เล่าตามใจ 40 : คุณแคแสด
หลังจากเล่าเรื่องการขึ้นดอยสุเทพไป ก็มีผู้อยากให้เล่าเรื่องคุณแคแสด ซึ่งเป็นเรื่องฮิตประจำดอยในสมัยนั้นให้ฟัง ก็ต้องยอมรับว่ามันเป็นเรื่องที่นานมากประมาณ 40 ปีมาแล้ว ความจำก็เริ่มจางหาย เลยต้องไปชวนคนร่วมสมัย มากินของขม ชมของเก่า เล่าความหลังกัน มาช่วยกันเรียบเรียง
คนที่คุณแคแสด เป็น fc ตามติดชิดใกล้มากสุดก็คือ ป้าหวิน(อุบาสิกาแม่ชีถวิล วัติรางกูล) อดีตท่านเป็นผู้อำนวยการโรงเรียน แล้วลาออกเมื่อปี พ.ศ.2521 เพื่อมาดูแลคุณพ่อที่ ชราภาพและเป็นโรคเบาหวาน ที่บ้านจังหวัดราชบุรี พอปี พ.ศ.2525 บิดาท่านเสีย ท่านเลยมาบวชเป็นอุบาสิกาแม่ชี ศึกษาพระอภิธรรมและปฏิบัติธรรมที่วัดระฆังโฆษิตาราม กรุงเทพมหานคร พอปีพ.ศ.2527 หลวงพ่อธัมมชโย ได้เมตตาให้ป้าหวินขึ้นไปปฏิบัติธรรมอย่างต่อเนื่องที่ดอยสุเทพและดอยอินทนนท์ จังหวัดเชียงใหม่เป็นเวลาหลายเดือน
และแล้วเรื่องราวคุณแคแสด ก็มาเป็นกระแสในสมัยนั้น เจอมากสุดก็ป้าหวินนี่แหละ เค้าเป็น fc ตามติดชิดใกล้กัน ครั้งแรกที่ป้าหวินเจอคือหลังการปฏิบัติธรรมรอบค่ำ ด้วยอาการปวดท้อง เลยรีบวิ่งมาที่บ้านพักก็บ้านแคแสดนี่แหละ ด้วยเป็นการมาแบบเร่งด่วนไม่ได้ตั้งตัวด้วยกันทั้งคู่ เลยมาประสบพบหน้ากันที่หน้าบ้านพัก สตั้นไป 3 วิ ทั้งคนและอดีตคน ภาพที่เห็นป้าหวินบอกว่าเป็นแบบหมอกหนารูปร่างเป็นหญิงตัวเล็ก พอเค้าตั้งหลักได้ก็ลงจากระเบียงหน้าบ้าน ลงบันได ม้วนตัวลงไปใต้ถุนบ้าน หายไปในพริบตา ป้าหวินบอกว่าการเจอกันครั้งนั้นหายปวดท้องเลย
มีครั้งหนึ่งหลวงพ่อทัตตชีโว ได้ขึ้นมาปฏิบัติธรรมด้วย ท่านพักที่บ้านทหารไทย(ธนาคารทหารไทยสร้างให้อุทยาน) ท่านได้รับฟังเรื่องคุณแคแสดเยอะมาก ท่านเลยพูดว่าให้แคแสดมาปรากฏให้หลวงพ่อเห็นหน่อย เห็นแบบด้วยตาเนื้อเลย เวลาที่หลวงพ่อพูดเป็นเวลากลางวัน ผลมาปรากฏเวลากลางคืน แต่เป็นบ้านป้าหวิน
วันนั้นป้าหวินก็ปวดท้องอีกแต่ตอนดึก ลุกไปเข้าห้องน้ำ กดสวิตช์ไฟ ภาพที่เห็น มีมือดึงประตูห้องน้ำไว้ ป้าหวินก็หันไปดูอีก 3 ห้องก็ประตูปิด นอนกันเงียบ เอาอีกละ แคแสดชั้นไม่ต้องการเห็นเธอ คราวที่แล้วก็ตอนปวดท้องแบบนี้ ไปไม่ต้องการเห็น คนที่ขอให้มาปรากฏตัวคือหลวงพ่อทัตตชีโวอยู่อีกบ้านนู่น มาผิดบ้านแล้ว มือที่เห็นก็ค่อยๆจางหายไป ป้าหวินบอกวันนี้เป็นไงเป็นกันจะผลักประตูเข้าไปเคลียร์กันเลย แต่พอเข้าไปภายในห้องน้ำ เธอก็หายไปแล้ว
มาอีกครั้งมีแขกผู้ใหญ่ขึ้นมาปฏิบัติธรรมด้วย พักที่บ้านเดียวกับป้าหวินแต่คนละห้อง ท่านรำพึงว่าห้องน้ำไม่ค่อยสะอาด ของในห้องพักก็จัดไม่ค่อยเรียบร้อย ช่วงเย็นท่านได้ออกไปเดินออกกำลังกายกับป้าหวิน พอกลับมาได้ยินเสียงในห้องพักเหมือนมีเสียงคนจัดของอยู่ มีเสียงของหล่นบ้าง ที่สำคัญมีเสียงชักโครกด้วย ป้าหวินบอกว่าพักอยู่บ้านนี้มานานไม่เคยได้ยินเสียงชักโครกเกิดขึ้นเองได้ พอเข้าไปในห้องปรากฏว่าห้องเป็นระเบียบ ห้องน้ำสะอาด
มีอีกครั้ง วันนั้นป้าหวินอยู่คนเดียว ดึกแล้วได้ยินเสียงคนเดินมาหยุดที่หน้าประตู ป้าหวินถามไปหลายครั้งว่าใคร ก็ไม่ตอบ สุดท้ายเหมือนมีเสียงคนพูดที่หูเลยว่า "คน" ป้าหวินสรุปได้ทันทีแล้วตอบไปทันทีว่า ไม่ใช่คนมาบอกว่าเป็นคน มันมากไปแล้วคุณแคแสด แล้วป้าหวินก็รีบมุดผ้าห่ม พยายามกำหนดใจให้มาเป็นปกติอยู่คนเดียว
ยังมีเรื่องอีกเยอะเกียวกับคุณแคแสด โดยสรุปหลวงพ่อธัมมชโยได้ให้น้องๆยุว ที่นั่งธรรมดีๆไปตรวจสอบ คุณแคแสดคือคนที่ประสบอุบัติเหตุแถวนั้นเข้าใจว่าถูกรถชนเสียชีวิต แรกๆสภาพกายละเอียดจะเกรอะกรังไปด้วยคราบเลือด ชอบมานั่งห้อยขาอยู่บนต้นแคแสด หน้าบ้านแคแสด พวกเราเลยพร้อมใจกันเรียกเธอว่า คุณแคแสด มักจะมีคนเห็นแล้ว มาเล่าให้หลวงพ่อธัมมชโยฟังบ่อยๆ ตอนหลังหลวงพ่อบอกว่าจะให้คุณแคแสดได้บุญโดยทำหน้าที่กัลยาณมิตร ใครที่ไม่ค่อยขึ้นมาสวดมนต์หรือนั่งสมาธิ ให้ไปช่วยตามมาด้วย
ตั้งแต่นั้นมาคุณแคแสดก็ alert เบิกบาน ทำหน้าที่เต็มที่ แถมมาช่วยดูแลผู้มาปฏิบัติธรรมด้วย อย่างเช่นไปทำความสะอาดห้องพักแขกผู้ใหญ่ที่เล่าไปข้างต้น ผู้มาปฏิบัติธรรมทำบุญอะไรก็อุทิศบุญไปให้ ภายหลังคุณแคแสดมีลักษณะกายที่สดใส ดีขึ้นเป็นลำดับ แล้วก็เปลี่ยนไปสู่ภพภูมิที่เหมาะสมของเค้าต่อไป
