นิทานชาดกเรื่อง

เวลาเป็นสิ่งล้ำค่า
นักขัตตชาดก ว่าด้วยโทษของการถือฤกษ์ยาม

ภาพ  ป๋องแป๋ง
ลงสี  ปูเป้

จบ

ที่มา : หนังสือนิทานชาดก โดย พระภาวนาวิริยคุณ  

นักขัตตชาดก

:: สาเหตุที่ตรัสชาดก ::

.......มีชาวบ้านนอกคนหนึ่ง   ไปขอสาวในเมืองให้ลูกชายพร้อมกำหนดวันแต่งงานไว้แล้ว ครั้นถึงกำหนดได้ไปสอบถามฤกษ์จากอาชีวก ว่าดีหรือไม่ อาชีวกโกรธที่เขาไม่มาปรึกษาก่อน จึงบอกว่าวันนี้ฤกษ์ไม่ดี จะทำให้เกิดความพินาศ  ชาวบ้านนอกหลงเชื่อ จึงไม่ไปรับเจ้าสาวในวันนั้น ทำให้ฝ่ายเจ้าสาวเสียหน้า แล้วได้ยกลูกสาวให้คนอื่นไป

      วันรุ่งขึ้น เมื่อฝ่ายเจ้าบ่าวไปถึงบ้านเจ้าสาวจึงทะเลาะกัน ด้วยเหตุที่อาชีวกเป็น
ผู้ทำลายงานมงคล เรื่องนี้รู้กันไปทั่วจนถึงภิกษุในวัดเชตวัน และนำมาสนทนากันในธรรมสภา เมื่อพระสัมมาสัมพุทธเจ้าเสด็จมา และทรงสอบถาม เมื่อทรงทราบเรื่องแล้ว จึงทรงระลึกชาติ ด้วยบุพเพนิวาสานุสติญาณ แล้วพระพุทธองค์ทรงนำ นักขัตตชาดก มาตรัสดังนี้

:: ข้อคิดจากชาดก ::

 
    ๑ . การประกอบกิจการงานใด ควรคำนึงถึงเหตุผล ประโยชน์ความเหมาะสม และกาลเวลาที่สมควร ไม่ควรถือฤกษ์ยาม เพราะเมื่อใดที่เราคิดดี พูดดี ทำดี เมื่อนั้น ฤกษ์งามยามดีก็มีอยู่ในตัวเราเอง

     ๒ . คนพาล มักคิดชั่ว พูดชั่ว ทำชั่ว เป็นปรกติ และพอใจที่จะเห็นความพินาศฉิบหาย ของผู้อื่น

     ๓ . ผู้มีปัญญา เมื่อเห็นประโยชน์แล้ว ย่อมไม่ผัดวันประกันพรุ่ง เป็นอันขาดต้องรีบทำประโยชน์นั้นให้สำเร็จ เพราะประโยชน์เป็นฤกษ์ ของประโยชน์เอง