หลวงพ่อสอนอะไร (ตอนที่๕๕)
บันทึกประจำวัน
จากหลักฐานที่ปรากฏในคัมภีร์โบราณบ้าง จากหลักศิลาจารึกบ้าง หรือตามใบลานบ้าง ทำให้เราสามารถสืบค้นเรื่องราวในอดีต ทำให้ทราบถึงความเป็นมาของกลุ่มคนหรือสิ่งต่าง ๆ ซึ่งมีผลต่อการวิเคราะห์ถึงความน่าจะเป็นในอนาคตได้
ด้วยความที่ตระหนักในความสำคัญในเรื่องนี้ หลวงพ่อทัตตชีโว จึงได้ให้พระพี่เลี้ยงเคี่ยวเข็ญให้สามเณรฝึกเขียนบันทึกประจำวัน จนหลายรูปเมื่อบวชแล้วก็ได้นำความสามารถจากการฝึกบันทึกประจำวันนั้น มาทำงานฝ่ายวิชาการหรือกลายเป็นนักเขียนไป
“ หลวงพ่อเป็นคนที่ชอบอ่านหนังสือ ตั้งแต่เรียนมัธยมต้นที่กาญจนบุรี หนังสือทุกเล่มในห้องสมุด ไม่มีรอดหูรอดตาหลวงพ่อ มีอะไรที่สำคัญหลวงพ่อจะจดบันทึกไว้ ทำให้หลวงพ่อเห็นความสำคัญของการบันทึก ดังนั้นเมื่อไปอยู่ต่างประเทศ ก็ให้ทำบันทึกประจำวันของวัดไว้ จะได้เป็นประโยชน์กับคนที่มาในภายหลัง เขาจะได้ไม่ต้องมาลองผิดลองถูก แค่มาศึกษาจากบันทึกประจำวันที่เราทำไว้ ก็จะย่นระยะเวลาในการทำงานได้ ”
จากคำสั่งของหลวงพ่อทัตตชีโว ทำให้เจ้าอาวาสทุกวัดในอเมริกาต้องทำบันทึกประจำวันของวัดไว้ และเมื่อหลวงพ่อมีโอกาสไปเยี่ยมท่านก็จะถามหาทุกครั้ง กระทั่งปัจจุบันนี้แม้ว่าท่านจะมีภารกิจมาก หาโอกาสที่จะไปอเมริกายาก แต่ทุกครั้งที่โทรมากราบถวายรายงาน ท่านก็จะย้ำ
“ ยังเขียนบันทึกประจำวันอยู่ไหม ทำเข้าไปนะลูก แล้วมันจะเป็นประโยชน์ มันจะเป็นข้อมูลที่ใช้ในการทำงานต่อไป บันทึกไป วันนี้มีอะไรเกิดขึ้นในวัด แล้วเราแก้ไขอย่างไร หรือแม้มีเหตุการณ์อะไรพิเศษ มีใครมาเยี่ยมเยียน มีใครมาปฏิบัติธรรม จัดงานสำคัญอะไร ก็บันทึกไว้ โดยเฉพาะพวกสถิติ ตัวเลขต่าง ๆ ต้องมี ”
เมื่อกล่าวถึงการบันทึก ทำให้นึกถึงครั้งที่หลวงพ่อได้ฝึกให้อาตมาจดบันทึก ท่านให้ฝึกบันทึกเหตุการณ์ประจำวันของวัด จำได้ว่า ครั้งแรกกว่าท่านจะให้ผ่าน เพียงแค่ท่านต้องการให้จบในหน้าเดียว อาตมาต้องเขียนแล้วเขียนอีกจนหมดกระดาษไปกว่า ๕๐ แผ่น จนเกือบจะท้อว่าเขียนอย่างไรก็ไม่ได้ดังใจท่าน
หลวงพ่อท่านคงเห็นแววตาที่ท้อแท้ ท่านจึงหยิบหนังสือมงคลชีวิตที่พระอาจารย์ฐานวุฑโฒ ซึ่งเป็นพระอาจารย์ของอาตมาเขียนไว้ มาให้ดู แล้วถามว่า
“ เอ็งอ่านเล่มนี้จบหรือยัง ”
“ จบแล้วครับหลวงพ่อ พระอาจารย์ท่านเขียนดี สรุปความง่าย ๆ แต่มีประโยชน์ นำไปใช้ได้เลยครับ ”
“ อืม แล้วเอ็งรู้ไหม เล่มนี้ฐานะ ใช้เวลาเขียนนานไหม ”
“ ไม่ทราบครับหลวงพ่อว่านานแค่ไหน แต่น่าจะใช้เวลาในการรวบรวมครับ ”
“ ใช้เวลาในการรวบรวมนั่นก็เรื่องหนึ่ง แต่ที่ใช้เวลามากคือ กว่าเล่มนี้จะออกมาได้ ฐานะเอามาให้หลวงพ่อตรวจไม่รู้กี่รอบ บางครั้งเขาเอามาให้ดู ถามว่า ดีไหม หลวงพ่อก็บอก ดี เหมาะกับการอยู่ในถังขยะ แล้วหลวงพ่อก็ทิ้งลงถังขยะ เขาก็เก็บไปตรวจแก้ใหม่ มาให้หลวงพ่อดูอีกหลายรอบ กว่าจะผ่าน ”
พูดเสร็จหลวงพ่อก็อ่านหนังสือต่อ ทำให้อาตมาเกิดกำลังใจว่า ขนาดพระอาจารย์ของเรา ยังต้องเขียนหลายรอบ แล้วเราเป็นใคร เขียนไม่กี่รอบจะให้ได้ดังใจหลวงพ่อ
ขอขอบคุณบทความดี ๆ จาก
อาสภกันโต ภิกขุ
๑๗ ก.ย. ๕๙
anacaricamuni.blogspot.ae
