นิทานอีสป เรื่อง ไก่และดวงอาทิตย์
ไก่ตัวผู้ตัวหนึ่งเกิดเจ็บป่วยขึ้นมาในตอนเที่ยงคืน มันพูดกับตัวเองด้วยความกังวลใจว่า "โอ! ข้ารู้สึกอ่อนเพลียเหลือเกิน เช้ามืดวันพรุ่งนี้ข้าคงไม่สามารถขันได้ แล้วดวงอาทิตย์จะขึ้นได้อย่างไรกัน"
ดาวดวงหนึ่งได้ยินคำพูดของไก่จึงตอบว่า "นับแต่อดีตกาล ผู้คนได้ฆ่าและกินไก่มาเป็นจำนวนมหาศาล มากกว่าจำนวนดวงดาวบนท้องฟ้าเสียด้วยซ้ำไป แต่ดวงอาทิตย์ยังคงส่องแสงและความอบอุ่นมายังโลกอยู่ทุกวันตลอดมา"
นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า
ไม่ควรประเมินความสำคัญของตัวเองเกินไป และ ไม่ต้องกังวลกับสิ่งที่อยู่นอกเหนือการควบคุม
โลกและธรรมชาติไม่ได้ขึ้นอยู่กับการกระทำของบุคคลหรือสิ่งใดสิ่งหนึ่งเพียงอย่างเดียว ตัวอย่างเช่น ไก่คิดว่าหากมันไม่ขันในวันพรุ่งนี้ ดวงอาทิตย์จะไม่ขึ้น แต่ในความเป็นจริง ดวงอาทิตย์จะขึ้นตามรอบเวลาไม่ว่าไก่จะขันหรือไม่ก็ตาม
ในทางพระพุทธศาสนา นิทานนี้สะท้อนถึงการ ไม่ยึดติดกับอัตตา (ตัวตน) หรือความคิดที่ว่าเราเป็นผู้กำหนดทุกสิ่ง ทุกอย่างมีการไหลไปตามธรรมชาติและกฎของมันเอง การเรียนรู้ที่จะปล่อยวางและไม่ต้องกังวลกับสิ่งที่อยู่นอกเหนือการควบคุมถือเป็นการฝึกปฏิบัติที่สำคัญในทางธรรม.
