แม่บท เดินทางข้ามวัฏสงสาร

 

    ภารกิจของนักสร้างบารมี

     ทุกๆ คนพึงตั้งใจให้ดี ให้ทำความเลื่อมใสในพระรัตนตรัย เพราะพระรัตนตรัยเป็นแหล่งกำเนิดแห่งบุญกุศลที่จะทำให้เราได้สำเร็จสมปรารถนาทุกอย่างกระทั่งได้บรรลุมรรคผลนิพพาน เนื่องจากว่าพระรัตนตรัยมีอานุภาพยิ่งใหญ่ไม่มีประมาณ พระส้มมาส้มพุทธเจ้าได้ตรัสว่า "เมื่อบุคคลเลื่อมใสในพระรัตนตรัยอันเลิศ คือเลื่อมใสในพระพุทธเจ้าผู้เป็นทักขิไณยบุคคล อันเยี่ยม เลื่อมใสในพระธรรมอันประเสริฐ ซึ่งเป็นที่สิ้นไปแห่งความ กำหนัด เลื่อมใสในพระสงฆ์อันเลิศ ซึ่งเป็นเนื้อนาบุญอันเยี่ยม แล้วได้ถวายทานในพระรัตนตรัย อ้นเลิศนี้ บุญอันเลิศย่อมเจริญ อายุ วรรณะ สุขะ ยศ เกียรติ และพละอันเลิศ ย่อมเจริญแก่บุคคลนั้น"

    ความเลื่อมใสในพระรัตนตรัย จึงเป็นทางมาแห่งบุญกศลอันยิ่งใหญ่ไพศาล เป็นทางมาแห่งความสุข และความสำเร็จในชีวิต ความสมบูรณ์พร้อมทุกอย่างจะเกิดขึ้นได้ก็ต้องอาศัยการสั่งสมบุญ

    บุญ แปลว่าเครื่องชำระใจให้สะอาดบริสุทธิ์ผ่องใสจากสรรพกิเลสทั้งหลาย มีความโลภ ความโกรธ ความหลงเป็นต้น เหมือนนํ้าที่ชำระความสกปรก บุญก็เป็นเครื่องขจ้ดสิงที่ทำให้เป็นมลทินของใจให้หมดสิ้นไปเป็นกระแสแห่งความบริสุทธิ์ใสๆ สว่างๆ ขจ้ดกระแสที่มืดมนอนธกาลความมืดของความโลภ ความโกรธ ความหลง ถูกขจัดด้วยความสว่างของทาน ของศีล ของภาวนา เป็นปรปักษ์กัน เป็นของคู่ทัน มืดทับสว่าง

    บุญ คือความสว่างและเป็นความสว่างจริงๆ กระแสใสๆ บาปเป็นความมืดแล้วกิมืดจริงๆ เป็นสีดำก็ทำให้ใจเราดำ ขุ่นมัว เศร้าหมอง มีความทุกข์ทรมาน ความคิดเรากิจะไม่ดีคำพูดและการกระทำกิพลอยไม่ดีผลกิคือความทุกข์ทรมานแล้วก็ แพร่ขยายระบาดไปทั่ว บุญเป็นสิ่งที่ตรงกันข้ามกับบาป เป็นความสว่าง เป็นความบริสุทธิ์ที่เมื่อผ่าน กระแสใจของเราแล้ว นำ มาซึ่งความสุขความเจริญ ความคิดที่ดี คำ พูดและการกระทำที่ดี และยิ่งแผ่กระแสแห่งความดีความสุขขยายกว้างขวางออกไปอีกนั่นแหละเป็นบุญของเรา

   บุญที่ได้จากการฟังธรรม เป็นบุญที่จะทำให้เราดำเนินชีวิตได้ถูกต้อง จะขจัดความสงสัย ความไม่รู้ในใจของเรา ให้หมดสิ้นไป สิ่งที่เราสงสัยก็หายสงสัย เราจะเข้าใจแจ่มแจ้ง เมื่อเข้าใจแล้วก็จะมีผลทำให้เกิดกำลังใจอยากจะปฏิบัติธรรม อยากจะดำเนินชีวิตให้ถูกต้อง แล้วเราก็จะลงมือปฏิบัติจะได้เข้าถึงธรรม เข้าถึงความจริงของชีวิต สิงที่มีจริงอยู่ในตัวของเรา ซึ่งจุดหมายปลายทางทำให้เราได้เข้าถึงความสุขที่แท้จริง นั่นคือ อานิสงส์ที่เราได้รับ สิ่งที่เราสงสัยก็หายสงสัย สิ่งที่เราเคยได้ยินได้ฟังแล้วฟังซํ้าอีกก็แจ่มแจ้งเพิ่มขึ้น ใจที่ขุ่นม้วก็เลื่อมแล้วก็ใสขึ้น เลื่อมก็คือเป็นเงา ค่อย ๆ คลี่คลายออกมาจากความมืดแล้วก็ใสเหมีอนเพชร กระจ่างทีเดียวใจที่ใสที่กระจ่างนั่นแหละเป็นดวงใจที่ทำให้เราดำเนินชีวิตได้ถูกต้องมีความคิด พูด และการกระทำที่ถูกต้อง ผลก็คือความสุขอันเป็นอมตะให้เรานึกถึงบุญที่เราได้ฟังธรรม ได้ปฏิบัติธรรม

   บุญกศลที่เราได้ทำนี้ จะเป็นเสบียงติดด้วเราไปในภพเบื้องหน้า ให้เราได้สร้างบารมีอย่างสะดวกสบาย เราจะมีสมบัติจ้กรพรรติต้กไม่พร่องบังเกิดขึ้นเพราะ เราได้นำออกดีแล้ว คือได้ให้ทานด้วยจิตที่เลื่อมใสในพระรัตนตรัย ทำถูกเนี้อนาบุญ ถูกอู่แห่งบุญ เหมือนน้กสร้างบารมีในกาลก่อน ท่านก็ขวนขวายสร้างมหาทานบารมีกับเนี้อนาบุญ จะไม่ยอมให้โอกาสแห่งการสร้างบารมีหลุดลอยไป เพราะโอกาสดีอย่างนี้เป็นสิ่งที่หาได้ยาก ท่านจะทุ่มเทชีวิตจิตใจทุ่มเท ทำบุญอย่างสุดตัวสุดห้วใจ

    ฉะนั้น เวลาผลบุญบังเกิดขึ้น จึงไม่น่าแปลกใจเลย ที่มีสมบัติจักรพรรดิตักไม่พร่องเกิดขึ้น เหมือนอย่างท่านโชติกเศรษฐี ท่านเมณฑกเศรษฐี หรือท่านชฎิลเศรษฐี ซึ่งเรื่องนี้มีปรากฎในพระไตรปิฎก อย่างเช่น
     
    ท่านชฎิลเศรษฐี ท่านเคยทำบุญบูชาพระเจดีย์ด้วยดอกไม้ทองคำ ด้วยผลแห่งบุญนั้นเวลาที่ท่านปลูกเรือนขึ้นบ้านใหม่ พอก้าวเท้าข้ามธรณีประตู ก็ปรากฏความอัศจรรย์ขึ้นที่หลังบ้าน ภูเขาทองคำสูง ๘๐ ศอก ก็ผุดเกิดขึ้นมาพร้อมก้บจอบเพชรด้ามทอง เอาไว้สำหร้บขุดภูเขาทอง ที่ขุดไปเท่าไหร่ ก็ไม่รู้จักหมด ไม่รู้จักพร่อง คือขุดออกไปแลัวก็กลับงอกขึ้นมาใหม่เหมือนเดิม แม้ท่านจะมีสมบัติมากอย่างนี้ ท่านก็ย้งอยากจะสร้างบารมีให้ยิ่งขึ้นไปอีก ท่านได้สละทร้พย่ให้ทานจำนวนมาก แต่ก็ย้งไม่อิ่มใจ อยากจะอุทิศตนให้ก้บพระพทธศาสนา ท่านจึงปรารถนาจะออกบวช ก่อนบวชก็ได้ส่งคนออกไปสืบดูว่า ในโลกนี้มีใครรวยเหมือนก้บท่านบ้าง ก็ปรากฏว่ามืท่านเมณฑกเศรษฐีซึ่งมีแพะทองคำตัวโตเท่าข้าง เป็นแพะกายสิทธิ์ใครอยากได้อะไรก็ไปหยิบเอาจากปากแพะก็จะได้สมปรารถนา

   อีกท่านหนึ่ง คือท่านโชติกเศรษฐี ท่านมีขุมทรัพย์ที่ต้กไม่พร่อง มีอยู่ ครั้งหนึ่งท่านโชติกเศรษฐี ได้เอาผ้ากัมพลเนี้อดีมีค่าแสนหนึ่งให้คนใช้ คนร้บใช้ร้บแลัวก็ร้องไห้บอกว่าเขามีความผิดอะไร ถึงได้ให้ผ้าเนี้อหยาบอย่างนี้ ซึ่งจริงๆผ้ากัมพลเป็นผ้าเนี้อดีที่สุดที่มีในสมัยนั้น โชติกเศรษฐีก็บอกว่า ไม่ได้ให้เอาไปใช้หรอก ให้เอาไปทำผ้าเช็ดเท้า เขารวยก้นขนาดนั้นทีเดียว แม้แต่คนรับใช้กระแสบุญก็ยังดึงดูดให้มาใช้สมบ้ติร่วมกับนาย สิ่งอัศจรรย์อย่างนี้เกิดขึ้น ได้ก็เพราะท่านผู้มีบุญเหล่านั้นได้เคยทำบุญชนิดทุ่มสุดใจ แลัวก็ทำถูกเนี้อนาบุญ

  ท่านชฏิลเศรษฐีก็เหมือนกัน ยิ่งมีสมบัติมากท่านก็ยิ่งให้ทานมากเอาสมบัติต่อสมบัติ เอาบุญต่อบุญให้ไปเท่าไรก็ไม่หมด เพราะยิ่งให้ก็ยิ่งได้จึงมีดวามรู้สึกว่าทรัพย์ภายนอกเราพอแล้ว อิ่มแล้ว อยากจะได้อริยทรัพย์ภายในที่ได้ครอบครองแล้ว ปลื้มอกปลื้มใจไปตลอดชาติ ด้งนั้นท่านจึงออกบวช แล้วในที่สุดก็ได้บรรลุธรรมเป็นพระอรห้นต์ เพราะฉะนั้นบุญกุศลเป็นสิ่งสำคัญ จะเป็นเครื่องสนับสนุนให้เราสมปรารถนาในทุกสิ่ง เราจะบรรลุจุดหมายปลายทางของชีวิตได้ ก็เพราะบุญนี่แหละ  สว่างมา สว่างไป

   เมื่อวันมาฆบูชาเราได้มาจุดมาฆประทีปบูชาพระสัมมาสัมพุทธเจ้าตั้งแต่พุทธปฏิมากรที่ประดิษฐานเรียงรายอยู่ในมหาธรรมกายเจดีย์ ๓๐๐,๐๐๐ องค์ ในภายนอก และพระธรรมกายของพระพุทธเจ้าของพระอรหันต์ทั้งหลายจะนับจะประมาณไม่ได้ บุญแห่งการบูชาด้วยประทีปนั้นจะยังรัศมีในกายของเราให้เกิดขึ้น ยังดวงปัญญาของเราให้สว่างไสว แทงตลอดทั้งทางโลกและทางธรรมชีวิตของเราจะเป็นชีวิตของผู้ที่อยู่ในความสว่าง เมื่อมาเกิดก็จะมาอย่างสว่าง อยู่ในโลกนี้ก็จะดำเนินชีวิตด้วยความสว่าง จากโลกนี๋ไปก็ไปด้วยความสว่าง อานิสงส์แห่งการบูชาพระสัมมาส้มพุทธเจ้าซึ่งมีพระคุณอย่างไม่มีประมาณนี้ มีอานิสงส์ที่ยิ่งใหญ่ไพศาลทีเดียว

  นี่แหละบุญที่เราจะต้องมาตามระลึกถึงในยามนี้จะได้เป็นพลังผลักดันให้เราได้เข้าถึงธรรม ได้เข้าถึงพระรัตนตรัยในตัว ถึงพุทธรัตนะ ธรรมรัตนะ สังฆรัตนะ ซึ่งจะทำใหัเรากลายเป็นผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน แล้วเราจะแจ่มแจ้งในชีวิต ของเรา เราจะเห็นบุญด้วยตัวของเราเองด้วยธรรมจักขุ จะหยั่งรู้ได้ด้วยญาณทัสสนะ

   เราจะเบิกบานทีเดียว ใจของเราจะขยายไม่คับแคบ ขยายไปอย่างไม่มีขอบเขต ขอบเขตของใจถูกทลายด้วยพลังกระแสธารแห่งบุญ อันมีอานุภาพไม่มีประมาณที่เราได้รับมานั้นแหละ จะทำให้ใจเราขยายกว้างออกไป ดวงใจจะขยายกว้างไม่มีที่สิ้นสุด เราจะขยายเขตแห่งปัญญา แห่งความรู้อันบริสุทธิ์ขยายขอบเขตแห่งความสุขที่ไม่มีประมาณ ขยายมหากรุณา ความปรารถนาดีต่อโลก ความรู้แจ้งภายในกว้างขวางใหญ่โตออกไปทีเดียว

   เพราะฉะนั้นต้องมาตามระลึกนึกถึงกันอย่างนี้แหละ ว้นนี้ทำใจให้ชุ่มอยู่ด้วยบุญ และให้ดีใจเถิดว่า ลูกทุกคนได้เกิดมาในชาตินี้ เราเกิดมาสร้างบารมีกันอย่างแท้จริง ผิดแผกแตกต่างจาก ชาวโลกทั้งหลายในจำนวน ๖ พันกว่าล้านคน มีเพียงไม่กี่คนที่ใช้ชีวิตอย่างมีคุณค่า คือสร้างสั่งสมบุญสั่งสมบารมีทุกวันทุกคืน ควบคู่กับการทำมาหากิน ให้ธุรกิจกับจิตใจนั้นไปคู่กัน เป็นชีวิต ๒๐๐ เปอร์เซ็นต์ ในการแสวงหาทรัพย์ ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ แล้วก็ในการที่แสวงหาธรรมะภายในอีก ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ คือโลกียทรัพย์ ๑๐๐เปอร์เซ็นต์ อริยทรัพย์อีก ๑๐๐ เปอร์เซ็นต์ ชีวิต ๒๐๐ เปอร์เซ็นต์นี้ ยากที่คนในโลกนี้ จะเข้าใจได้

   แต่ลูกทุกคนเป็นผู้มีบุญ ได้สั่งสมกันมาอย่างดีแล้ว จึงได้มีโอกาสมาประชุมพร้อมกัน มาสร้างบุญร่วมกันอีก เป็นประเภทสว่างมาแล้วก็อยู่อย่างสว่าง และเราก็จะกลับไปด้วยความสว่าง มีเพียงหยิบมือเดียวเท่านั้นแหละเรียกว่าเป็นต้นแบบและเป็นต้นบุญของชาวโลกทั้งหลาย มนุษย์ที่เกิดมาในโลกนี้นี่เหมือนคนที่งัวเงีย เหมือนคนที่หลับไหลย้งไม่ตื่น ยังอยู่ในโลกของความฝัน โลกที่ไม่ใช่เป็นจริง เมื่อเขาเกิดมาแล้ว เขาก็แสวงหาว่าใครจะเป็นตัวอย่างที่ดีที่เมื่อเขาดำเนินชีวิตตามแล้ว จะประสบความสำเร็จในชีวิตเช่นเดียวกับต้นแบบนั้นด้วย

    เมื่อเขาเกิดมาเจอะเจอพวกเราดำเนินชีวิตที่ถูกแบบแผนของพระสัมมาสัมพุทธเจ้า ชีวิตเขาก็พลอยสมหว้งไปด้วย เราก็เป็นต้นแบบเป็นต้นบุญมีอานิสงส์ใหญ่ติตตัวเราไป

    ในยามที่เราใกล้จะละโลก มนุษย์ส่วนใหญ่จะมีความทุกข์ทรมานด้วยโรคภัยไข้เจ็บส่วนหนึ่ง กับความวิตกกังวลอีกส่วนหนึ่ง เพราะไม่ทราบว่าชีวิตหล้งจากตายแล้วม้นจะเป็นเช่นไร เมื่อไม่รู้ก็ยิ่งกระวนกระวาย กระสับกระส่ายอยู่บนเตียงคนไข้ ความทุกข์ที่เกิดจากความกังวลนั้นทรมานมากกว่าจากโรคภัยไข้เจ็บ เพราะไม่รู้นั้นแหละจึงทุกข์มาก เราจะเห็นว่าผู้ที่อยู่บนเตียงคนป่วยนั้นจะเป็นเช่นนี้ ถึง ๙๙.๙๙ เปอร์เซ็นต์

      แต่คนเช่นเราจะไม่เป็นเช่นนั้น เราจะองอาจสง่างามอยู่บนเตียงคนป่วย เพราะชีวิตที่ผ่านมาเราสั่งสมบุญบารมี เรารู้ที่มาและเราก็รู้ที่ไป ว่าชีวิตหลังจากที่เราตายแล้วนี้ เราจะไปเสวยสุขอีกยาวนานเป็นพันเป็นหมื่นเป็นแสน เป็นล้านเป็นกัปปีทีเดียว จึงไม่หวั่นไหว โรคภัยไข้เจ็บแค่เป็นเพียงยานพาหนะ เป็นทางผ่านเท่านั้นแหละ เมื่อป่วยร่างกายแตกทน ไม่ไหวก็ไป บุญกุศลก็จะนำเราไปสู่สุคดิภพ ซึ่งมีวิมานอันโอฬารรอคอยเราอยู่ในสุคติโลกสวรรค์

     แล้วเราก็ลงมาเกิดเพื่อมาปฏิบัติภารกิจในโลกมนุษย์ เพื่อที่จะค้นคว้าวิชชาธรรมกายไปให้ถึงที่สุดแห่งธรรม เพื่อจะแบ่งปันวิชชาธรรมกาย ไปยังชาวโลก จะสอนชาวโลกให้ได้เข้าถึงวิชชาธรรมกาย เช่นเดียวก้บตัวเรา แล้วก็มาสร้างมหาทานบารมี เอาสมบัติจักรพรรดิมาหล่อเลี้ยงสังขาร มาเป็นเสบียงให้ชาวโลกทั้งหลาย ได้ทำหยุดทำนิ่งอย่างเดียวไม่ต้องทำมาหากิน อยู่ได้ค้วยบุญของเรา ด้วยสมบัติจักรพรรดิของเรา 

   นี่คือภารกิจที่เราจะต้องทำต่อไปในอนาคต และสิ่งนี้ก็เป็นสิ่งที่เราทำซ้ำแล้วซํ้าเล่ามานับภพนับชาติไม่ถ้วน เพราะฉะนั้นให้ลูกทุกคนดีใจเกิดว่าเราเกิดมาแบบนักสร้างบารมี เกิดมาอย่างมีเกียรติ เกิดมาปฏิบัติภารกิจ เมื่อร่างกายใช้ไม่ได้ เราก็กลับไปพักชั่วคราว พอถึงเวลานั้นใจของเราเอง ภารกิจในตัวของเรานั้นแหละจะกระตุ้นให้เราลงมา ถ้ามองลึกๆ ลงไปจากใจที่คิดตรงกันนั้น สาวไปหาเหตุเราก็จะพบเหตุในเหตุ ทีเดียวว่าทำไมถึง

ต้องมาซึ่งเมื่อไรลูกทุกคนเข้าถึงวิชชาธรรมกายแล้ว ก็จะเข้าใจสิ่งที่หลวงพ่อพูด

 

 

 

จากหนังสือ แม่บท เดินทางข้ามวัฏสงสาร

วันเสาร์-อาทิตย์ที่ ๑๙-๒๐ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๔๓