"ที่นี่ต้องมีสิ่งดีๆ แน่ๆ คนถึงมากันมาก"
ก่อนมาวัดพระธรรมกายเคยไม่ชอบวัดนี้ แต่จำชื่อวัดไม่ได้ เพราะคนที่เข้าวัดก่อนเราเค้าอธิบายไม่ได้ว่า ทำไมเค้าจึงเปลี่ยนเป็นคนดีขึ้น ชวนไปเที่ยวก็ไม่ค่อยไป ทำให้ห่างเหินกัน จนปี พ.ศ. 2541 ได้มาวัดเพราะจำไม่ได้ว่าวัดนี้คือวัดที่เราไม่ชอบ ตามเพื่อนมาเพราะคิดแค่จะมาเที่ยววันหยุด พอมาร่วมพิธีกรรมวันมาฆบูชา คนมาเป็นแสน ต้องเดินไกลมาก เหนื่อยสุดๆ แต่พอมองไปรอบๆ คนมาวัดมีตั้งแต่เด็กเล็กๆ จนถึงคนแก่มากๆ จึงคิดว่า "ที่นี่ต้องมีสิ่งดีๆ แน่ๆ คนถึงมากันมาก" พอเรียนจบจึงมาอบรมธรรมทายาทเมื่อได้ศึกษาพระไตรปิฎก และได้ฟังธรรมะจากหลวงพ่อ จึงรู้ว่ากฎแห่งกรรมมีจริง นรกสวรรค์มีจริง พ่อแม่มีพระคุณ เราไม่ควรทำให้ท่านโกรธหรือเสียใจ เราสามารถสั่งสมบุญบารมีให้ยิ่งยวดจนเป็นพระโพธิสัตว์หรือพระพุทธเจ้าได้ ไม่ใช่แค่เป็นสาวก ตั้งแต่นั้นจึงพยายามที่จะแก้ไขตัวเอง ละความชั่ว สร้างบุญบารมีให้มากขึ้น เพื่อที่ชาติต่อๆ ไป เราจะได้มีโอกาสเกิดเป็นผู้ชายและได้บวชพระ จากคนที่ไม่มีความผูกพันกับครอบครัวเลย กลับรู้สึกรักพ่อแม่พี่น้อง และตอนนี้ "ฉันรักวัดพระธรรมกายแล้วค่ะ"
นิภาพร ส่งพระกูลศักดิ์
