การซื้อมาขายไป มีการซื้อขาย แลกเปลี่ยน สินค้าซึ่งกันและกัน ไม่กักตุน ไม่เก็บเงินไว้ มีการจับจ่ายใช้สอย ทำให้เงินหมุนเวียน เศรษฐกิจ จึงดีมีเพื่อนคนหนึ่ง ต้องการสินค้าชนิดหนึ่ง ถามว่า พี่ชายยังขายสินค้าตัวนี้อยู่หรือเปล่า ส่วนตัวไม่ค่อยอยากจะยุ่งเรื่องนี้ เกรงว่าจะฝากให้สั่งซื้อให้ และ ป้องกันมาต่อว่าในภายหลัง หากแพงกว่าที่อื่น หรือสินค้าไม่ดี เดี๋ยวผิดใจกัน และที่สำคัญไม่ใช่หน้าที่ของเรา ก็ตอบไปว่า ขายอยู่ แต่อย่าซื้อเลยร้านนี้ ขายของแพง ร้านอื่นขายถูกกว่า ?
เพื่อนท่านนี้ยิ้ม แล้วบอกว่า ถึงแพงกว่าร้านอื่นกี่ร้อย ผมก็จะซื้อร้านนี้ เพราะผมรู้ว่า เจ้าของร้านนี้ เขาเอาเงินกำไรจากการค้าขายมาทำบุญ ได้ยินแบบนี้ อึ้งไปเลย.... อืมส์ ! จริงด้วยนะ คนทำบุญไม่อุดหนุน คนทำบุญด้วยกัน แล้วไปอุดหนุน คนที่เขาไม่ทำบุญแล้ว กิจการของคนทำบุญ จะเจริญรุ่งเรืองได้อย่างไร บางความเชื่อ ศาสนิกจะค้าขาย ชื้อของ เฉพาะคนในความเชื่อเดียวกัน เท่านั้น.
เศรษฐกิจชาวพุทธ คนทำบุญก็ต้องเกื้อกูลซึ่งกันและกัน แม้จะถูกหรือแพงกว่า เพราะบางครั้งสินค้าแบบเดียวกัน แต่ซื้อมาในราคาไม่เท่ากัน ย่อมมีราคาขายที่ไม่เท่ากัน หรือบางครั้งที่อื่นเขาชื้อด้วยจำนวนมาก ได้ราคาถูก จึงขายในราคากำไรเท่ากัน แต่ขายให้ในราคาถูกกว่าได้
คำโบราณ กล่าวไว้ว่า " เรือล่มในหนอง ทองจะไปไหน " คนทำบุญ ค้าขายกับคนทำบุญ คนใจบุญเกื้อกูลคนใจบุญ แลัวบุญ จะไปไหน ก็อยู่ในคนมีบุญ ใจบุญ นั้นเอง เศรษฐกิจชาวพุทธ ก็จะดีกว่าชาว...ไหนๆ ที่ไม่ทำบุญ หรือทำไม่ถูกเนื้อนาบุญ เพราะ...ได้เกื้อกูลกัน และได้บุญกันทั้งคนซื้อและคนขาย นะจ๊ะ
14 ตุลาคม พุทธศักราช 2558
ธรรมะริมทาง ไปที่สุดแห่งธรรม
