คำพ่อ คำเเม่
ตอน การผูกใจคน
ลูกรัก...
ในพระพุทธศาสนาสอนวิธีผูกใจคนอื่นไว้ ๔ ประการ คือ แบ่งปันกัน พูดดีต่อกัน ช่วยเหลือกัน และ วางตัวดีต่อกัน ทั้ง ๔ ประการนี้ใครปฏิบัติตามได้ก็จะยึดเหนี่ยวใจคนอื่นไว้ได้ แต่อยากบอกลูกเพิ่มเติมว่า นอกจากควรปฏิบัติตามหลักข้างต้นแล้ว ยังควรเว้นอีก ๓ ประการคือ ดูหมิ่นเขา กดเขา และ ยกย่องคนที่ด้อยกว่าเขาให้เกินหน้าเขาไป
ทั้ง ๓ อย่างนี้ถ้าเราไปทำกับใคร เขาก็จะอึดอัดเสียใจ และจะเกิดความท้อแท้ หมดกำลังใจที่จะอยู่ช่วยเหลืองานเรา เมื่อทนไม่ไหวเขาก็จะจากเราไป ทำให้เราขาดกำลังไปโดยใช่เหตุ ยิ่งคนใกล้ตัวเราซึ่งเขามีความจริงใจและจงรักภักดีต่อเราด้วยแล้ว เรื่องอย่างนี้เปราะบางมาก เพราะเขายอมทุ่มเท ช่วยเหลือเราทุกอย่าง
แต่ผลที่เขาได้รับก็คือเราไปพูดจาดูหมิ่นเขาบ้าง เราไม่ยกย่องส่งเสริมเขา แต่ไปกดเขาไว้บ้าง ไปยกย่องคนอื่นให้คนอื่นมาข่มเหงรังแกเขาบ้าง เมื่อโดนอย่างนี้เข้า ไม่ว่าใครก็ทนได้ไม่นาน แม้แต่ตัวเราเองถ้าเจออย่างนี้บ้างก็ถอยเหมือนกัน
เมื่อรู้อย่างนี้แล้ว เราก็ไม่ควรทำอย่างนั้น ต้องคอยดูว่าคนใกล้ชิดเราคนใดมีความจริงใจ จงรักภักดี ซื่อสัตย์ ไม่มีนอก ไม่มีใน เราก็ควรยกย่องชมเชย ให้เกียรติ ให้กำลังใจ สนับสนุนให้ก้าวหน้าสูงขึ้น ให้โอกาสเขาทำงานตามสติกำลังของเขา เราดูอยู่ห่าง ๆ คอยแนะนำตักเตือน เมื่อเห็นเขาจะพลาด เท่านี้ก็พอที่จะผูกมิตรผูกมัดใจเขาไว้ได้แล้ว คนที่ถูกผูกมัดใจไว้ด้วยหลักต่าง ๆ เหล่านี้เขาจะไปไหนรอด
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
