นิทานอีสป เรื่อง ลากับดอกไม้หนาม
ผู้แต่ง : อีสป
ลาตัวหนึ่ง ออกไปเดินเที่ยวเล่นหาอาหารกินที่ชายป่า มันเล็มหญ้ากินอย่างเอร็ดอร่อย แต่สายตาของมันก็หันไปเห็นดงดอกไม้หนามที่มีลำต้นอวบอิ่มน่ากิน มันจึงรีบเดินเข้าไปหาหนามดงนั้น แล้วเอ่ยว่า "ดอกไม้หนามพวกนี้ถ้าเรากินเข้าไปคงจะคันท้องแน่ ๆ แต่ว่าตอนนี้คงไม่มีอาหารใด ที่จะอร่อยสู้ดอกไม้หนามนี้ได้แล้วล่ะ" ว่าแล้วมันก็กินดอกไม้อย่างอิ่มหน่ำสำราญ หลังจากนั้นไม่นานมันก็ปวดท้อง
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
คนที่เห็นแก่กิน มักมองไม่เห็นประโยชน์หรือโทษของสิ่งที่ตนจะกิน
:: พุทธภาษิต ::
“..... ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย เราฉันอาหารในเวลาก่อนภัตครั้งเดียว เมื่อเราฉันอาหารในเวลาก่อนภัตครั้งเดียว ย่อมรู้สึกคุณคือ ความเป็นผู้มีอาพาธน้อย มีโรคเบาบาง กายเบา มีกำลัง และอยู่สำราญ ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย แม้เธอทั้งหลายจงมา จงฉันอาหารในเวลาก่อนภัตครั้งเดียวเถิด ด้วยว่าเมื่อเธอทั้งหลายฉันอาหาร ในเวลาก่อนภัตครั้งเดียว จักรู้สึกคุณคือ ความเป็นผู้มีอาพาธน้อย มีโรคเบาบาง กายเบามีกำลัง และอยู่สำราญ.....”
ภัททาลิสูตร ม. ม. (๑๖๐)
