หลวงพ่อสอนอะไร

หลวงพ่อสอนอะไร (ตอนที่ ๒๘)
บุญของหลวงพ่อ
 

     พระผู้มีพระภาคเจ้าเคยตรัสไว้ในอุทัยสูตร ความว่า กสิกรย่อมหว่านพืชบ่อย ๆ ฝนย่อมตกบ่อย ๆ ชาวนาย่อมไถนาบ่อย ๆ แว่นแคว้นย่อมบริบูรณ์ด้วยธัญชาติบ่อย ๆ ยาจกย่อมขอบ่อย ๆ ทานบดีก็ให้บ่อย ๆ ทานบดีให้บ่อย ๆ แล้วก็เข้าถึงสวรรค์บ่อย ๆ ผู้ต้องการน้ำนม ย่อมรีดนมบ่อยๆ ลูกโคย่อมเข้าหาแม่โคบ่อย ๆ คนเขลาย่อมเข้าถึงครรภ์บ่อย ๆ สัตว์ย่อมเกิดและตายบ่อย ๆ บุคคลทั้งหลาย ย่อมนำซากศพไปป่าช้าบ่อย ๆ ส่วนผู้มีปัญญาถึงจะเกิดบ่อย ๆ ก็เพื่อได้มรรคแล้วไม่เกิดอีก ดังนี้

     อาตมาเคยถูกพระเพื่อนต่างวัดสอบถามเรื่องการทำบุญของวัดพระธรรมกายว่าทำไมจึงพากันทุ่มเททำกันเหลือเกิน ไม่ใช่เฉพาะเรื่องการทำทานเท่านั้น แม้แต่การบวชก็พากันอธิษฐานบวชกันตลอดชีวิต ก็ตอบท่านไปว่า มันอยู่ที่การตั้งเป้าหมายชีวิตว่าเราต้องการจะเป็นอะไร อุปมาเหมือนมีเด็กอยู่ ๒ คน คนหนึ่งตั้งเป้าเพียงแค่จะเป็นชาวบ้านธรรมดา ก็ไม่ต้องดิ้นรนอะไรมากมายนัก แต่อีกคนหนึ่งตั้งเป้าอยากจะเป็นนายกรัฐมนตรี (ที่มาจากการเลือกตั้ง) ก็ต้องทำการบ้านหนักหน่อย ต้องออกไปพบปะผู้คน ต้องเสียสละเพื่อสังคม เป็นต้น

    ในเรื่องของเป้าหมายชีวิตนี้ จัดว่าเป็นเรื่องที่สำคัญสำหรับทุก ๆ คน เพราะเป็นประดุจหางเสือเรือ ที่จะกำหนดทิศทางของชีวิต หลวงพ่อทัตตชีโวท่านเคยสอนลูก ๆ ในองค์กรว่า

       “ แม้ว่าเป้าหมายชีวิตจะมีอยู่ถึง ๓ ระดับ คือ เป้าหมายบนดิน เป้าหมายบนฟ้าและเป้าหมายเหนือฟ้า แต่ชาวโลกส่วนใหญ่ ก็จะรู้จักแต่เป้าหมายบนดิน คือ คิดแต่การทำมาหาเลี้ยงชีพในชาตินี้ ไม่ได้คิดถึงหรอกว่าเป้าหมายบนฟ้าหรือชีวิตหลังความตายนั้นจะเป็นอย่างไร แล้วยิ่งเป้าหมายเหนือฟ้าคือ ไปพระนิพพานนั้นแทบไม่ต้องพูดถึง ดังนั้นลูก ๆ ต้องตอกย้ำเป้าหมายชีวิตให้ชัดเจนอยู่ตลอดเวลา ”

      นอกจากนี้หลวงพ่อยังสอนอีกว่า    “ ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตามให้เอาบุญเป็นตัวตั้ง ”

     มีเรื่องที่อยากจะเล่าถ่ายทอดให้กับพวกเรา ซึ่งเรื่องนี้แม้จะเกิดตั้งแต่ปี ๒๕๓๒ แต่ก็เป็นเรื่องที่อยู่ในใจของอาตมาตลอดมา นึกถึงครั้งไรยิ่งทำให้ต้องขวนขวายสั่งสมบุญให้ยิ่ง ๆ ขึ้นไป เพราะตระหนักดีว่า บุญที่ทำมายังน้อยนิดเหลือเกิน

      วันนั้นพระอาจารย์ฐานวุฑโฒ ได้พาพระธรรมทายาทไปกราบขอโอวาทจากหลวงพ่อทัตตชีโว เนื่องในวันคล้ายวันเกิดของหลวงพ่อ ซึ่งตรงกับวันที่ ๒๑ ธ.ค. ที่อาศรมบัณฑิตข้างสภาหลังคาจาก หลวงพ่อได้ให้โอวาทหลายเรื่อง แต่มีประเด็นหนึ่งที่อาตมาจำได้ขึ้นใจ

      “ เมื่อได้รับมอบหมายจากหลวงพ่อธัมมะให้เริ่มสร้างวัดในพื้นที่ ๑๙๖ ไร่ หลวงพ่อ ได้เอาชีวิตเป็นเดิมพัน ทุ่มเทเต็มที่ ไม่มีตารางนิ้วไหน ที่เหงื่อของหลวงพ่อจะไม่หยดลงไป     บุญของหลวงพ่อจากการสร้างวัด เป็นทะเลบุญทีเดียว...”

      เมื่อฟังถึงตรงนี้ อาตมานึกในใจ โฮ ! บุญขนาดเป็นทะเลบุญนี่ ไม่ใช่ธรรมดาแล้ว แล้วอย่างเราจะใช้เวลาอีกนานแค่ไหนกว่าจะได้สร้างบุญเหมือนหลวงพ่อ ขณะที่กำลังนึกอยู่ ก็ต้องเย็นหลังวาบเลย เมื่อหลวงพ่อพูดประโยคต่อไป

      “ ...แต่บุญของหลวงพ่อที่เป็นทะเลบุญนั้น เมื่อเทียบกับบุญของหลวงพ่อธัมมะแล้ว มันไม่เห็นฝุ่นเลยหละ ”

      ใครที่คิดว่าตัวเองบุญเยอะแล้ว ก็ลองอ่านดูอีกสักรอบ สองรอบนะ

ขอขอบคุณบทความดี ๆ จาก
อาสภกันโต ภิกขุ
๑๖ ส.ค. ๕๙
anacaricamuni.blogspot.ae