คนเราย่อมงามได้ด้วยศีล
คนเราที่เกิดมาไม่อาจเลือกเพศพันธุ์ ไม่อาจกำหนดรูปร่าง และไม่อาจเลือกผิวสีของร่างกายได้ ล้วนเกิดมาเป็นไปตามเผ่าพันธุ์ สูงต่ำดำขาว เพศพันธุ์แตกต่างกันไป หากเกิดมางามก็มีเสน่ห์เป็นที่นิยมชมชอบของคนทั่วไป หากมีรูปร่างขี้ริ้วขี้เหร่ก็ขาดเสน่ห์ ผู้คนไม่นิยมชมชื่นนัก
ท่านเปรียบเหมือนดอกไม้ที่เกิดมาแตกต่างกัน ถ้าดอกสวยสีงาม ย่อมต้องตาต้องใจผู้พบเห็น ถ้าดอกไม่สวยไม่งาม ผู้พบเห็นก็เมินหน้า หากมีกลิ่นเหม็นด้วยก็ยิ่งซ้ำร้าย ย่อมไร้ค่าแน่แท้ แต่ดอกไม้ที่สวยนั้นก็มีคุณแค่ได้รับคำชมว่าสวยเท่านั้น ไม่มีคุณอะไรอีก แต่ว่าดอกไม้ที่ไม่สวย หากมีกลิ่นหอม ก็ย่อมได้รับคำชมบ้างเหมือนกัน หรือดอกไม้ที่สวยด้วยมีกลิ่นหอมด้วย ก็ย่อมได้รับคำชมหลายสถาน เป็นที่ปรารถนาต้องการไม่จืดจาง คนเราก็เหมือนกัน ถ้ารูปร่างดีและมีน้ำใจงดงาม มีคุณธรรมเป็นเครื่องประดับตัว ก็ย่อมเป็นที่นับถือเสน่หาของคนทั่วไป ถ้ารูปร่างดี แต่ขาดน้ำใจ ไร้คุณธรรม ก็เอาดีได้ยาก สู้คนที่รูปร่างขี้เหร่แต่มีจิตใจงามย่อมไม่ได้ ถ้ารูปร่างขี้เหร่และไร้คุณธรรม ใจไม่งดงามด้วยก็ยิ่งซ้ำร้าย ไม่น่าคบหาสมาคมด้วยประการทั้งปวง
คุณธรรมจึงเป็นเครื่องวัดความเป็นคน มีเสน่ห์น่านับถืออย่างแท้จริง
รูปร่างจะเป็นมาอย่างไรก็แก้ไขได้ยาก แม้จะแก้ไขได้บ้างก็พอเป็นไปได้เท่านั้น ส่วนจิตใจและความประพฤตินั้น แม้จะเป็นไปตามพื้นเดิมอยู่ แต่ก็สามารถเปลี่ยนแปลงได้หากมีความตั้งใจจะทำ เหมือนดอกไม้ที่ไม่หอมมาแต่เดิม ก็พอจะทำให้หอมขึ้นมาได้ด้วยการอบด้วยการพรมน้ำหอมลงไปที่ดอกไม้นั้น
สิ่งที่จะช่วยให้จิตใจและความประพฤติงดงามก็คือคุณธรรม คนมีคุณธรรมแม้รูปร่างจะไม่งามก็มีเสน่ห์น่านับถือ ทำให้ดูงามได้ด้วยมีจิตใจและความประพฤติที่มีคุณธรรม อันคุณธรรมที่สำคัญยิ่งสำหรับประดับตัวประดับใจและความประพฤติก็คือ “ศีล” นั่นเอง
เพราะว่าศีลนั้นจัดเป็นบรรทัดฐานสำหรับความประพฤติที่ดีงามทำให้คนประพฤติความดีได้คงที่ เมื่อมีศีลรักษาศีลจนชำนาญเป็นปกติกิริยาแล้ว ก็ดำเนินชีวิตเป็นปกติได้โดยง่าย ไม่ต้องหวาดวิตกหรือกังวลใดๆ เหมือนเส้นบรรทัดที่อยู่ในหน้ากระดาษ เป็นเครื่องมือให้เขียนอักษรได้ตรง ไม่คดงอโยกโย้ไปมา ต่อเมื่อฝึกเขียนตามเส้นจนชำนาญตรงแนวดีแล้ว ต่อไปแม้เขียนหนังสือจะไม่มีเส้นบรรทัดก็สามารถเขียนตรงแนวเป็นระเบียบได้ฉะนั้น
ตรงกันข้าม หากไม่มีศีลหรือรับศีลแล้วไม่สนใจจะรักษา ก็ไม่มีอะไรเป็นหลัก ใจก็ไม่มั่นคง อาจเอนเอียงผันแปรไปทำผิดทำทุจริตได้โดยง่าย
ดังนั้นจึงกล่าวได้ว่า ศีลนั้นทำให้คนงามได้ คืองามด้วยคุณธรรมด้วยมารยาท ด้วยความประพฤติปฏิบัติที่งดงามคงที่ แม้จะเป็นคนอายุมากแม้จะเป็นคนไม่สวยไม่หล่อก็งามได้ และเป็นความงามที่คงทนถาวร งามได้ตลอดกาล
