นิทานอีสป เรื่อง สุนัขกับขโมย
ผู้แต่ง : อีสป
ขโมยขึ้นบ้านหมายจะลักทรัพย์ แต่เขาเหลือบไปมองเห็นสุนัขยืนจ้องเขาอยู่ ขโมยจึงเอาขนมที่มีในกระเป๋าโยนให้สุนัขเฝ้าบ้าน เพื่อจะใช้ล่อมันไม่ให้เห่าหรือทำร้ายตน สุนัขจึงเห่าขึ้มา พร้อมกับบอกว่า
"ที่เจ้าโยนขนมให้ข้า เจ้าต้องการปิดปากข้าใช่ไหม"
ขโมยบอกกับสุนัขว่า
"ข้าเห็นเจ้าเฝ้าบ้านตอนกลางคืนก็กลัวจะหิวข้าก็เลยเอาขนมให้เจ้ากินต่างหาก"
สุนัขรู้ทันขโมยจึงตอบไปว่า
"ไม่มีทางที่เจ้าจะได้อะไรจากบ้านหลังนี้แม้แต่อย่างเดียว"
ว่าแล้วเจ้าสุนัขก็เห่าปลุกเจ้านายของมัน โจรจึงจำใจต้องหนีไป โดยไม่ได้อะไรติดมือไปเลย
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
เงิน หรือสิ่งของไม่สามารถแลกกับความจงรักภักดีของคนซื่อสัตย์ได้
:: พุทธภาษิต ::
สจฺจํ หเว สาธุตรํ รสานํ.
ความสัตย์นั่นแล ดีกว่ารสทั้งหลาย.
สํ . ส. ๑๕/ ๕๘. ขุ. ชา. ๒๕/ ๓๖๐.
