ลูกทุกคนมีบุญเพียงพอที่จะเข้าถึงธรรม
ลูกมีบุญที่รู้ว่าเราต้องเริ่มต้นที่ศูนย์กลางกายฐานที่ ๗ เพื่อที่จะเข้าไปถึงพระธรรมกายภายใน มีบุญที่รู้ Know-how หยุดเป็นตัวสำเร็จ ความรู้วิธีการว่าทำอย่างไรจึงจะเข้าถึงพระธรรมกายภายใน แม้ติดขัดปัญหาอะไรก็ยังมีครูบาอาจารย์คอยเป็นกัลยาณมิตรให้คอยตอบคำถามที่เป็นข้อสงสัยในการปฏิบัติธรรมของเรา ในยามที่เราท้อใจที่ปฏิบัติธรรมไม่ได้ผลทันตาเห็น..ก็ยังมีกัลยาณมิตรคอยให้กำลังใจที่จะทำให้เรามีความเพียรในการปฏิบัติต่อไป
เรามีเพื่อนสหธรรมิกเป็นจำนวนมากที่มีใจแน่วแน่อยากจะเข้าถึงพระธรรมกายภายใน และมีหลายท่านที่มีประสบการณ์ภายใน ซึ่งเป็นเครื่องยืนยันว่า “พระธรรมกายนั้นมีอยู่ภายในตัวของมนุษย์จริงๆ” ซึ่งเพื่อนสหธรรมิกหรือพี่น้องวงธรรมะของเรานี่แหละ ก็จะเป็นกำลังใจให้กับเรา
เพราะฉะนั้น...ลูกทุกคนจะพูดไม่ได้ หรือไม่ควรแม้แต่จะคิดว่า “เรามีบุญน้อย มีวาสนาน้อย คงจะปฏิบัติเข้าถึงได้ยาก” เราไม่ควรมีความคิดอย่างนี้เลย ถ้าบุญน้อย...เราจะไม่ได้ยินได้ฟัง หรือ มาอยู่ในหมู่คณะที่เขาปฏิบัติธรรมจนมีประสบการณ์ภายในเป็นเครื่องยืนยันว่า สิ่งดี ๆ นี้มีอยู่จริงๆ ภายในตัวของเรา แล้วพี่น้องวงธรรมะของเรานั้นไม่ใช่ว่ามาจากครอบครัวของชาวพุทธอย่างเดียวที่มาจากครอบครัวที่ไม่ใช่ชาวพุทธก็มี ที่เป็นกลาง ๆ ไม่มีศาสนาก็มีแล้วก็ลงมือปฏิบัติอย่างที่ลูกทุกคนปฏิบัตินี่แหละ แล้วก็เข้าถึงพระธรรมกายภายใน
ความเชื่อแม้แตกต่างกันภายนอกจากการได้ยินได้ฟัง ได้รับการอบรมสั่งสอนมา แต่ก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคในการเข้าถึงพระธรรมกายภายใน เพราะสัจธรรม คือ สัจธรรม ความจริง คือ ความจริง ความเชื่อ คือ ความเชื่อ นี่เป็นเครื่องยืนยันว่าลูกทุกคน มีบุญเพียงพอที่จะเข้าถึงพระธรรมกายกันทุกคน
คุณครูไม่ใหญ่
จากหนังสือ ง่ายที่สุดคือหยุดได้ เล่ม ๕
