ดินสอกับยางลบ

วันที่ 24 พค. พ.ศ.2555

 

        นานมาแล้ว ดินสอเป็นเพื่อนกับยางลบ ทั้งคู่ไปไหนมาไหนด้วยกัน ทำอะไร ด้วยกัน หน้าที่ของดินสอ ก็คือ เขียน มันจึงเขียนทุกที่ทุกอย่างเสมอตลอดเวลาที่อยู่กับยางลบ หน้าที่ของยางลบคือ การลบ มันจึงลบทุกอย่างที่ดินสอเขียนทุกที่ ทุกเวลา

        เวลาผ่านไปนาน หลายสิบปี ทุกอย่างก็ยังดำเนินเหมือนเดิมเรื่อยมา จนกระทั่งดินสอเอ่ยกับยางลบว่า

ดินสอ :       เรากับนายคงอยู่ด้วยกันไม่ได้แล้ว

ยางลบ :      ทำไมล่ะ

ดินสอ :       ก็เราเขียน นายลบ แล้วมันก็ไม่เหลืออะไรเลย

ยางลบ :      เราทำตามหน้าที่ของเรา เราไม่ผิด

ทั้งคู่จึงแยกทางกัน

 

       ดินสอ พอแยกทางกับยางลบ มันก็ดีใจ ที่สามารถเขียนอะไรได้ตามใจมัน แต่พอเวลาผ่านไป มันเริ่มเขียนผิด ข้อความสวย ๆ ที่มันเคยเขียนก็สกปรก มีแต่รอยขีดทิ้งเต็มไปหมด มันคิดถึงยางลบจับใจ
 

       ฝ่ายยางลบพอแยกทางกับดินสอ มันก็ดีใจที่ตัวมันไม่ต้องเปื้อนอีกต่อไป พอเวลาผ่านไป มันกลับใช้ชีวิตอย่างไร้ค่า เพราะไม่มีอะไรให้ลบอีก มันคิดถึงดินสอจับใจ ทั้งคู่จึงกลับมาอยู่ด้วยกันใหม่

 คราวนี้ ดินสอเขียนน้อยลงเขียนแต่สิ่งที่ดี ส่วนยางลบก็ลบเฉพาะสิ่งที่ดินสอเขียนผิดเท่านั้น


       ถ้าเปรียบการเขียนเป็นการ "จำ" ดินสอ ตอนแรกก็จำทุกเรื่องทั้งดีและไม่ดี แต่พอเปลี่ยนไป มันก็หัดเลือกจำแต่สิ่งดี ๆเท่านั้น ส่วนการลบเปรียบเหมือนการลืม ยางลบในตอนแรกก็ลืมทุกอย่างทั้งดีและไม่ดี แต่ทุกครั้งที่ลืมเรื่องดีตัวมันก็จะสกปรก แต่ตอนหลัง มันเลือกลืมแต่เรื่องไม่ดี หรือคือการให้อภัยนั่นเอง
 

 

      ฉะนั้นการเปรียบการเดินทางของทั้งคู่ดุจญาติมิตร คือ การจำแต่สิ่งดี ๆ และลืมในสิ่งที่อาจผิดพลาดบ้าง 

 

       ชีวิตคนเราปรับปรุงแก้ไขกันได้ ขอให้เราเรียนรู้ที่จะมอบความรัก และให้อภัยต่อเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ชีวิตก็จะมีความสุข

 

เรื่องสั้น / รวมเรื่องสั้นประทับใจ

 ยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคล Total Execution Time: 0.024358169237773 Mins