การประมาณในการรับประทานอาหารมีในพระไตรปิฎกกล่าวไว้ในภาษาบาลีว่า "โภชเนมัตตัญญุตา"พื้นฐานของการรู้จักประมาณนั้นเริ่มจากมีปัญญารู้ว่า การบริโภคอาหารก็เพียงเพื่อประทังชีวิตให้อยู่ได้ในแต่ละวัน ดังนั้นจึงจำเป็นต้องกะปริมาณอาหารในจานให้พอดี เพื่อไม่ให้มีเหลือทิ้งเหลือขว้าง อันเป็นความสิ้นเปลืองและเพาะนิสัยไม่ดีให้เกิดขึ้นตามมาอีกมากมาย เช่นความมักง่าย ความเห็นแก่ตัว เป็นต้น
ผู้ที่ฝึกความรู้ประมาณในโภชนาหารอย่างสม่ำเสมอ ย่อมทำให้เกิดผลดี 2 ทาง คือ
ทางกาย
ย่อมทำให้สุขภาพร่างกายแข็งแรง ไม่มีโรคภัยไข้เจ็บที่เกิดจากการบริโภคเกินจำเป็น จากการตามใจปากตามใจท้อง หรือจากอาหารที่ไม่มีประโยชน์ เป็นโทษต่อร่างกาย
ทางใจ
ย่อมทำให้กิเลสไม่สามารถอาศัยช่องทางที่ร่างกายถูกบังคับให้ต้องเติมธาตุ 4 เล็ดลอดเข้ามาบีบคั้นใจให้เกิดความทุกข์ได้ทำให้ใจไม่เกิดความอยากได้ในสิ่งนั้นสิ่งนี้ตามอำนาจกิเลส ทำให้ทุกข์ในชีวิตประจำวันลดลง อาศัยข้าวเพียงไม่กี่ทัพพีก็ดำรงชีวิตอยู่ได้ ไม่เป็นภาระในเรื่องการหาอาหาร เมื่อถึงคราวเจริญภาวนาก็ทำให้ใจสงบนิ่งได้เร็วไม่ฟุ้งซ่านด้วยตัณหา ทำให้สามารถบรรลุธรรมได้เร็วไว
----------------------------------------
"หนังสือ 5 ห้องชีวิตเนรมิตนิสัย ฉบับสร้างแรงบันดาลใจ
ทีมงานหลักสูตรโครงการฟื้นฟูศีลธรรมโลก"
