Case Study กรณีศึกษา
คนอัศจรรย์ (ตอนจบ)
๑๑,๑๒,๑๓,๑๕ พฤศจิกายน ๒๕๕๓
๓๒. บุพกรรมที่ทำให้ลูกมีความรู้ หลากหลายวิชาเป็นเพราะคำอธิษฐานจิตที่ลูกมักจะอธิษฐานซ้ำ ๆ อยู่เสมอทุกครั้งที่สั่งสมบุญในชาติที่เกิดเป็นลูกชายคนสวนของท่านเศรษฐีว่า “ขอให้เป็นผู้ที่มีความรอบรู้ในวิชาการด้านต่าง ๆ อย่างกว้างขวาง”
ในภพชาติดังกล่าว ในระหว่างที่ลูกเริ่มแยกตัวออกมาทำธุรกิจของตัวเอง ด้วยความที่ในช่วงแรก ๆ ลูกยังไม่มีความชำนาญในการเพาะปลูก จึงทำให้ผลผลิตทางการเกษตรไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน
๓๓. ด้วยเหตุนี้ลูกจึงพยายามทดลองเพาะปลูกพืชผลต่าง ๆ หลายชนิด แต่ถึงกระนั้นผลผลิตก็ยังไม่ได้ดังใจอยู่ดี อย่างไรก็ตาม ถึงแม้ว่าในช่วงนั้นลูกจะเหน็ดเหนื่อย สักเพียงใด แต่ลูกก็ยังเข้าวัดทำบุญอย่างตลอดต่อเนื่อง และไม่เคยมีอาการท้อแท้หรือท้อถอยแต่อย่างใด เพราะโดยพื้นฐานจิตใจของลูกนั้นเป็นคนที่มีความอดทนและมีนิสัยนักสู้อยู่แล้ว
ด้วยความที่ชาวบ้านในหมู่บ้านของลูกและในละแวกใกล้เคียงเห็นถึงความมุมานะและเห็นว่าลูกเป็นคนดี จึงมีชาวบ้านบางคนมาแนะนำว่าควรปลูกพืชชนิดนั้นชนิดนี้ ควรปลูกแบบนั้นแบบนี้
๓๔. ด้วยคำแนะนำต่าง ๆ เหล่านี้จึงทำให้ลูกมีความชำนาญทางด้านการเพาะปลูกมากยิ่งขึ้น และทำให้ลูกทดลองเพาะปลูกพืชผลชนิดต่าง ๆ ตามกรรมวิธีที่ชาวบ้านเหล่านั้นแนะนำจนผลผลิตทางการเกษตรเริ่มดีขึ้น
นอกจากนั้นลูกยังมีความตั้งใจที่จะพัฒนาการเพาะปลูกของตนเองให้ดียิ่ง ๆ ขึ้นไป โดยการหมั่นไปซักถามขอความรู้จากชาวบ้านแต่ละคนที่มีความชำนาญแตกต่างกันไป ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ลูกมีอุปนิสัยที่ใฝ่รู้ติดตัวข้ามภพข้ามชาติจนมาถึงชาติปัจจุบัน
๓๕. และด้วยความที่ลูกเข้าใจเรื่อง กฎแห่งกรรมและได้เข้าวัดอยู่เป็นประจำ ลูกจึงพบว่า ความรู้เป็นเครื่องมืออันสำคัญที่จะทำให้เราสามารถมองเห็นโอกาสและช่องทางในการที่จะทำสิ่งต่าง ๆ ให้สำเร็จได้
ด้วยเหตุนี้จึงทำให้ทุก ๆ ครั้งที่สั่งสมบุญเสร็จแล้ว ลูกจึงมักอธิษฐานจิตตอกย้ำซ้ำ ๆ อยู่เป็นประจำว่า “ขอให้เป็นผู้ที่มีความรอบรู้ ในวิชาการต่าง ๆ อย่างกว้างขวาง” จนคำอธิษฐานเหล่านี้กลายเป็นผังสำเร็จที่ติดตาม มาส่งผลทำให้ลูกมีความรู้ความสามารถ หลากหลายวิชาในชาติปัจจุบัน
๓๖. สาเหตุที่ทำให้ทุกคนในครอบครัวของลูกต้องมาเจอกับวิกฤตในชีวิตพร้อม ๆ กันและหลุดพ้นจากวิกฤตพร้อม ๆ กัน เป็นเพราะบุพกรรมที่ทุกคนในครอบครัวเคยประกอบกรรมดีและกรรมไม่ดีร่วมกัน ในภพชาติที่ ตัวลูกเกิดเป็นลูกชาวสวนของท่านเศรษฐีมารวมกันส่งผล
เรื่องมีอยู่ว่า ในชาติดังกล่าว หลังจากที่ได้ศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมเรื่องการเพาะปลูกพืชผลชนิดต่าง ๆ ตามคำแนะนำของชาวบ้านในละแวกนั้นแล้ว ตัวลูกและลูกน้องที่เหลือ ซึ่งก็คือสมาชิกในครอบครัวของลูกในชาติปัจจุบัน จึงช่วยกันทำไร่ทำสวนอย่างขยันขันแข็ง ทำให้ได้ผลผลิตทางการเกษตรที่ดีและขายดิบขายดีจนมีกำไรเป็นที่น่าพอใจของทุกคน
๓๗. ในตอนนั้นชีวิตของทุกคนก็เริ่ม ดีขึ้น อีกทั้งทุกคนยังรักใคร่กลมเกลียวกันเหมือนกับเป็นครอบครัวเดียวกันอีกด้วย เวลาจะทำกิจการงานใด ๆ ทุกคนก็พร้อมใจกันทำ เวลาไปวัด ทุกคนก็ไปพร้อม ๆ กัน หรือเวลาที่ทางวัดมีกิจกรรมงานบุญอะไร ตัวลูกก็จะเป็นผู้นำทีมในการสั่งสมบุญ ซึ่งสมาชิกในกลุ่มของลูกก็ช่วยกันทำกิจกรรมงานบุญเหล่านั้นให้สำเร็จลุล่วงด้วยความเบิกบาน
๓๘. ด้วยผลแห่งบุญที่ตัวลูกและลูกน้องทุ่มเททำกันนี้เอง จึงไปดึงดูดให้บุญเก่าที่แต่ละคนเคยทำเอาไว้ในอดีตชาติได้ช่องส่งผลทำให้ฐานะการเงินของลูกและทุก ๆ คนดีขึ้นอย่างเป็นอัศจรรย์
ด้วยเหตุนี้เอง เวลาที่ทุก ๆ คนทำบุญ ไม่ว่าจะเป็นตัวลูกหรือลูกน้องของลูก (ที่ร่วมเป็นร่วมตายกัน) จึงได้อธิษฐานจิตตอกย้ำซ้ำ ๆ คล้าย ๆ กันว่า “ขอให้ได้เกิดเป็นครอบครัวเดียวกัน และขอให้ได้สร้างบารมีร่วมกันต่อไป”
๓๙. ในเวลาต่อมาเมื่อการค้าเจริญรุ่งเรืองขึ้น ทั้งตัวลูกและลูกน้องจึงมีภาระหน้าที่ที่เพิ่มมากขึ้นเป็นเงาตามตัว ทำให้แต่ละคนต้องวุ่นอยู่กับเรื่องงานและภาระหน้าที่ที่ต้อง รับผิดชอบ จนทำให้ทุก ๆ คนเริ่ม “หลงทาง” ลืมภาระหน้าที่ที่แท้จริงของชีวิต นั่นก็คือการสร้างบารมี
ยกตัวอย่างเช่น พอมีใครสักคนว่างเว้นจากภารกิจการงาน คนที่ว่างก็จะมาชักชวนสมาชิกที่เหลือให้ไปวัดทำบุญด้วยกัน แต่ด้วยความที่บางคนยังเคลียร์งานไม่เสร็จ จึงไม่ค่อยมีอารมณ์ไปวัด และมักบอกปัดด้วยเหตุผลที่สวยหรูดูดีว่า “ขอโทษจริง ๆ วันนี้งานเข้า เราคงไปวัดด้วยไม่ได้” ทำให้ในช่วงนั้นทั้งตัวลูกและลูกน้องของลูกจึงไม่ได้ไปทำบุญที่วัดพร้อมหน้ากันเหมือนเมื่อก่อน
๔๐. ยิ่งช่วงไหนที่ตัวลูกและลูกน้องมีงานล้นมือ แต่ละคนก็จะนึกถึงแต่งานจนลืมที่จะไปวัด เมื่อเป็นเช่นนี้บ่อยเข้าก็กลายเป็นความเคยชิน ทำให้แต่ละคนเริ่มห่างจากการทำบุญ และไม่ได้ไปวัดทำบุญร่วมกันเหมือน ที่ผ่านมา
จากจุดนี้แม้จะดูเป็นเรื่องเล็กน้อย แต่ก็มีผลอันใหญ่หลวงต่อชีวิตในสังสารวัฏ เพราะเมื่อแต่ละคนต่างอ้างเรื่องภารกิจหน้าที่การงานจนไม่ได้เข้าวัดทำบุญ สมาชิกในกลุ่มที่พอมีเวลาไปวัดก็อาจจะขาดกำลังใจในการสร้างบารมี และเกิดความรู้สึกไม่อยากไปวัดตามไปด้วย ดังนั้นการกระทำเยี่ยงนี้จึงถือเป็นการกระทำที่เข้าข่ายการขัดบุญกันเอง คือทำให้กำลังใจในการสร้างบารมีของทั้งตนเองและผู้อื่นลดน้อยถอยลง
ด้วยวิบากกรรมทำบุญตามอารมณ์ จึงทำให้ในภพชาติปัจจุบันนี้ เมื่อทุกคนได้มาเกิดอยู่ในครอบครัวเดียวกัน เวลาเกิดปัญหาทุกคนจึงต้องประสบปัญหาพร้อม ๆ กันและผ่านพ้นปัญหาเหล่านั้นไปพร้อม ๆ กัน แต่อย่างไรก็ตาม แต่ละคนก็ยังมีวิบากกรรมที่แตกต่างกันไปตามแต่ละบุคคล ซึ่งบุพกรรมทั้งดีและไม่ดีเหล่านั้น ก็จะส่งผลเฉพาะบุคคล คือส่งผลเป็นเอกเทศ ไม่เกี่ยวข้องกัน
ดังนั้น ให้ตัวลูกและทุก ๆ คนในครอบครัวหมั่นสั่งสมบุญให้มาก ๆ อย่าได้ประมาทในการดำเนินชีวิตอย่างในภพชาติ ก่อน ๆ โน้นอีก
๔๑. กว่าลูกจะตั้งตัวได้ก็ล้มลุกคลุกคลานมากับหลายอาชีพ เป็นเพราะวิบากกรรมที่ลูกเคยปฏิเสธการทำบุญในชาติที่เกิดเป็นลูกชายเศรษฐี มารวมกับวิบากกรรมจากการทำบุญตามอารมณ์ในชาติที่เกิดเป็นลูกชาวสวน วิบากกรรมเหล่านี้มาตัดรอนทำให้บุญที่ลูกเคยสั่งสมเอาไว้ในอดีตชาติส่งผลขาดช่วง จนทำให้ในชาติปัจจุบันต้องมาประสบปัญหาในหน้าที่การงานและล้มลุกคลุกคลานอยู่หลายครั้ง
๔๒. แต่เมื่อผลบุญในอดีตชาติที่ลูกสั่งสมมาอย่างเต็มที่เต็มกำลังและทำอย่างตลอดต่อเนื่องมาหลายภพหลายชาติได้ช่อง ส่งผล จึงทำให้สามารถหาช่องทางแก้ไขปัญหาและพลิกฟื้นวิกฤตให้เป็นโอกาสได้ในที่สุดแม้จะล้มลุกคลุกคลานขนาดไหนก็ตาม
จริง ๆ แล้ววิบากกรรมที่ทำให้ลูกต้องมาเกิดเป็นเด็กสลัมหรือเป็นคนที่มีฐานะยากจนยังไม่หมด เพียงแต่กำลังของวิบากกรรมเหล่านั้นเริ่มเจือจางเบาบางลงไปเรื่อย ๆ แต่ถึงกระนั้นมันก็พร้อมที่จะส่งผลอยู่ตลอดเวลา
๔๓. อย่างในภพชาติที่ลูกเกิดเป็นลูกคนสวนของท่านเศรษฐี และได้สั่งสมบุญใหญ่โดยการสร้างวัดในขณะที่ตัวเองก็กำลังตกต่ำนั้น แม้จะมีอานิสงส์มากเพียงไร แต่วิบากกรรมที่ลูกเคยปฏิเสธการทำบุญในชาติที่ลูกเกิดเป็นลูกชายเศรษฐี และวิบากกรรมจากการทำบุญตามอารมณ์ในชาติที่เกิดเป็นลูกคนสวน ก็มาชิงช่วงและตัดรอน ทำให้ในภพชาติต่อ ๆ มาหลังจากนั้น รวมถึงในชาติปัจจุบัน ตัวลูกต้องพลัดไปเกิดอยู่ในครอบครัวที่มีฐานะยากจน และมีความเป็นอยู่อย่างยากลำบาก ก่อนที่จะสร้างเนื้อสร้างตัวได้
๔๔. ยกตัวอย่างเช่น ในบางชาติด้วยวิบากกรรมดังกล่าว หมายถึง วิบากกรรมที่ ตัวลูกเคยปฏิเสธการทำบุญและวิบากกรรม จากการทำบุญตามอารมณ์ ก็ดึงดูดให้ลูกไปเกิดเป็นลูกของข้าราชการชั้นผู้น้อยของพระราชาองค์ที่ออกบวช ที่มีฐานะยากจนและอาศัยอยู่ในชนบทอันห่างไกล แต่บุญจากการสร้างวัดก็ส่งผลทำให้ลูกสามารถสร้างเนื้อสร้างตัวขึ้นมาจนเป็นเศรษฐีได้ในชาตินั้น
๔๕. ส่วนภรรยาและสมาชิกภายในครอบครัวของลูกในชาติปัจจุบันนั้น จริง ๆ แล้วแต่ละคนต่างก็ได้เกิดมาเจอกันและมีความผูกพันกันหลายภพหลายชาติแล้ว นับตั้งแต่ ชาติที่ลูกรวบรวมทีมงานเพื่อพลิกฟื้นผืนดิน อันรกร้างสร้างวัดให้สว่างไสวด้วยแสงธรรม สมาชิกทุก ๆ คนในชาตินั้นก็ได้เกิดมาเจอกันทุก ๆ ชาติ เพียงแต่ในบางชาติบางคนก็เกิดมาเป็นสมาชิกภายในครอบครัวของลูก บางคนก็ไม่ได้เป็น แต่ถึงกระนั้นทุก ๆ คนก็จะได้กลับมาเจอกันและได้มารวมกลุ่มสร้างบารมีร่วมกันอีก
ดังนั้น ตัวลูกและสมาชิกในครอบครัวทุก ๆ คน ต้องหมั่นทำทาน รักษาศีล และเจริญภาวนา ทำบุญอย่างเต็มที่เต็มกำลังใน ทุกงานบุญ และทุกภารกิจที่หมู่คณะมอบหมายให้ และที่สำคัญให้ทุก ๆ คนสวมหัวใจยอดกัลยาณมิตรชักชวนผู้อื่นให้มาสู่เส้นทางธรรม เพื่อที่กำลังแห่งวิบากกรรมที่แต่ละคนเคยทำไว้จะได้เจือจางเบาบางและไม่สามารถส่งผลได้ ในที่สุด
๔๖. และที่สำคัญ ทุกครั้งที่สั่งสมบุญ ให้ลูกและทุกคนในครอบครัวหมั่นอธิษฐานจิตตอกย้ำซ้ำ ๆ อยู่เสมอว่า “ขอให้เป็นผู้ที่ได้เกิดในตระกูลสูง และให้ได้ไปเกิดในดินแดนที่มีพระพุทธศาสนา วิชชาธรรมกาย เป็นศูนย์กลาง อย่าได้พลัดไปเกิดในดินแดนที่ไม่มีพระพุทธศาสนา วิชชาธรรมกาย ไม่ว่าจะเกิดมากี่ภพกี่ชาติก็ขอให้เป็นผู้ที่สมบูรณ์ด้วย รูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติ คุณสมบัติ ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข และมรรค ผล นิพพาน ขอให้เป็นผู้ที่รักบุญ เอาบุญเป็นที่ตั้ง ให้ได้เจอแต่กัลยาณมิตร และได้ทำหน้าที่กัลยาณมิตร ให้แก่ผู้อื่น” เป็นต้น
ถ้าทุก ๆ คนทำได้อย่างนี้เป็นอย่างน้อย วิบากกรรมดังกล่าวก็จะอ่อนกำลังลงไปเรื่อย ๆ จนไม่มีช่องว่างที่จะส่งผลในที่สุด
๔๗. แต่ถ้าลูกอยากให้วิบากกรรม ดังกล่าวหมดเร็วขึ้น ลูกก็ต้องตั้งใจนั่งสมาธิเจริญภาวนาจนเข้าถึงพระธรรมกายภายใน เมื่อเข้าถึงพระธรรมกายแล้ว ก็มาศึกษาวิชชาธรรมกาย เพื่อเข้าไปเก็บผังหรือวิบากกรรม ต่าง ๆ ที่ตัวลูกเคยทำผิดทำพลาดมาในอดีต ให้หมดไป ซึ่งวิธีนี้ถือว่าเป็นวิธีที่ดีที่สุด เร็วที่สุด แล้วก็ลัดที่สุด ในการแก้ไขวิบากกรรมดังกล่าว
๔๘. ผลบุญในชาติที่ตัวลูกเกิดเป็นลูกคนสวนของท่านเศรษฐี ที่ลูกเคยแบ่งเอาผืนดินที่เพิ่งหักร้างถางพงเสร็จ ซึ่งเป็นส่วนที่สวยที่สุด ดีที่สุด เลิศที่สุด ถวายเพื่อสร้างวัดด้วยจิตที่เลื่อมใสศรัทธาในพระรัตนตรัยติดตามมาส่งผล ทำให้ในภพชาติปัจจุบันลูกจึงได้เป็นเจ้าของที่ดินผืนใหญ่ซึ่งมีขนาดถึง ๕๐๐ ไร่
๔๙. ตัวลูกกับที่ดินผืนนี้ไม่ได้มีความเกี่ยวพันกันมาในอดีต แต่ที่ลูกรู้สึกผูกพันกับที่ดินผืนนี้ก็เพราะลูกตั้งใจที่จะพลิกผืนดินแห่งนี้ให้รื่นรมย์ สวยงาม น่าอยู่ น่าอาศัย ด้วยเหตุนี้ลูกจึงสร้างภาพแห่งความสำเร็จของที่ดินผืนนี้ไว้ในใจอยู่เสมอ และด้วยความที่ใจของลูกชอบคิดวนเวียนอยู่กับที่ดินผืนนี้อยู่บ่อย ๆ จึงทำให้ลูกรู้สึกผูกพันกับที่ดินผืนนี้มาก
๕๐. ที่ลูกรู้สึกอยากถวายที่ดิน ๕๐๐ ไร่ ผืนนี้ให้เป็นสมบัติของพระศาสนานั้น ก็เพราะบุญในตัวของลูกที่เคยถวายที่ดินสร้างวัดมา ดลบันดาลใจให้รู้สึกเช่นนี้ เพราะในชาติที่ลูกถวายที่ดินสร้างวัดนั้น ลูกรู้สึกปลื้มในบุญมาก บุญนี้จึงมาดลใจให้ตัวลูกในชาติปัจจุบันเกิดศรัทธาและมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะถวายที่ดินให้เป็นสมบัติของพระศาสนา เหมือนดังภพชาติในอดีตนั่นเอง
๕๑. ผืนดินแห่งนี้กลายเป็นดินแดนที่มีการตักบาตรเกิดขึ้นถึงหมื่นรูปท่ามกลางทุ่งทานตะวัน ก็เพราะผืนดินแห่งนี้สวยงาม ดูน่ารื่นรมย์ น่าอยู่ น่าอาศัย แถมผู้ให้ก็ยังเป็นคนใจบุญ เพราะสามารถตัดใจถวายพื้นที่ที่ใครเห็นแล้วก็อยากเป็นเจ้าของให้แก่ผู้ที่ปรารถนาจะฟื้นฟูวัดร้างให้เป็นวัดรุ่ง และอยากจะให้พุทธบริษัท ๔ รวมเป็นหนึ่งเดียวกันเหมือนดวงตะวันที่มีดวงเดียว เพื่อจะได้เผยแผ่พระพุทธศาสนา วิชชาธรรมกาย ออกไปทั่วโลก (เมื่อดู ๆ แล้วเจ้าของที่ดินผืนนี้ก็เหมือนท่าน อนาถบิณฑิกเศรษฐีกลับชาติมาเกิด)
ดังนั้น ผืนดินแห่งนี้จึงเหมาะสมที่สุดที่จะเป็นจุดเริ่มต้นของโครงการตักบาตรพระ ๕๐๐,๐๐๐ รูป ๗๗ จังหวัด ทุกวัดทั่วไทย ก่อนที่จะขยายและเพิ่มจำนวนเป็น ๑,๐๐๐,๐๐๐ รูป ในเวลาต่อมา (ปัจจุบัน ๒,๐๐๐,๐๐๐ รูป)
๕๒. การจัดงานตักบาตรพระเป็นจำนวนมากท่ามกลางทุ่งทานตะวันนั้น จะส่งผลทำให้แผ่นดินผืนนี้เป็นดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์ เพราะเป็นดินแดนที่ใช้เพื่องานเผยแผ่พระพุทธศาสนา วิชชาธรรมกาย และเมื่อใดก็ตามที่พุทธบริษัททั้งหลายได้มาใช้พื้นที่แห่งนี้เพื่อสั่งสมบุญสร้างบารมี ลูกก็จะมีส่วนในบุญทุกบุญที่เกิดขึ้น ณ ดินแดนอันศักดิ์สิทธิ์แห่งนี้
๕๓. สำหรับภพชาติในอดีตนั้น ลูกก็เคยทำธุรกิจเพื่อสุขภาพมาก่อน แต่ลักษณะของสินค้าในชาตินั้นแตกต่างไปจากลักษณะของสินค้าในชาติปัจจุบัน ยกตัวอย่างเช่น ในชาติที่ลูกรวมกลุ่มกัลยาณมิตรและชาวบ้านให้มาช่วยกันสร้างวัด หลังจากที่ลูกได้เรียนรู้ know-how ในการเพาะปลูกจากพวกชาวบ้านแล้ว ลูกก็นำ know-how เหล่านั้นมาทำการเพาะปลูกพืชผลหลากหลายชนิด ทั้งพืชที่เป็นอาหารและพืชที่เป็นยาสมุนไพร
๕๔. เมื่อพืชชนิดต่าง ๆ เจริญเติบโตพร้อมที่จะเก็บเกี่ยวแล้ว ลูกก็ส่งสินค้าไปขายทั้งในหมู่บ้านของตัวเองและหมู่บ้านในละแวกใกล้เคียง โดยมีพ่อค้าจากเมืองอื่นมารับซื้อสินค้าของลูกไปขายต่ออีกที
๕๕. สิ่งสำคัญที่ทำให้สินค้าของลูกมีความโดดเด่นเป็นพิเศษก็คือ สินค้าทุกชนิดที่ลูกนำไปขาย ผลิตขึ้นด้วยความเอาใจใส่ที่เจือไปด้วยความรักและห่วงใยต่อผู้บริโภค ด้วยเหตุนี้จึงทำให้สินค้าของลูกเป็นที่เลื่องลือระบือไกลแบบปากต่อปากไปในหลาย ๆ พื้นที่
จะเห็นได้ว่าการทำธุรกิจเพื่อสุขภาพที่ผลิตขึ้นด้วยความเอาใจใส่ต่อผู้บริโภคในชาติดังกล่าว ก็มีลักษณะคล้าย ๆ กับธุรกิจของลูกในชาติปัจจุบัน ที่ลูกผลิตสินค้าอันเป็นเสมือนของขวัญจากธรรมชาติ หรือที่เราเรียกกันติดปากว่า “Nature Gift” นั่นเอง เพราะนอกจากจะเอาใจใส่ทุกขั้นตอนการผลิตแล้ว ลูกยังใส่สิ่งที่อยู่เหนือธรรมชาติที่ลูกไม่ได้เขียนเอาไว้ในฉลากของผลิตภัณฑ์ “Nature Gift” อีกด้วย สิ่งนั้นก็คือ ความรักและผูกพันที่มีต่อผู้บริโภคทุก ๆ คน
๕๖. บุพกรรมที่ทำให้คุณพ่อของลูก เกิดมามีฐานะยากจนและมีชีวิตที่ลำบาก เป็นเพราะวิบากกรรมที่เกิดจากความตระหนี่ ไม่ชอบทำบุญและไม่ชอบสงเคราะห์หมู่ญาติ เนื่องจากไม่เข้าใจเรื่องกฎแห่งกรรมตามหลักพระพุทธศาสนาในหลายภพหลายชาติก่อน ๆ โน้นตามมาส่งผล
เรื่องมีอยู่ว่า ในชาติดังกล่าว คุณพ่อของลูกเกิดในตระกูลของพ่อค้าที่มีฐานะยากจน เมื่อเติบโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ท่านก็ทำหน้าที่ดูแลกิจการค้าขายของครอบครัว ด้วยความที่ท่านมีความเพียรพยายามและมัธยัสถ์อดออม จึงทำให้ฐานะของท่านดีขึ้นเรื่อย ๆ
แต่เนื่องจากคุณพ่อของลูกมีความมัธยัสถ์อดออมมากเกินไปจนกลายเป็นความตระหนี่ ดังนั้นเมื่อญาติทั้งหลายมาขอความช่วยเหลือ ท่านจึงไม่สนใจและไม่ได้ให้ความช่วยเหลือแก่ญาติเหล่านั้นเลย อีกทั้งในภพชาตินั้น ท่านไม่ได้ใส่ใจในเรื่องของการทำบุญเลยแม้แต่น้อย เพราะท่านเชื่อแต่เรื่องหนึ่งสมองสองมือเพียงอย่างเดียว
ด้วยความที่ท่านเป็นคนตระหนี่และมีความเชื่อมั่นในความสามารถที่มาจากหนึ่งสมองสองมือมากกว่าที่จะเชื่อในเรื่องของบุญ นี้เอง จึงทำให้ในภพชาติต่อ ๆ มา ท่านต้องมาเกิดในยุคที่ไม่มีพระพุทธศาสนา ซึ่งเป็นยุคที่หาเนื้อนาบุญอันเลิศในการที่จะทำบุญได้ยาก ทำให้ท่านขาดโอกาสสั่งสมบุญใหม่เพิ่มเติม
๕๗. เมื่อไม่ได้สั่งสมบุญเพิ่มเติม ท่านจึงใช้บุญเก่าที่สั่งสมไว้ในอดีตชาติไปเรื่อย ๆ จนกระทั่งบุญเก่าหมดไป ชีวิตความเป็นอยู่ ของท่านจึงยิ่งลำบากยากจนมากขึ้นไปเรื่อย ๆจนกระทั่งมาถึงชาติปัจจุบัน
ด้วยวิบากกรรมที่เกิดจากความตระหนี่นี้เอง จึงทำให้ท่านเกิดมามีฐานะยากจนและมีชีวิตที่ลำบากตั้งแต่เด็ก และวิบากกรรมนี้ได้ดึงดูดตัวลูกและคุณแม่ของลูกที่มีวิบากกรรมคล้าย ๆ กันให้มาเกิดอยู่ในครอบครัวเดียวกัน เมื่อวิบากกรรมของทุกคนมารวมกัน ก็ยิ่งทำให้ครอบครัวของลูกลำบากยากจนมากขึ้นไปกว่าเดิมอีก
๕๘. หลังจากคุณพ่อของลูกเสียชีวิต ไปแล้ว กายละเอียดของท่านก็หลุดออกมาจากกายหยาบ แล้วเดินไปเรื่อย ๆ ด้วยความรู้สึกที่ยังงง ๆ และไม่รู้ว่าต้องทำอะไรต่อไป
ในเวลาต่อมา บุญปัจจุบันที่คุณพ่อของลูกเคยสั่งสมไว้ในสมัยที่ท่านยังมีชีวิตอยู่ก็พลันได้ช่องส่งผลดึงดูดให้ท่านไปเกิดเป็นภุมเทวา ระดับกลาง ๆ ที่มีวิมานหลังเล็ก ๆ อยู่ในหมู่บ้านของภุมเทวาแห่งหนึ่งที่มีความเชื่อแบบเดียวกัน
๕๙. หลังจากที่ลูกและครอบครัวทำบุญและอุทิศส่วนกุศลไปให้คุณพ่อแล้ว แม้ท่านยังไม่ค่อยเข้าใจเรื่องของการอนุโมทนาบุญ แต่พอลูกอุทิศบุญส่งไปให้ ท่านก็รู้สึกมีความสุขและปลื้มปีติในทุก ๆ บุญ
และด้วยผลบุญที่ลูกทำแล้วอุทิศส่งไปให้ท่านนี้เอง จึงทำให้ท่านได้เลื่อนชั้นจาก ภุมเทวาระดับกลางเป็นภุมเทวาระดับสูง ที่มีชีวิตความเป็นอยู่ดีขึ้นกว่าเดิมมาก อีกทั้งวิมานของท่านก็ยังใหญ่โต สวยงาม และอลังการขึ้นกว่าเดิมมาก ๆ อีกด้วย
๖๐. ส่วนบุพกรรมที่ทำให้คุณแม่ของลูกต้องเกิดมามีฐานะที่ยากจนและมีชีวิตที่ลำบากนั้น ก็เพราะวิบากกรรมที่ท่านไม่สนใจเรื่องบุญและปฏิเสธการทำบุญในหลาย ๆ พุทธันดรก่อน โน้นตามมาส่งผล
ในภพชาติดังกล่าว คุณแม่ของลูกเกิดเป็นกุลธิดาสุดสวยในครอบครัวของผู้ที่ไม่มีศรัทธาในพระพุทธศาสนา ท่านจึงไม่เข้าใจเรื่องของการทำบุญและผลของบุญ ดังนั้นท่านจึงไปนับถือความเชื่อแบบเทวนิยม ซึ่งคำสอนของความเชื่อนั้นมุ่งสอนให้ทุกคนที่นับถือบูชาแต่เทพเจ้า และห้ามไม่ให้ทำบุญให้ทานอีกด้วย
๖๑. ด้วยคำสอนของลัทธิความเชื่อ ดังกล่าว จึงทำให้คุณแม่ของลูกหมดโอกาสที่จะทำบุญให้ทาน ยิ่งตัวท่านศรัทธาและเชื่อใน คำสอนของลัทธิความเชื่อนั้นมากเท่าไร ท่าน ก็ยิ่งไม่สนใจและไม่เชื่อเรื่องผลของบุญมากขึ้นเท่านั้น
จากวิบากกรรมที่ท่านไม่สนใจเรื่องบุญและปฏิเสธการทำบุญนี้เอง ทำให้ในชาติปัจจุบันคุณแม่ของลูกต้องเกิดมามีฐานะที่ยากจน และต้องใช้ชีวิตอยู่ด้วยความยากลำบากมาก
๖๒. แต่ในเวลาต่อมา ก็มีเพื่อนสนิทที่เป็นชาวพุทธมาชักชวนคุณแม่ของลูกให้ไปทำบุญด้วยกัน ซึ่งตอนแรก ๆ ท่านก็ตอบปฏิเสธ แต่พอโดนเพื่อนชวนบ่อย ๆ เข้า ท่านก็เริ่มเกรงใจ แล้วในที่สุดท่านก็ไปปล่อยสัตว์ปล่อยปลาร่วมกันกับเพื่อนสนิท ซึ่งถือว่าเป็นการทำบุญครั้งแรกในชีวิตของท่านเลยทีเดียว
เมื่อคุณแม่ของลูกได้ทำบุญปล่อยสัตว์ปล่อยปลาแล้ว ท่านก็รู้สึกประทับใจและมีความสุขเป็นอย่างมาก จากนั้นท่านจึงเริ่มเข้าวัด แต่ก็ไม่ได้ทำบุญอะไรกับทางวัดเลย
ต่อมาหลังจากที่ท่านเข้าใจในหลัก คำสอนของพระพุทธศาสนาแล้ว ท่านก็เกิดความศรัทธาและเริ่มเปลี่ยนความเชื่อของตัวเอง ในที่สุดก็หันมานับถือพระพุทธศาสนาและเริ่มเข้าวัดทำบุญอย่างจริง ๆ จัง ๆ เรื่อยมา ซึ่งบุญที่ท่านชอบทำมากที่สุดก็คือ บุญปล่อยสัตว์ปล่อยปลา ดังนั้นท่านจึงทำบุญให้ชีวิตสัตว์ เป็นทานอยู่เป็นประจำ
ด้วยอานิสงส์จากการปล่อยสัตว์ปล่อยปลาอยู่เป็นประจำในชาติดังกล่าว ส่งผลให้ คุณแม่ของลูกมีสุขภาพร่างกายที่แข็งแรง และมีอายุที่ยืนยาวถึง ๙๑ ปี
๖๓. เมื่อพุทธันดรที่ผ่านมา ลูกและ ทุกคนในครอบครัวทำหน้าที่เป็นกองเสบียงหลักสำคัญของหมู่คณะ ที่คอยดูแลอุปัฏฐากพระ อุปัฏฐากวัด และได้สร้างบารมีร่วมกับหมู่คณะมาอย่างเต็มที่เต็มกำลัง ซึ่งแต่ละคนทำหน้าที่เป็นกองเสบียงที่มั่นคง เข้มแข็ง อย่างเอาชีวิตเป็นเดิมพันมาอย่างตลอดต่อเนื่อง โดยมีตัวลูกเป็นผู้นำในการสร้างบารมีของกลุ่มเรื่อยมา นับตั้งแต่ชาติที่เกิดเป็นลูกชายคนสวนของท่านเศรษฐีและร่วมกันสร้างวัดกับลูกน้อง
ในพุทธันดรที่ผ่านมา ตัวลูกและทุก ๆ คนในครอบครัวก็มีผลการปฏิบัติธรรมที่ดี บางคนได้เข้าถึงดวงธรรมใส ๆ บางคนได้เข้าถึงองค์พระใส ๆ และสามารถเอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้ ในที่สุด
๖๔. ในห้วงวัฏสงสารอันยาวนาน อันหาเบื้องต้น ท่ามกลาง และเบื้องปลายไม่ได้นั้น ตัวลูกและภรรยาของลูกก็ได้เกิดมาเจอกันหลายภพหลายชาติแล้ว ซึ่งในบางชาติก็เกิดมาเป็นเพื่อนสนิทกัน บางชาติก็เกิดมาเป็นพี่น้องกัน และอีกหลาย ๆ ชาติได้เกิดมาเป็นสามีภรรยากัน ทำให้ตัวลูกและภรรยามีความสนิทสนม คุ้นเคยกันเป็นอย่างมาก ตัวอย่างเช่น ในชาติที่ลูกเกิดเป็นลูกชายคนสวนของท่านเศรษฐี ในตอนที่ตัวลูกยังเป็นเด็กน้อยอยู่นั้น ลูกก็ได้เป็นทั้งเพื่อนเล่นและคนรับใช้ลูกสาวของท่านเศรษฐี (ซึ่งก็คือภรรยาของลูกในชาติปัจจุบัน) มาโดยตลอด ดังนั้นตัวลูกและลูกสาวของ ท่านเศรษฐีจึงมีความสนิทสนมคุ้นเคยกันมาก
๖๕. และด้วยความที่ตัวลูกเป็นคนดี มีความเพียรพยายาม อีกทั้งยังชอบดูแลเอาใจใส่ลูกสาวของท่านเศรษฐีเป็นอย่างดี ดังนั้นเวลาที่มีคนมาดูถูกดูแคลนลูกว่าเป็น “ไอ้ลูกคนใช้” หรือ “ไอ้ลูกคนสวน” เธอจึงคอยพูดให้กำลังใจตัวลูกอยู่เสมอ ทำให้ลูกยิ่งรู้สึกซาบซึ้งใจในน้ำใจอันงดงามที่เธอมีให้ลูกมาโดยตลอด
๖๖. ในเวลาต่อมาเมื่อลูกเติบโตเป็นหนุ่มใหญ่แล้ว ท่านเศรษฐีก็ส่งลูกให้ไปฝึกงานกับเพื่อนของท่าน เพื่อเพิ่มพูนประสบการณ์ และมีโอกาสในการสร้างฐานะของตนเอง ซึ่งในระหว่างที่ลูกกำลังฝึกงานอยู่นั้น ท่านเศรษฐี ก็ส่งลูกสาวให้มาติดต่อเรื่องการซื้อขายสินค้ากับเพื่อนของท่านอยู่เสมอ
เมื่อลูกได้เจอกับเธอในคราวนี้ ด้วยความรู้สึกดี ๆ ที่มีให้กันมาตั้งแต่เด็ก จึงทำให้ความสนิทสนมคุ้นเคยที่มีมากอยู่แล้วพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว ทำให้ตัวลูกและเธอมีความรู้สึกที่พิเศษเกินไปกว่าคำว่า “เพื่อน”
ยิ่งเวลาที่ลูกต้องเดินทางไปติดต่อค้าขายต่างเมือง หากบังเอิญได้เจอกับลูกสาวของท่านเศรษฐี เธอก็จะคอยพูดให้กำลังใจลูกอยู่เสมอ ทำให้ลูกมีความรู้สึกที่ดีกับเธอมาก และเป็นแรงผลักดันอันสำคัญที่ทำให้ลูกตั้งใจทำการค้าอย่างเต็มที่ และมุ่งมั่นที่จะสร้างฐานะขึ้นมาให้เป็นมหาเศรษฐีคนหนึ่งให้ได้ เพื่อที่ สักวันจะได้ไปสู่ขอเธอจากท่านเศรษฐีได้อย่างองอาจและภาคภูมิใจ
๖๗. ด้วยความขยันขันแข็งในการทำงานของลูก เพื่อนของท่านเศรษฐีจึงเอ่ยปากชม เรื่องราวของลูกให้ท่านเศรษฐีฟังอยู่เป็นประจำ ซึ่งท่านเศรษฐีก็รู้สึกปลื้มปีติและภาคภูมิใจ ในตัวลูกเป็นอย่างมาก
แล้วในที่สุดลูกก็สามารถสร้างฐานะได้จนกลายเป็นเศรษฐีที่ประสบความสำเร็จในชีวิตสมดังความตั้งใจ
หลังจากที่สร้างเนื้อสร้างตัวจนกลายเป็นเศรษฐีแล้ว ลูกจึงเดินทางกลับไปสู่ขอลูกสาวของท่านเศรษฐีมาเป็นคู่ชีวิต เมื่อท่านเศรษฐีทราบถึงเจตนาและเห็นความมุ่งมั่นตั้งใจอันดีของลูกแล้ว ท่านจึงรู้สึกวางใจและยินยอมพร้อมใจที่จะยกลูกสาวสุดที่รักให้เป็นคู่ชีวิต ของลูก
๖๘. หลังจากที่ลูกและลูกสาวท่านเศรษฐีได้แต่งงานกันแล้ว เธอก็คอยให้กำลังใจตัวลูกมาโดยตลอดว่า “คุณทำได้ You can do it. คุณต้องทำได้ดีกว่าเมื่อวานนี้อีก” นอกจากเธอคอยให้กำลังใจลูกแล้ว ตัวลูกเองก็ยังคอยเป็นกัลยาณมิตรให้แก่เธอเช่นกัน ซึ่งตัวลูกกับเธอก็ได้ช่วยเหลือเกื้อกูลกันและเป็นกัลยาณมิตร ซึ่งกันและกันอย่างนี้มาหลายภพหลายชาติแล้ว
๖๙. สำหรับในภพชาติดังกล่าว ซึ่ง ก็คือภพชาติที่ตัวลูกเกิดเป็นลูกชายคนสวน ของท่านเศรษฐี ลูกทั้งคู่ก็มีผลการปฏิบัติธรรมที่ดี สามารถเข้าถึงพระธรรมกายภายในและ เอาตัวรอดกลับดุสิตบุรีได้ในที่สุด
ดังนั้น ในชาติปัจจุบันนี้ ตัวลูกและครอบครัวก็ต้องไม่ประมาท ให้สั่งสมบุญ สร้างบารมีอย่างเต็มที่เต็มกำลัง และตั้งใจ นั่งธรรมะให้เข้าถึงพระธรรมกายภายในให้ได้ อย่างน้อยก็ทำให้ได้เหมือนอย่างในภพชาติ ที่ผ่านมานะลูกนะ
