พุทธพจน์เตือนใจ
"ผู้เข้าใจสิ่งที่ไม่เป็นสาระว่าเป็นสาระ และเห็นสิ่งที่เป็นสาระว่าไม่เป็นสาระ เขามีความดำริผิดเป็นอารมณ์ จึงไม่ประสบสิ่งที่เป็นสาระ" ขุททกนิกาย ธรรมบท
พื้นฐานของชีวิตมนุษย์ทุกคนในโลก ต่างมีความทุกข์ด้วยกันทั้งนั้น ต้องพบกับความทุกข์เสมอ ส่วนใหญ่ยังไม่เคยพบกับความสุขที่แท้จริง มักเจอแต่สภาพความทุกข์ที่ลดลงบ้างเป็นครั้งคราว อยู่ในสภาพที่พอทนได้ แต่เราหลงเข้าใจว่า นั่นคือความสุข แท้ที่จริง เป็นแค่ความทุกข์ที่ลดลงเท่านั้น หรือมัวหลงเพลิดเพลินไปกับสิ่งที่ไม่เป็นสาระ ไม่เป็นแก่นสาร เพื่อให้ลืมความทุกข์กันไปชั่วขณะเท่านั้น
ความสุขที่แท้จริงนั้นอยู่ไม่ไกลเกินเอื้อม คืออยู่ภายในตัวของเราทุกๆ คน ไม่ได้อยู่ที่วัตถุสิ่งของ หรืออยู่ที่บุคคลอื่น เราจะไปแสวงหาความสุขที่แท้จริงจากคน สัตว์ สิ่งของ แก้วแหวนเงินทองทรัพย์สินต่างๆ เหล่านั้นไม่ได้ เพราะความสุขที่แท้จริงไม่ได้อยู่ที่ตรงนั้น แต่อยู่ที่ใจของเราเอง ดังนั้น ถ้าอยากพบความสุขที่แท้จริง ต้องแสวงหาที่ใจของเราเอง
