหอมหวาน ก็รีบดึงรังผึ้งลงมากินอย่างเอร็ดอร่อย ฝูงผึ้งโมโหมากบินฮือเข้ารุมต่อยเจ้าหมี แต่เหล็กใน* ผึ้งไม่อาจทิ่มทะลุขนหนาฟูของเจ้าหมีเข้าไปได้เลย ฝูงผึ้งจึงวางแผนปรึกษากันใหม่ แล้วบินกรูเข้าต่อยที่ใบหน้าของหมีอย่างพร้อมเพรียง เจ้าหมีโดนผึ้งรุมต่อยจนหน้าตาบวมเป่ง ร้องลั่นด้วยความเจ็บปวดและต้องวิ่งหนีไปอย่างทุลักทุเล
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
ผู้ทำร้ายผู้อื่นย่อมได้รับการลงโทษเช่นกัน
:: พุทธภาษิต ::
สานิ กมฺมานิ นยนฺติ ทุคฺคติ
กรรมชั่วของตนเองย่อมนำไปสู่ทุคคติ
* เหล็กใน หมายถึง เดือยพิษของสัตว์เมื่อต่อยแล้วจะปล่อยคาไว้ในผิวที่ถูกต่อย
