คำพ่อ คำเเม่
ตอน อย่าแล้งน้ำใจ
ลูกรัก ..
เขาว่ามนุษย์ต้องอยู่รวมกันเป็นหมู่เป็นพวก ลูกเองก็ต้องอยู่กับคนอื่นๆ ต้องมีพวกพ้องคอย ช่วยเหลือกัน เมื่อลูกอยู่กับคนอื่นลูกก็อย่าเป็นคนแล้งน้ำใจ คืออย่าเป็นคนเห็นแก่ได้ฝ่ายเดียว ทำอะไรที่เป็นการช่วยเหลือคนอื่นได้ก็ทำ ขอให้ลูกถือคติโบราณที่สอนไว้ว่า
“อยู่บ้านท่านอย่านิ่งดูดาย ปั้นวัวปั้นควาย ให้ลูกท่านเล่น"
คตินี้ท่านแนะนำให้เป็นคนดีมีน้ำใจ อย่านิ่งเฉยดูดายโดยเห็นว่าธุระไม่ใช่
คนแล้งน้ำใจ นั้นจะช่วยเหลือเกื้อกูลและทำประโยชน์อะไรให้แก่คนอื่นและสังคมไม่ค่อยได้ ทั้งที่เป็นเรื่องเล็กน้อยและทำได้ง่ายแต่ก็ไม่ทำ จะมุ่งแต่เอารัดเอาเปรียบคนอื่นและจะไม่ยอมเสียเปรียบใคร
ส่วนคนมีน้ำใจจะตรงกันข้ามเลย คือจะเป็นคนไม่ตระหนี่แรง ช่วยอะไรเขาได้ก็ช่วย แม้จะดู
เสียเปรียบบ้างก็ไม่คิดอะไรมาก เกิดเป็นคนอยู่ในสังคมนะลูก เราต้องฝึกให้เป็นมีน้ำใจเข้าไว้ อย่าเป็นคนแล้ง น้ำใจ เช่น เห็นอะไรตกหล่นเกะกะขวางทางเดิน เด็กเล็ก ผู้คนอาจชนอาจเหยียบเป็นอันตรายได้ ก็หยิบวางขว้างทิ้งให้พ้นทางเสีย นี่คือ ความมีน้ำใจ
ขับรถอยู่ตามถนน เห็นรถคันอื่นเขาจะเลี้ยวเข้าซอยก็หยุดให้เขาเลี้ยวไป เห็นคนกำลังเดินข้าม
ถนนก็หยุดให้เขาเดินไปก่อน นี่ก็เป็นความมีน้ำใจ เรื่องเล็กๆ น้อยๆ อย่างนี้ทำได้ไม่ยากเย็นอะไรเลย แต่ที่ไม่ทำกันเพราะแล้งน้ำใจใช่ไหม นี่ยกตัวอย่างให้ลูกเห็น
พระมหาโพธิวงศาจารย์ (ทองดี สุรเตโช)
