พุทธพจน์เตือนใจ
“หากว่า นรชนกล่าวพุทธพจน์อันมีประโยชน์เกื้อกูลแม้มาก แต่เป็นผู้ประมาท ไม่ประพฤติตามพระพุทธพจน์นั้น เขาย่อมไม่เป็นผู้มีส่วนแห่งสามัญผล เหมือนคนเลี้ยงโค นับโคทั้งหลายของชนเหล่าอื่น ย่อมเป็นผู้ไม่มีส่วนแห่งปัญจโครส ฉะนั้น หากว่านรชนกล่าวพระพุทธพจน์อันมีประโยชน์เกื้อกูลแม้น้อย แต่เป็นผู้มีปกติประพฤติธรรมสมควรแก่ธรรมไซร้ เขาละราคะ โทสะและโมหะแล้ว รู้ชอบ มีจิตหลุดพ้นดีแล้ว หมดความยึดถือในโลกนี้ หรือในโลกหน้า เขาย่อมเป็นผู้มีส่วนแห่งสามัญผล” ขุททกนิกาย คาถาธรรมบท
ความรู้ในพระพุทธศาสนา มีทั้งภาคปริยัติ ปฏิบัติ ปฏิเวธ จะขาดอย่างใดอย่างหนึ่งไม่ได้ ความรู้ภาคปริยัตินั้น เปรียบเสมือนแผนที่ในการเดินทางไกลในสังสารวัฏ จำเป็นที่จะต้องศึกษาให้เข้าใจแจ่มแจ้ง ความรู้ในทางปริยัติ ถ้าเราไม่นำมาประพฤติปฏิบัติ จะไม่เกิดผลเป็นปฏิเวธ ซึ่งเปรียบเสมือนคนเลี้ยงโคที่ไม่ได้ดื่มปัญจโครส การจะรู้แจ้งเห็นจริงในพระพุทธวจนะได้ จะต้องลงมือปฏิบัติอย่างเดียว จึงจะหยั่งรู้ทั่วถึงธรรมทั้งหลายไปตามความเป็นจริง ที่เรียกว่า ภาวนามยปัญญา
