นิทานอีสป เรื่อง แกะ หมาป่า และราชสีห์
ผู้แต่ง : อีสป
แกะฝูงหนึ่งเที่ยวเดินกินหญ้า และหลงเข้าไปในฝูงหมาป่า พวกหมาป่าจึงทำการล้อมฝูงแกะไว้และทยอยจับกินเป็นอาหารกันจนหมดทุกตัว ก่อนที่แกะตัวสุดท้ายจะถูกจับกินนั้น มันได้กล่าวคำขอร้องให้หมาป่าปล่อยมันไป
"ปล่อยข้าไปเถอะ ข้าเพียงแต่เดินทางหลงมาในฝูงของเจ้า เจ้าอภัยให้ข้าได้ไหม" กล่าวจบมันก็ถูกหมาป่ากัดกินในทันที
ฝูงหมาป่าเมื่ออิ่มกันแล้ว ต่างก็พากันนอนหลับ ขณะนั้นได้มีลูกราชสีห์พลัดหลงเข้ามาในกลุ่มของพวกหมาป่า พวกมันก็ล้อมลูกราชสีห์ไว้ ตังใจว่าจะจับกินเหมือนฝูงแกะ ลูกราชสีห์กลัวมากจึงบอกกับฝูงหมาป่าว่า
"พ่อกับแม่และญาติของข้าอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ ถ้าพวกเจ้ายังไม่ปล่อยข้า พวกเจ้าต้องถูกจับกินแน่ๆ"
พวกหมาป่าต่างไม่เชื่อที่ลูกราชสีห์พูดและพากันหัวเราะ
ขณะนั้นกลุ่มราชสีห์ที่ซุ่มอยู่ก็พากันออกมาล้อมกลุ่มหมาป่าไว้ พวกหมาป่าพอเห็นดังนั้นก็พากันตกใจ คิดจะวิ่งหนีแต่ก็ไปไหนไม่ได้ เพราะถูกล้อมไว้หมด ในที่สุดฝูงราชสีห์ก็จับฝูงหมาป่ากินเป็นอาหาร หมาป่าตัวสุดท้ายก่อนที่จะถูกจับกินก็รำพึงขึ้นว่า
"ถ้าข้ายอมปล่อยราชสีห์น้อยไป ข้าคงไม่ถูกจับกินแบบนี้"
:: นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ::
ทำให้ผู้อื่นเดือดร้อนก็จะได้รับความเดือดร้อนกลับมา
:: พุทธภาษิต ::
มธุวา มญฺญตี พาโล ยาว ปาปํ น ปจฺจติ,
ยทา จ ปจฺจตี ปาปํ อถ ทุกขํ นิคจฺฉติ.
ตราบเท่าที่บาปยังไม่ให้ผล คนเขลายังเข้าใจว่ามีรสหวาน,
แต่บาปให้ผลเมื่อใด คนเขลาย่อมประสบทุกข์เมื่อนั้น.
(พุทฺธ) ขุ. ธ. ๒๕/ ๒๔.
