“บุคคลไม่ควรทำบาป
ซึ่งเป็นเครื่องกังวลในโลกทั้งปวง
ด้วยกาย วาจา หรือด้วยใจ
มีสติสัมปชัญญะ ละกามทั้งหลายได้แล้ว
ไม่ควรเสพทุกข์อันประกอบด้วยสิ่งที่ไร้ประโยชน์”
สํ. ส. ๑๕/๔๒สํ. ส. ๑๕/๔๒
