หมั่นทบทวนบ่อย ๆ
ก่อนออกจากสมาธิ
เวลาเราจะออกจาก…สมาธิ
ก็ค่อยๆ…เผยอเปลือกตาขึ้นมาเบาๆ …ทีละน้อย ๆ
อย่าผลีผลาม…ลืมพัวะขึ้นมา
อย่างนั้น…ไม่เอานะ
แล้วก็นั่งนิ่งๆ…สัก ๑ หรือ ๒ นาที จนเราคุ้น…กับความนิ่ง
แล้วถ้ารักษาอารมณ์นี้ได้…
ก็ให้รักษา…นานกี่นาทีก็ช่างมัน
อาจจะได้ ๕ นาที ๑๐ นาที ๑๕ นาที
ก็ขยายเวลาเพิ่มขึ้นไปเรื่อยๆ…
ทำอย่างสบายๆ…ให้สม่ำเสมอ
ทำไปวันต่อวัน…หากินกันไปวันๆ
เหมือนหายใจ …
เราหายใจเข้าไปครั้งหนึ่ง …
มันอยู่ได้ไม่กี่วินาที
เดี๋ยวเราก็หายใจออก…
ก็อยู่ได้อีกไม่กี่วินาที
ก็ต้องหายใจเข้า-ออก ๆ
ใช้ไปทีละช่วง…ของเวลา
หรือเวลาเรารับประทานอาหาร
ทานตอนเช้าก็อยู่ได้แค่ถึง…เที่ยง
ถ้าทานตอนเที่ยงอยู่ได้ถึง…เย็น
ทานตอนเย็นอยู่ได้ถึง…กลางคืน
อย่างนี้
นั่งธรรมะก็เหมือนกัน …
เราก็ทำวันต่อวัน…นั่งอย่างธรรมดา
สบายๆ ใจเย็นๆ…ไม่ช้าก็จะสมหวัง
ดังใจ
พอใจเริ่มคุ้นกับ…ความละเอียด
และเรามีความสุขกับ…การนั่ง
แม้ไม่เห็นอะไร …
มันก็จะขยายเวลาในการนั่งของเรา
ออกไปเอง…ด้วยความสมัครใจ
เต็มใจ…ไม่ต้องฝืน…ไม่ต้องพยายาม
การทำอะไรด้วยใจรัก…มีฉันทะ
มีความสมัครใจ…เต็มใจทำ
มันมีความสุข…ไม่ต้องฝืน
และเราจะทำสิ่งนั้น…ได้ดี
นั่งสมาธิก็…เหมือนกัน …
ถ้าทำแล้ว…รู้สึกเป็นสุข
สนุกกับการทำ…
จะนั่งได้นาน
นั่งได้บ่อยๆ
และไม่ช้าใจก็จะคุ้นกับความละเอียด
เมื่อความละเอียด…สั่งสม
เพิ่มขึ้นทุกๆ วัน
มากพอที่จะนิ่งได้สนิท…จะถูกส่วนไปเอง
ตอนนี้แหละเราจะเข้าถึง…ดวงใสๆ กายใสๆ องค์พระใสๆ ที่มีอยู่แล้ว
ภายใน
เข้าถึงองค์พระ…ในองค์พระ
องค์พระท่านก็จะ…ผุดผ่านขึ้นมา คล้ายๆ…ผุดจากด้านล่าง
ขึ้นมาด้านบน
แต่ความจริง…
ท่านผุดขึ้นมาจาก…ตรงกลางกาย
ของเรานั่นเอง
จากเห็นองค์เล็กๆ ก็จะค่อยขยาย
โตขึ้น…เท่าตัวเรา
ใหญ่กว่า…ตัวเรา
แล้วก็มีองค์ใหม่ใหญ่กว่า…องค์เดิม
ใสละเอียดประณีต…กว่าเดิม
ผุดขึ้นมา…ทีละองค์ ๆ
พระเทพญาณมหามุนี
จากหนังสือ ง่าย... แต่...ลึก 2
