เมรุ คือ ที่เผาศพ หลังคาเป็นยอด มีรั้วล้อมรอบ ราชาศัพท์เรียกว่า พระเมรุ
ที่เรียกดังนี้เพราะถือคติมาจากภูเขากลางจักรวาล มียอดเป็นที่ตั้งเมืองสวรรค์ชั้นดาวดึงส์ของพระอินทร์ ที่เรียกว่า เขาสิเนรุ หรือ เขาพระสุเมรุ
เมรุ อ่านได้ ๒ อย่างคือ เมน กับ เม.. รุ
เมื่ออยู่เป็นคำโดดๆ หรืออยู่หลังคำอื่นให้อ่านว่า เมน เช่น เมรุวัดนี้ เมรุลอย ทุ่งพระเมรุ ขึ้นเมรุ เขาพระสุเมรุ เช่นเดียวกับคำว่า ธาตุ ( อ่านว่า ทาด) มาตุ ( อ่านว่า มาด) เช่น มหาธาตุ อาทินัดดามาตุ
เมื่ออยู่หน้าคำที่เป็นภาษาบาลีสันสกฤตด้วยกัน ให้อ่านเป็น เม- รุ เช่น พระเมรุมาศ ( อ่านว่าพระ- เม- รุ- มาด) เช่นเดียวกับคำว่า ธาตุครรภ ( อ่านว่า ทา- ตุ- คับ) มาตุคาม ( อ่านว่า มา- ตุ- คาม)
