นิทานอีสป เรื่อง สุนัขจิ้งจอกในดงหนาม
ผู้แต่ง : อีสป
สุนัขจิ้งจอกตัวหนึ่งชอบไปขโมยลูกไก่เละแม่ไก่ของชาวบ้านมากินเป็นประจำ วันหนึ่งพวกชาวบ้านให้พรานดักซุ่มรอเล่นงานสุนัขจิ้งจอก แต่สุนัขจิ้งจอกเห็นเข้าก่อนจึงรีบวิ่งหนีออกจากหมู่บ้านด้วยความรวดเร็ว
พรานยังคงไล่ล่าตามมาติดๆ สุนัขจิ้งจอกจึงกระโดดเข้าไปซ่อนตัวในดงหนามที่ชายป่าแห่งหนึ่ง หนามอันแหลมคมทิ่มตำสุนัขจิ้งจอกจนเจ็บปวดไปทั้งตัว มันตัดพ้อดงหนามว่า "ทำไมต้องทำร้ายเราด้วย... ในเมื่อเราไม่เคยทำร้ายเจ้า..."
ดงหนามจึงตอบว่า "ลูกไก่และแม่ไก่ก็ไม่เคยทำร้ายเจ้าเช่นกัน และการที่เจ้ากระโดดเข้ามาก็ทำให้กิ่งก้านของดงหนามอย่างเราต้องหักเสียหายไปไม่น้อย"
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
การกระทำใดที่ก่อความเดือดร้อนต่อผู้อื่น ย่อมมีผลกลับมาหาผู้กระทำเองในที่สุด
หลักธรรมในพระพุทธศาสนาที่ตรงกับนิทานนี้ ได้แก่:
หลักกรรม (กัมมวาทา)
หลักอริยสัจ 4 (ทุกข์-สมุทัย-นิโรธ-มรรค)
หลักสังคหวัตถุ 4 (ทาน, ปิยวาจา, อัตถจริยา, สมานัตตตา)