45 ปีวันธรรมชัย! @4ตอน “แสวงหาคำตอบของชีวิต”
ขณะที่เรียนอยู่ที่โรงเรียนสวนกุหลาบวิทยาลัย ท่านได้มีโอกาสฟังการบรรยายธรรมจากวิทยากรท่านต่างๆ จึงเกิดแรงบันดาลใจร่วมกับเพื่อนๆ ตั้งชุมนุมยุวพุทธขึ้น มีการศึกษาธรรมะอย่างจริงจัง ไม่ว่าที่ใดมีการปาฐกถาธรรม ทั้งลานอโศก วัดมหาธาตุ และที่อื่นๆ จะต้องมีเด็กชายไชยบูลย์ ร่วมกิจกรรมอยู่ด้วยเสมอ
เมื่อย่างเข้าสู่วัยรุ่นความกระหายในธรรมก็ยิ่งมีมากขึ้น หากมีเวลาว่างก็จะหาโอกาสปลีกตัวไปอยู่ในที่เงียบๆ เพื่อขบคิดถึงปัญหาที่ยังค้างคาใจอยู่เสมอว่า
“คนเราเกิดมาทำไม ตายแล้วจะไปไหน กรรมหรือบุญบาปมีจริงหรือไม่”
เพราะได้อ่านได้ศึกษาจากตำราถึงพระพุทธดำรัสที่ว่า ถ้ารู้ธรรมะเพียงอย่างเดียวยังใช้ไม่ได้ เพราะจะเป็นเหมือนคนตาบอดคลำช้างหรือใบลานเปล่า จะเป็นเพียงธรรมกถึกเชี่ยวชาญการเทศน์สอน แต่ประโยชน์จริงๆ นั้นเป็นอย่างไรก็ยังไม่เคยปฏิบัติ แล้วก็จะกลับมาคลางแคลงย้อนถามตนเองเสียอีก
บ่อยครั้งที่เด็กชายไชยบูลย์ มองไปบนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่ ราวกับพยายามค้นหาคำตอบที่ค้างคาใจ ซึ่งมีผลให้ความคิดนี้ยิ่งตกผลึกอยู่ในใจตลอดเวลา ผิดจากเด็กวัยเดียวกันที่ควรจะสนุกสนานเพลิดเพลิน หรือใฝ่ฝันถึงอนาคตอันรุ่งโรจน์ที่จะมีทรัพย์ มีคู่ครองแต่ท่านกลับเสาะแสวงหาคำตอบทั้งจากใครที่ได้ชื่อว่าเป็นผู้รู้ และจากตำราต่าง ๆ ตลอดจนครูบาอาจารย์ที่มีชื่อเสียงในยุคนั้น
(ข้อมูลอ้างอิงจากหนังสือ 70 ปี พระเทพญาณมหามุนี)
