สรุปโอวาทที่เกี่ยวกับการปฏิบัติธรรมที่ ๓๓๒
ใจตั้งเป้าหมาย : นอกรอบสำคัญนะ ต้องขวนขวายให้มาก ๆ นอกรอบ คือ “ใจต้องตั้งเป้าหมายไว้ว่า ต้องไปศึกษาวิชชาธรรมกายให้ได้ ลูกตั้งเป้าหมาย “ต้องไปรู้ไปเห็นธรรมะให้ได้ ไม่รู้ไม่เห็นเป็นไม่ได้ ให้รู้แจ้งเห็นแจ้งให้แทงตลอดให้ได้ ต้องรู้ให้ได้ วันนี้ต้องรู้ให้ได้ พรุ่งนี้ต้องเอาให้ได้ ต้องคิดอย่างนี้นะ ใจของต้องมีเป้าหมาย เป้าหมายที่เราตั้งไว้ต้องแน่วแน่ แล้วใจจะไม่หลุดไปเรื่องอื่นเลย ใจจะวนอยู่กับเรื่องละเอียดแล้วจะทำให้ลูกละเอียดขึ้น ถ้าใจนึกเรื่องหยาบ ใจจะหยาบ นึกเรื่องละเอียด ใจจะละเอียด ถ้าใจมีเป้าหมายแน่วแน่ ใจจะไม่มุ่งไปเรื่องอื่นเลย ใจจะมุ่งแต่เรื่องละเอียดเท่านั้น
อย่ากังวล : เมื่อเราปฏิบัติธรรม อย่ากังวลว่า...ประสบการณ์ภายใน จะดีขึ้น คงที่ หรือหยาบลง ไม่คาดหวังว่า...อะไรจะเกิดขึ้น ทำหน้าที่แค่ หยุด นิ่ง เฉย อย่างมีความสุข ไม่คิดว่า...ใจหยุดขนาดนี้แล้ว น่าจะมีประสบการณ์ใหม่ ๆ มาให้ดู ไม่เปลี่ยนก็ไม่เปลี่ยน เปลี่ยนก็เปลี่ยน เฉยตลอด รักษาใจให้เป็นปกติ อย่างนี้จะศึกษาวิชชาธรรมกายได้ดี
คุณครูไม่ใหญ่
