ฝันในฝัน
เรื่อง : หัวหน้าชั้น วินิช พันธุ์วิริยรัตน์   คอลัมน์นี้เฉพาะนักเรียนอนุบาลฝันในฝันวิทยาเท่านั้น

 

Case Study  กรณีศึกษา
ไม่ได้อยากออกเลย
๑๑ ตุลาคม ๒๕๔๙

กราบคารวะคุณครูไม่ใหญ่ด้วยความเคารพอย่างสูงสุด

            กระผมเป็นพระธรรมทายาทในโครงการอบรมพระธรรมทายาท ภาคเข้าพรรษา รุ่น ๑๙ การบวชครั้งนี้ กระผมได้ร่วมกับหมู่คณะ (จำนวน ๑๒๐ รูป) รับงานบุญใหญ่ ๆ อยู่หลายงาน อาทิ การจัดการต้อนรับคณะอปท., งานรับบุญติดตั้งองค์พระแสนปลื้มบนแคลดดิง ที่จะนำไปประดิษฐานบนหลังคาอาคาร ๖๐ ปีฯ , งานบุญ ๓,๐๐๐ วัด, งานบุญฟั่นเชือกสายสิญจน์ และงานบุญที่ใหญ่ที่สุดคือ งานอัญเชิญหลวงปู่เข้าสู่มหาวิหารพระมงคลเทพมุนี

             สำหรับสิ่งที่กระผมปลื้มใจมากที่สุดก็คือ การได้เข้าร่วมขบวนอัญเชิญรูปหล่อทองคำหลวงปู่เวียนประทักษิณรอบมหาธรรมกายเจดีย์ และเป็นพระแถวหน้าที่เดินนำขบวนสาธุชนเวียนประทักษิณ แม้ขณะนี้เมื่อนึกถึงภาพนั้นครั้งใด ก็ทำให้กระผมรู้สึกขนลุกและปลื้มใจมาก กระผมใคร่จะขอความเมตตาคุณครูไม่ใหญ่ช่วยฝันในฝันสำหรับกรณีศึกษาของกระผมด้วยครับ

             คุณพ่อเป็นลูกคนจีน มีน้ำใจ สุภาพ รักครอบครัว และชอบช่วยเหลือผู้อื่น ทำให้เป็นที่รักของทั้งญาติมิตรและผู้ที่เกี่ยวข้อง อีกทั้งการงานก็เจริญก้าวหน้ารวดเร็ว ได้เป็นถึงผู้จัดการเขตของธนาคารแห่งหนึ่ง แม้จะได้ตำแหน่งสูง แต่น่าแปลกที่เงินเดือนกลับไม่ได้มากเมื่อเทียบกับคนอื่นที่มีตำแหน่งเดียวกัน

             ส่วนคุณแม่เป็นลูกคนจีนเช่นกัน มีพี่น้อง ๑๑ คน คุณแม่เป็นคนละเอียด มีระเบียบ พิถีพิถันคุณพ่อกับคุณแม่สำเร็จการศึกษาจากคณะเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ (KU23) ท่านพบรักกันตอนเรียนอยู่ที่นี่ครับ หลังจากท่านทั้งสองแต่งงานกัน คุณพ่อได้อุปสมบทอยู่ในพระพุทธศาสนา ๑ พรรษา แล้วกลับมาใช้ชีวิตฆราวาสดังเดิม

             คุณพ่อและคุณแม่มีบุตร ๒ คน คือ กระผมและน้องชาย ท่านพาลูกทั้งสองเข้าวัดปากน้ำทำบุญทุกวันอาทิตย์ และตักบาตรทุกวันตอนนั้นกระผมซึ่งอายุประมาณ ๗-๘ ปี จึงได้มีโอกาสฝึกนั่งสมาธิจากคณาจารย์ (แม่ชี) ที่วัดปากน้ำอยู่หลายปี และครั้งหนึ่งกระผมนั่งสมาธิและบอกคุณพ่อว่าท่านมีจุดดำ ๆ ที่ปอด เมื่อเอกซเรย์ก็พบว่า คุณพ่อติดเชื้อที่ปอดจริงและรักษาได้ทันท่วงที

              ต่อมาคุณพ่อตรวจพบว่าเป็นมะเร็งที่โพรงจมูก และรักษาโดยการฉายแสง ซึ่งทำให้คุณพ่อได้รับความทรมานมาก ถึงขั้นขากรรไกรอ้าไม่ขึ้น แต่กระนั้นคุณพ่อก็ไม่เคยร้องโอดครวญแม้แต่น้อย ท่านมีความอดทนมาก คุณพ่อนั่งสมาธิเพื่อระงับความเจ็บปวด แต่ดูไม่ค่อยได้ผลนัก ช่วงเวลาสุดท้ายก่อนที่จะละโลก ๓-๔ วัน คุณพ่อไม่รู้สึกตัวเนื่องจากต้องให้มอร์ฟีนเพื่อบรรเทาอาการปวดจากมะเร็ง แต่ก็ยังดูปวดมาก

               น้าสาว (คนที่ ๖) พากระผมไปนั่งสมาธิ (ตั้งเครื่องพระพุทธเจ้า) และคุณพ่อฟื้นขึ้นมาคุยกับคุณแม่ได้พักหนึ่ง จากนั้นก็หลับไปอีก ๒ วัน ก่อนจะจากไป คุณพ่อถึงแก่กรรมเมื่ออายุเพียง ๓๙ ปี ขณะนั้นกระผมและน้องชายอายุได้เพียง ๑๐ ปี และ ๗ ปี

               หลังจากนั้น คุณแม่ก็ต้องเลี้ยงลูก ๒ คนตามลำพัง ในช่วงหลังจากที่คุณพ่อเสียนี้เอง คุณแม่และลูก ๆ ก็ไม่ได้เข้าวัดปากน้ำทุกอาทิตย์ดังเช่นเดิม แต่ก็ยังทำบุญตักบาตรอย่างสม่ำเสมอ และเข้าวัดตามวันสำคัญทางศาสนาอยู่เนือง ๆ

               คุณแม่พาพวกเราไปกราบไหว้อัฐิของ  คุณพ่อในวันครบรอบวันเสียชีวิตทุกปี และสอนให้อุทิศส่วนกุศลให้คุณพ่อทุกครั้งที่ทำบุญ และพาเราไปเข้าวัดทำบุญที่มูลนิธิวัดปากน้ำเป็นประจำ

                ในปี พ.ศ. ๒๕๔๐ คุณแม่ตรวจพบเนื้องอกที่ไตข้างหนึ่ง และไตอีกข้างมีลักษณะเล็กลง (ฝ่อ) น้าสาวคนเดิมที่เคยพากระผมไปนั่งสมาธิที่วัดปากน้ำ แนะนำผู้เผยแผ่ของศาสนาอื่นที่อ้างว่าช่วยรักษาคุณแม่ได้ เขาให้คล้องสร้อยไม้กางเขน ทาน้ำหอม (หน้าตาและกลิ่นเหมือนยาหม่องเลยครับ) และต้องไปเข้าโบสถ์ เข้าพิธีกับศาสนาของเขา แต่ก็ไม่ได้คิดจะเปลี่ยนศาสนานะครับ

                ช่วงนั้นกระผมและครอบครัวห่างพระพุทธ-ศาสนาไปเลย ไม่ได้ไหว้พระ อีกทั้งยังถูกห้ามนั่งสมาธิด้วย ได้ทำบุญตักบาตรตามกาลบ้าง แต่ไม่บ่อยเท่าเดิมครับ ทำบุญที่มูลนิธิวัดปากน้ำปีละครั้ง เหมือนอยู่นอกบุญเขตไปเลยครับ สุดท้ายการรักษาก็ไม่ได้ผล จึงเลิกติดต่อไป

                เหตุที่น้าสาวไปนับถือต่างศาสนาเพราะว่า น้าสาวและครอบครัวป่วยกันทั้งบ้าน รักษากับแพทย์แผนปัจจุบันไม่ดีขึ้น จึงไปหาหมอต่าง ๆ หลายหมอ จนมาพบผู้เผยแผ่ต่างศาสนาผู้นี้ เขาแนะนำให้เปลี่ยนศาสนา เขาให้น้ำหอมมาทาเหมือนกัน และให้ดื่มเบียร์ ซึ่งเขาอ้างว่าเป็นยา  น้าสาวและครอบครัวก็ดื่มเบียร์กันแทบทุกมื้อ   จนกระผมคิดว่า พวกเขาติดเบียร์แล้วละครับ

                จนกลางปี พ.ศ. ๒๕๔๗ ปัญหาเนื้องอกที่ไตของคุณแม่รุนแรงมากขึ้น คุณแม่ได้เข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลแบบเดือนเว้นเดือน จนกระทั่งเดือนตุลาคมคุณแม่ต้องอยู่โรงพยาบาลตลอด เพราะอาการกำเริบมาก ทานอาหารไม่ได้เลย และ    ไม่ได้สติเนื่องจากของเสียในร่างกายคั่ง

                คุณแม่ต้องผ่าตัดเจาะคอเพื่อดูดเสมหะและต่อสายยางเพื่อให้อาหารเหลว และล้างไตอาทิตย์ละ ๓ วัน ในช่วงเวลานั้นเอง กระผมและน้องชายได้ญาติผู้พี่ฝ่ายคุณแม่เตือนสติให้กลับเข้าวัดทำบุญให้คุณแม่อีกครั้งหนึ่ง เขาพาเข้าวัด   พระธรรมกาย และได้ไปกราบหลวงพ่อเพื่อขอให้ช่วยคุมบุญให้คุณแม่

               พวกเราเร่งทำบุญให้คุณแม่ ทั้งสร้าง  องค์พระ ร่วมทำบุญสร้างเสาแก้วกับหลวงพ่อ และทุกบุญเท่าที่จะทำได้ พวกเราสวดมนต์และเปิดเทปธรรมะของหลวงพ่อให้คุณแม่ฟังโดยตลอดตามหลักวิชชา แม้ช่วงนั้นดูเหมือนคุณแม่จะไม่รับรู้อะไรนัก แต่พวกเราก็ยังมีความหวังว่า คุณแม่  จะยังมีโอกาสกลับมาทำบุญเองได้

               วันหนึ่ง พวกเรานิมนต์พระธรรมทายาทไปที่ห้องคุณแม่เพื่อรับสังฆทาน ในวันนั้นดูเหมือนคุณแม่จะมีสติขึ้นมาถวายสังฆทาน หลังจากที่พระคุณเจ้าให้พร คุณแม่ก็หลับอีกครั้ง พวกเราทำบุญและสวดมนต์ทุกวันไม่ได้ขาด และพยายามพูดถึงบุญทุก ๆ บุญที่คุณแม่ทำ และที่พวกเราทำ
ให้ท่านฟังโดยตลอด

                จนถึงคืนวันที่ ๒๑ กุมภาพันธ์ คุณแม่ความดันโลหิตตกมาก พวกเราเฝ้าท่านและสวดมนต์จนถึงเช้าวันที่ ๒๒ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๔๘    คุณแม่ก็จากไป รวมอายุได้ ๖๔ ปี

                ในคืนแรกที่คุณแม่เสีย กระผมกลับบ้าน แม้รู้สึกเศร้าและคิดถึงคุณแม่มาก แต่กระผมก็พยายามทำตามหลักวิชา คือ พยายามไม่ร้องไห้ เอาใบอนุโมทนาและรูปถ่ายแปะไว้ทั่วห้อง และพูดถึงบุญต่าง ๆ ให้คุณแม่ฟัง จนถึงราวตีหนึ่ง

                วันรุ่งขึ้นเป็นวันมาฆบูชา กระผมอธิษฐานเชิญคุณแม่ไปร่วมงานเวียนเทียนที่วัดพระธรรมกายตั้งแต่เช้า และเชิญคุณแม่นั่งสมาธิพร้อมกับ    หมู่คณะด้วย เมื่อถึงช่วงเวลาเวียนเทียน กระผมอธิษฐานเชิญคุณพ่อและคุณแม่มาร่วมพิธี แต่เมื่อถึงช่วงจุดโคมประทีป กระผมรู้สึกว่าหมดความกังวล ความเศร้าโศก ความทุกข์จากความอาลัยคุณแม่ได้ รู้สึกเบาตัวอย่างบอกไม่ถูก และคาดหวังว่า คุณแม่คงได้ไปสู่สุคติแล้ว

                 ตัวกระผมเองเป็นโรคภูมิแพ้อากาศ ซึ่งรักษาโดยแพทย์แผนปัจจุบันอยู่หลายปีก็ไม่หาย คุณแม่จึงพาไปรักษาแบบแผนจีนโบราณปนไสยศาสตร์หน่อย ๆ โดยน้าสาวเป็นผู้แนะนำ รักษาอยู่หลายปีจึงได้หาย

                 ส่วนตัวกระผมตั้งแต่คุณพ่อเสียก็ศึกษาแต่ทางโลก จึงมุ่งทำงานแต่เพียงอย่างเดียว หลังจากเรียนจบก็เข้าทำงานหลายที่ เปลี่ยนงานอยู่บ่อยครั้ง แม้จะได้ตำแหน่งและเงินเดือนดีขึ้น แต่ก็อยู่ได้ไม่นาน มีอันต้องออกและเปลี่ยนงานเรื่อยไป เป็นเพราะกิจการที่กระผมทำด้วยอยู่ไม่ยืดสักแห่งเลย

                 เมื่อครั้งกำลังศึกษาปริญญาโทนั้น กระผมได้ประสบอุบัติเหตุเอ็นร้อยหวายขาด ต้องรับการผ่าตัดและรักษาตัวนานหลายเดือน

                 ขณะนี้กระผมและน้องชายหันกลับมาศึกษาทางธรรมมากขึ้น และพยายามกลับมานั่งสมาธิหลังจากเลิกร้างไปนานเกือบ ๒๐ ปี

                กระผมขอกล่าวถึงคุณป้า (คนที่ ๔) ผู้มีพระคุณกับครอบครัวของกระผมอย่างสูง หลังจากคุณพ่อเสียชีวิต คุณป้าเอ็นดูและคอยช่วยเหลือกระผมและน้องชายมาโดยตลอด แม้กระทั่งวันที่คุณแม่เสียชีวิต จนถึงเสร็จงานศพและลอยอังคารของคุณแม่

                 คุณป้าและคุณลุงเป็นเจ้าของร้านขายยา ไม่ว่าท่านจับธุรกิจใดก็เป็นเงินเป็นทองทั้งนั้น    ทั้งตึกแถวให้เช่า เล่นหุ้น แม้แต่ซื้อหวยก็ถูก    เป็นประจำ

                 ท่านทั้งสองเป็นคนกตัญญูต่อบรรพชน ทำบุญและไหว้บรรพบุรุษอย่างสม่ำเสมอ และทำอย่างตั้งใจ เช่น ทำอาหารเลี้ยงพระด้วยตัวท่านเอง คุณป้ามีน้ำใจและหวังดีกับทุกคน ท่านใจเย็นมาก คิดการรอบคอบ แต่คุณป้ามักจะทำบุญทำทานกับสังคม และทำบุญตามประเพณีจีนเป็นส่วนใหญ่ โดยไม่ค่อยสนใจในแก่นของพระศาสนา

 

      ๑. คุณพ่อมีตำแหน่งสูงเร็ว แต่เงินเดือนไม่มาก เพราะในอดีตเวลาคุณพ่อทำงานที่ใด มักจะมีจิตมุทิตาไม่อิจฉาเพื่อนร่วมงานที่เจริญก้าวหน้า อีกทั้งสนับสนุนให้ลูกน้องมีความเจริญรุ่งเรืองในหน้าที่การงาน แต่คุณพ่อทำทานตามประเพณี บุญที่เกิดจากการทำทานไม่มาก จึงทำให้เงินเดือนไม่มาก แต่การมีมุทิตาจิตทำให้มีตำแหน่งสูงเร็ว

 

      ๒. ตอนเป็นเด็กตัวลูกนั่งสมาธิเห็นจุดดำ ที่ปอดคุณพ่อ เมื่อเอกซเรย์แล้วก็ปรากฏว่าเป็นจริงตามนั้น แต่รักษาได้ เพราะตอนนั้นลูกยังเป็นเด็ก จิตใจยังอินโนเซนส์ กอปรกับบุญที่เคยนั่งสมาธิในอดีตชาติมาส่งผล จึงทำให้เห็นได้จริงถูกต้องตามนั้น แต่คุณพ่อหายได้เพราะบุญที่คุณพ่อทำทาน รักษาศีล เจริญภาวนา และถวายยารักษาโรคในปัจจุบันมาส่งผล

 

        ๓. น้าสาวได้พาตัวลูกไปนั่งสมาธิ แล้วคุณพ่อฟื้นขึ้นมาคุยกับคุณแม่ได้อีกพักหนึ่ง แล้วหลับไป ๒ วัน ก่อนจะจากไปนั้น ก็ไม่ได้เกิดจากการนั่งสมาธิแบบตั้งเครื่องพระพุทธเจ้าอะไรนั้น แต่เป็นประดุจเปลวเทียนชีวิตที่สว่างขึ้นวูบสุดท้ายก่อนที่จะดับ

 

           ๔. คุณพ่อเสียชีวิตด้วยมะเร็งโพรงจมูก เพราะกรรมในอดีตชาติหนึ่งเคยฆ่าคน โดยเอาผ้าชุบยาพิษไปโปะจมูกคุณอาตอนคุณอานอนหลับ ด้วยสาเหตุที่คุณอาจะฮุบมรดกทั้งหมดเมื่อคุณพ่อของท่านตายมาส่งผล

 

        ๕. ตายแล้วก็ไปเกิดเป็นเทพบุตรสุดหล่อมีวิมานทองของชั้นดาวดึงส์ เฟส ๓ แบบหลับแล้วตื่นขึ้นกลางวิมาน ด้วยบุญที่ทำไว้ในพระพุทธ-ศาสนา ได้รับบุญที่อุทิศไปให้แล้วก็ทำให้มีทิพย-สมบัติเพิ่มขึ้น ท่านฝากความระลึกถึงมายังตัวลูกว่า ขอขอบคุณและอนุโมทนาบุญที่ลูกอุทิศบุญให้  ตอนนี้ท่านมีความสุขและได้พบกับคุณแม่แล้ว

 

           ๖. ครอบครัวน้าสาวเปลี่ยนศาสนา ทั้ง ๆ ที่พาตัวลูกไปวัดปากน้ำนั่งสมาธิในช่วงที่คุณพ่อป่วยนั้น เพราะน้าสาวเป็นพวกศรัทธาจริต แต่ไม่ได้สั่งสมบุญด้านปัญญา ได้แต่ศึกษาธรรมะมาฉาบฉวย กอปรกับในอดีตก็เคยนับถือความเชื่อนอกบุญเขตพระพุทธศาสนามาด้วย มาส่งผลให้ น้าสาวและครอบครัวเป็นดังปัจจุบัน

 

           ๗. การที่คนเหล่านั้นดื่มเบียร์อย่างเต็มที่โดยไม่นึกว่าผิดศีลข้อ ๕ ที่ตัวเคยถือมาเลยนั้น เพราะกรรมคบคนพาลในปัจจุบัน ก็เลยพาลพาไปหาผิด เพราะขาดปัญญาพิจารณา

 

      ๘. คุณแม่ตายแล้วก็ไปเป็นเทพธิดา    สุดสวย มีวิมานทองของชั้นดาวดึงส์ เฟส ๓ ตายแบบหลับแล้วตื่นขึ้นกลางวิมาน โดยมีวิมานใกล้กับวิมานของคุณพ่อ ด้วยบุญที่ทำไว้ในพระพุทธ-ศาสนาเช่นเดียวกับคุณพ่อ รวมทั้งบุญที่ตัวลูกทำให้ก่อนตาย ได้รับบุญทุกบุญที่อุทิศไปให้แล้ว ทำให้ท่านมีทิพยสมบัติเพิ่มขึ้น ท่านฝากมาบอกว่า ท่านมีความสุขมาก ได้พบคุณพ่อแล้ว และได้รับบุญทุกบุญที่อุทิศไปให้ จึงฝากอนุโมทนาขอบคุณที่อุทิศบุญไปให้ทุกบุญ

 

         ๙. หากตัวลูกและน้องชายบวชให้แม่ก่อนท่านตาย ก็ช่วยได้ไม่มากนัก เพราะสังขารท่านไปไม่ไหวแล้ว รวมทั้งหมดอายุขัยด้วย

 

       ๑๐. ช่วงหนึ่งของชีวิต ตัวลูกไม่ได้ใส่ใจทำบุญเลย ราวกับอยู่นอกบุญเขตเป็นเวลายาวนานนั้น ก็เพราะในอดีตเคยคบคนพาลที่ชักชวนให้ตัวลูกออกไปนอกบุญเขตมาส่งผล

 

         ๑๑. ตัวลูกเป็นโรคภูมิแพ้ที่รักษายาก เส้นเอ็นร้อยหวายขาด เพราะกรรมที่ฆ่าสัตว์เล็กสัตว์น้อย บี้มด ตบยุงในอดีตมาส่งผลให้เป็นโรคภูมิแพ้ที่รักษายาก กับกรรมในอดีตที่เคยตีขาสุนัขจนมันบาดเจ็บขากะเผลก ด้วยความโกรธหงุดหงิดใจ เลยระบายอารมณ์กับสุนัขมาส่งผลให้เส้นเอ็นร้อยหวายขาด

 

       ๑๒. ตัวลูกต้องย้ายงานบ่อย อยู่ทำงานที่ใดก็ไม่ยืดสักแห่ง เพราะในอดีตชาติเวลาจะทำบุญมักชอบเปลี่ยนใจไปเรื่อย ๆ เช่น เวลาตั้งใจที่จะทำบุญอย่างนี้ก็เปลี่ยนใจไปทำบุญอื่น รับปากจะทำบุญที่วัดนั้น ก็เปลี่ยนใจไปทำวัดอื่นแทน แต่ก็ทำบุญ  ดังนั้นเวลาเปลี่ยนงานบ่อย ๆ เงินก็ไม่ได้ลดลง  ก็เพราะเหตุนี้

 

           ๑๓. ส่วนกิจการที่อยู่ไม่ยืดนั้นก็เป็นเพราะบุญของเจ้าของกิจการมีแค่นั้น ไม่เกี่ยวกับตัวลูก

 

           ๑๔. น้องชายต้องเรียนแพทย์ และต้องเหินห่างจากครอบครัวเป็นเวลายาวนานนั้นก็ไม่ได้มีกรรมอะไร เป็นเรื่องของเหตุผลปัจจุบันที่ต้องไปศึกษาในสถานที่ที่ห่างจากครอบครัว

 

          ๑๕. บุญที่น้องชายรักษาคนจะส่งให้   คุณพ่อคุณแม่ที่ตายแล้วหรือไม่ ก็ขึ้นอยู่กับน้องชายจะมีจิตช่วยสงเคราะห์ชีวิตเพื่อนมนุษย์อย่างไร   ถ้าทำเพราะเป็นอาชีพ บุญก็ไม่ค่อยจะเกิด แต่ถ้าตั้งใจอนุเคราะห์เพื่อนมนุษย์บุญจึงจะเกิด แต่ก็เป็นแค่กุศลอ่อน ๆ ที่ไม่ค่อยมีกำลังส่งถึงคุณพ่อ   คุณแม่เท่าไร

 

         ๑๖. คุณป้าคนที่ ๔ มีลาภและประสบความสำเร็จในธุรกิจการงานต่าง ๆ เพราะทานที่ท่านทำมาในอดีตและปัจจุบันมารวมส่งผล

 

         ๑๗. คุณป้าใส่บาตรตามประเพณีและทำทานกับคนทั่วไปอย่างตั้งใจแต่ไม่เข้าใจหลักของพระพุทธศาสนา จะมีอานิสงส์โดยย่อ คือ ทำให้ร่ำรวยมีเงินทองในระดับหนึ่ง และอานิสงส์จากการใส่บาตรก็จะได้อายุ วรรณะ สุขะ พละ ปฏิภาณ แต่ถ้าทำบุญในบุญเขตด้วยความเข้าใจ ก็จะได้อานิสงส์อีกหลายเท่าตัวนัก

 

         ๑๘. คุณพ่อ คุณแม่ ตัวลูก และน้องชาย เคยสร้างบารมีกับหมู่คณะมาแบบกองเสบียงประเภทไม่สม่ำเสมอ จึงทำให้บางชาติก็เจอหมู่คณะ บางชาติก็ไม่เจอ ยกเว้นตัวลูกซึ่งเป็น    กองเสบียงค่อนข้างสม่ำเสมอกับหมู่คณะมาหลายชาติแล้ว

 

       ๑๙. บุญที่ตัวลูกและพระเข้าพรรษารุ่น ๑๙ นำสาธุชนอัญเชิญหลวงปู่ จะมีอานิสงส์โดยย่อ คือ จะมีสายบุญติดกับหลวงปู่ไปทุกภพทุกชาติ และจะได้เกิดในร่มเงาพระพุทธศาสนา วิชชาธรรม-กาย จะได้เข้าถึงธรรมะภายใน เป็นต้น

 

          ๒๐. ตอนนี้ลูกเป็นพระภิกษุ เมื่อทำบุญกฐิน อานิสงส์จะได้ต่างกันตรงที่ผู้ให้มีศีลมากกว่าฆราวาส ก็จะได้อานิสงส์มากกว่าฆราวาส เช่น จะมีรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ เป็นต้น มากกว่าฆราวาส

 

          ๒๑. ชาตินี้มาเจอกันแล้ว ก็ให้ตั้งใจสร้างบารมีให้เต็มที่ในทุกบุญ แล้วอธิษฐานจิตตามติดไปดุสิตบุรี วงบุญพิเศษ เขตบรมโพธิสัตว์ อย่าได้พลัดกันเลย