นิทานชาดกเรื่อง

พิษรัก
มัจฉชาดก ว่าด้วยความรักใคร่

ภาพ  ป๋องแป๋ง
ลงสี  ปูเป้

จบ

ที่มา : หนังสือนิทานชาดก โดย พระภาวนาวิริยคุณ

มัจฉชาดก

:: สาเหตุที่ตรัสชาดก ::

.....ชายผู้หนึ่งได้ฟังธรรม จากพระสัมมาสัมพุทธเจ้าแล้ว บังเกิดความศรัทธาเลื่อมใส จึงขออนุญาตภรรยาบวช ในพระพุทธศาสนา ฝ่ายภรรยาก็อนุญาต แม้จะไม่เต็มใจนักก็ตาม

.....เมื่อชายผู้นี้บวชเป็นพระภิกษุแล้ว นางผู้เป็นภรรยาก็มักนำอาหารที่ท่านเคยชอบ มาถวายอยู่เสมอ ยิ่งกว่านั้นทุกครั้งที่ไปหาพระภิกษุอดีตสามี นางจะแต่งตัวงดงาม ทั้งยังนำเรื่องครอบครัวมาพูดให้ท่านฟังเป็นประจำ ทำให้ภิกษุนั้นกระวนกระวายใจ ห่วงหาอาลัยใคร่จะสึก กลับไปครองเรือนตามเดิม

.....เมื่อพระบรมศาสดาทรงทราบถึง ความรู้สึกของพระภิกษุรูปนี้ จึงตรัสถาม ท่านก็ยอมรับแต่โดยดี พระพุทธองค์ทรงเปี่ยมด้วยพระเมตตา และพระกรุณาธิคุณ ปรารถนาจะเตือนสติพระภิกษุนั้น ให้เลิกล้มความตั้งใจที่จะหวนกลับไปเวียนว่าย อยู่ในกองทุกข์อีก จึงทรงระลึกชาติแต่หนหลัง ของพระภิกษุรูปนี้ด้วยบุพเพนิวาสานุสติญาณ พระพุทธองค์จึงตรัส มัจฉาชาดก ดังนี้

:: ข้อคิดจากชาดก ::

.....๑. ผู้ตกอยู่ในอำนาจของความรัก มักใช้เวลาส่วนใหญ่ หมกหมุ่นครุ่นคิดถึงแต่ความรัก จนจิตใจฟุ้งซ่านไม่เป็นสมาธิ หากเกิดแก่ผู้ที่อยู่ในวัยเรียน การเรียนจะตกต่ำลง เพราะสมาธิในการเรียนเสียไป

.....๒. คนที่กำลังจะตาย หากยังมีใจเร่าร้อนและหมกมุ่นอยู่กับความโลภ โกรธ และหลง เมื่อละโลกไปแล้ว อำนาจบาปนั้นจะชักนำให้ไปสู่นรก

......เมื่อการเกิดเป็นคนนี้แสนยาก ดังนั้น ก่อนจะตายพึงรู้จักทำใจให้ดี เพื่อเตรียมตัวตาย ไม่ควรทำจิตใจให้ขุ่นมัวเศร้าหมองเป็นอันขาด มิฉะนั้นจะตกนรก หรือไปเกิดเป็นสัตว์เดียรัจฉาน อย่างน่าเสียดาย วิธีเตรียมตัวตายที่ดีที่สุด ได้แก่ การฝึกสมาธิให้มากๆ ใจจะได้ผ่องใส ตายเมื่อไรก็ไปดีเมื่อนั้น ......