นิทานอีสป เรื่อง หมีกับฝูงผึ้ง
ผู้แต่ง : อีสป
 

       ณ ป่าแห่งหนึ่งมีหมีตัวหนึ่งกำลังหิวเนื่องจากไม่ได้กินอาหารมาหลายวัน ทันใดนั้นมันหันไปเห็นรังผึ้งขนาดใหญ่บนต้นไม้ จึงหันไปฉีกกินอย่างตะกละตะกลาม มันเพลิดเพลินกับการกินจนไม่ทันระวังตัวจึงถูกผึ้งต่อย "โอ๊ย เจ้าผึ้งพวกนี้ ข้าจะทำลายพวกเจ้าให้หมดเลย" เจ้าหมีพูดด้วยความโกรธแค้น มันออกทำลายรังผึ้งทั้งป่าเพื่อเป็นการระบายอารมณ์ เมื่อฝูงผึ้งทั้งหลายเห็นพฤติกรรมของเจ้าหมีก็รวมตัวกันบินเข้าไปรุมต่อยเจ้าหมีอันธพาล สร้างความเจ็บปวดให้มันเป็นอย่างมาก เจ้าหมีได้แต่ร้องโอดครวญกับตัวเองว่า "เพราะความอารมณ์ร้ายขาดสติของตัวข้าเองแท้ ๆ ที่ทำให้ต้องมานั่งเจ็บปวดเช่นนี้"

:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::

ควรฟังคำเตือนของผู้อื่นก่อนที่ภัยจะมาถึงตัว

:: พุทธภาษิต ::

โกโธ ทุมฺเมธโคจโร. 
ความโกรธเป็นอารมณ์ของคนมีปัญญาทราม. 

ขุ . ชา. ทสก. ๒๗/ ๒๘๐.