เรื่องของโอโม กล่องที่ 23 : มื้อละ 5 บาท
ลักษณะของบ้านเกื้อหนุนจ้ะ ชั้นล่างจะเป็นโถงอเนกประสงค์ กว้างพอสมควร มีฝากั้นบังตาหน้าห้องน้ำ มีพื้นที่พอจะทำเป็นที่แขวนเสื้อผ้าได้ แล้วก็มีห้องครัว ส่วนชั้นสองมีห้องนอน 3 ห้อง เป็นห้องเล็กขนาดนอนได้สัก 3 คน จำนวน 2 ห้อง และห้องใหญ่นอนได้สัก 6 คน จำนวน 1 ห้อง ซึ่งเราใช้ห้องนี้เป็นทั้งห้องปฏิบัติธรรม และห้องนอน
อาหารการกิน โชคดีที่ชุมชนนี้ ทุกเช้าจะมีตลาดนัด ทำให้สะดวกแก่การซื้อวัตถุดิบมาทำกับข้าวมาก แค่ก้าวเท้าออกนอกรั้วบ้านก็ถึงปลายสายของตลาดนัดแล้ว ได้ของสด แล้วราคาก็ถูก
เราแบ่งบุญกันทำอาหารเช้า คนละวัน ดังนั้นเมนูจะขึ้นกับว่าคนทำชอบกินอะไร บางคนชอบผัดข้าว บางคนชอบทำข้าวต้ม บางคนชอบทำก๋วยเตี๋ยว บางคนชอบทำน้ำพริก ปลาทูทอด ก็ว่ากันไป
เมื่อกินเสร็จจะมีกระป๋องเล็กๆให้หยอด น้องๆที่ยังเรียนอยู่คนละ 5 บาท พี่ที่ทำงานแล้วต้องมากกว่านี้ ส่วนใหญ่พี่เค้าจะหยอด 20 บาท กองทุนนี้มีไว้ให้ พ่อครัวในวันนั้นๆ ตื่นเช้ามาก็มาเทเงินในกระป๋อง ออกไปซื้อกับข้าวหน้าบ้าน เข้ามาทำ
สิ่งหนึ่งที่ช่วยเราประหยัดคือเมื่อเสร็จงานบุญวันอาทิตย์ที่วัด ก่อนกลับพวกเราจะนำรถแดงซึ่งตอนนั้นทางวัดได้อนุญาตให้บ้านเกื้อหนุนจ้ะนำมาใช้ ไปจอดที่อาคารยามา ซึ่งมีครัว และห้องเก็บวัตถุดิบในการประกอบอาหาร พี่อารีพันธุ์ และพี่อุดม ซึ่งตอนนั้นเป็นพี่อุบาสก อุปัฏฐากคุณยายฯ จะช่วยจัดของแห้งเช่น ข้าวสาร เส้นหมี่ น้ำมันพืช น้ำตาล น้ำปลา และอื่นๆที่จะแบ่งให้ได้ ให้เราขนกลับมาบ้านเกื้อหนุนจ้ะ เพื่อนำมาทำกับข้าวทานกัน
