คำพ่อ คำเเม่
ตอน ช่วยเหลือตัวเอง
ลูกรัก...
การช่วยเหลือตัวเองเป็นเรื่องดี ลูกควรพยายามทำอะไรด้วยตัวเอง ข้าวของเครื่องใช้ส่วนตัว ที่อยู่ส่วนตัว ถ้าซักล้าง ทำความสะอาด ด้วยตัวเองได้ก็ควรทำ การหุงหาอาหาร การไปไหนมาไหน และแม้งานการต่างๆ ถ้าทำได้เองก็เป็นการดี ฝึกให้เป็นเข้าไว้ก่อน เมื่อตัวเราเป็น แล้วต่อไปจะใช้ให้คนอื่นทำ ให้คนอื่นรับภาระไปก็ได้ ขอให้เราทำเป็นไว้ก่อน หากเมื่อใดไม่มีคนจะมาทำให้เรา เราก็ทำของเราเองได้ ช่วยเหลือตัวเองได้ ไม่ต้องเดือดร้อนนั่งรอนอนรอให้คนอื่นมาช่วย
การช่วยตัวเองได้เป็นการแสดงถึงความสามารถขั้นพื้นฐานของคนเรา แค่ช่วยตัวเองยังไม่ได้จะไปช่วยคนอื่นอย่างไรได้ คนเราจำเป็น ต้องฝึกฝนทำอะไรด้วยตัวเองไว้ก่อนในทุกเรื่อง โดยเฉพาะเรื่องกิจวัตรส่วนตัว หาไม่แล้วจะต้อง ยืมจมูกคนอื่นมาหายใจอยู่เรื่อย การยืมจมูกคนอื่นมาหายใจนั้นย่อมสะดวกเป็นบางครั้งบางคราวเท่านั้น หากไม่มีจมูกคนอื่นมาหายใจและจมูกตัวเองก็หายใจไม่สะดวก ผลที่ตามมาก็คือตัวเองนั่นแหละจะเดือดร้อนและหงุดหงิด
การช่วยเหลือตัวเองอย่างนี้ทางพระเรียกว่า “พึ่งตัวเอง” ท่านสอนว่า “ตนแลเป็นที่พึ่งของตน” คือพยายาม พึ่งตัวเองให้ได้ อย่าไปคิดพึ่งแต่คนอื่นเพียงอย่างเดียว ลูกเองก็ต้องพยายามทำอะไรให้เป็นเข้าไว้ พึ่งตัวเองให้ได้ ไม่ไหวจริงๆ จึงค่อยไปพึ่งคนอื่น และอย่าไปพึ่งเขาทุกเรื่อง เเล้วลูกก็จะโตเเละยืนหยัดต่อสู้กับโลกได้ทุกรูปแบบ
พระมหาโพธิวงศาจารย์
(ทองดี สุรเตโช ป.ธ.๙, ราชบัณฑิต)
