ความดีพื้นฐานสากล การฝึกฝนนิสัย ในชีวิตประจำวัน

5 ห้องชีวิต เนรมิตนิสัย
การ์ตูน เรื่อง อัศวินจิ๋ว ผจญภัยในร่างกาย
"ห้องน้ำ"

 

 

     “อัศวินจิ๋วผู้รักษาความสะอาด” เป็นสิ่งมีชีวิตเล็กจิ๋วที่อาศัยอยู่ในยาสีฟัน สบู่ ยาสระผม และนํ้ายาขจัดคราบต่างๆ พวกเขามีขนาดเล็กมากเล็กจนมองมดตัวน้อยๆ กลายเป็นไดโนเสาร์ตัวยักษ์ไปเลย

    อัศวินจิ๋วมีเครื่องมือส่วนตัวเรียกว่า “เครื่องบับเบิล เอ็กซ์” เครื่องมือคู่กายที่มองคล้ายเครื่องดูดฝุ่น คอยกำจัดเจ้าตัวสกปรกทุกชนิดให้สลายไป และสามารถผลิตฟองแก้วใสสะอาดที่เรียกว่า “ยานบับเบิลคลีน” ออกมา เพื่อพาเหล่าอัศวินจิ๋วลอยไปยังที่ต่าง ๆ ซึ่งยานบับเบิลคลีนนี้แข็งแรงทนทานมากเหมือนรถกันกระสุนเลยทีเดียว

   วันนี้เป็นเวรทำความสะอาดห้องนํ้าของ “ปั้น” ตามที่ตกลงกับแม่ไว้ เมื่อปั้นเทนํ้ายาขจัดคราบลงบนผนัง อัศวินจิ๋วนับร้อยก็กรูกันออกมาจากขวดนํ้ายาแล้ววิ่งจับเจ้าตัวสกปรกกันอย่างขยันขันแข็ง อัศวินจิ๋วเล็งเครื่องบับเบิล เอ็กซ์ไปที่เจ้าตัวสกปรกแล้วพวกนั้นก็ถูกดูดหายวับไปทันที

      เมื่อขัดผนังเสร็จ ปั้นก็ขัดอ่างล่างหน้า เช็ดกระจก และขัดพื้นห้องนํ้าจนสะอาดเอี่ยม แล้วจึงเก็บขวดยาสระผมที่หมดแล้วใส่ถังขยะ จัดแปรงสีฟัน ยาสีฟันที่ตั้งให้เป็นระเบียบหน้ากระจกใส่ไว้ในแก้ว แล้วนำขวดยาสระผมขวดใหม่มาวางในตะกร้า ก่อนจะเปิดนํ้าใส่ถังไว้ให้เพียงพอต่อการใช้ในหนึ่งวันของครอบครัว

      “ฮ้า… เสร็จแล้ว” ปั้นมองไปรอบๆ ตอนนี้ห้องนํ้าสะอาดข้าวของเป็นระเบียบเรียบร้อย

      “ ไปอาบนํ้าได้แล้วลูก” แม่เตือนปั้น

    ขณะที่ปั้นกำลังแปรงฟันอยู่นั้น ปั้นนึกถึงพระที่มาเทศน์ที่โรงเรียนเมื่อวานนี้ พระท่านเทศน์ว่าร่างกายของเรามีแต่สิ่งที่ไม่สวยงาม

   “จริงอย่างที่พระท่านว่า ในร่างกายคนเราเต็มไปด้วยขี้ ไม่ว่า ขี้ฟัน ขี้ตา ขี้หู ขี้มูก ขี้ไคล อึ ฉี่ จนเราต้องอาบนํ้า ล้างหน้า แปรงฟันและขับถ่ายอยู่ทุกวัน” ปั้นคิดขณะมองตัวเองในกระจก

   ในขณะที่อัศวินจิ๋วยาสีฟันกำลังกำจัดตัวสกปรกที่ฟันและลิ้นของปั้น เจ้าตัวสกปรกตัวหนึ่งแอบกระโดดเข้าไปในปากและกำลังลื่นไถลเหมือนเล่นสไลเดอร์ลงไปในคอของปั้น

    “โอ๊ะ แย่แล้ว แย่แล้ว มีผู้บุกรุก” จิ๋ว ๐๐๗ ตะโกนขึ้น แต่ไม่ทันเสียแล้ว

   “เรียกประชุมอัศวินจิ๋วยาสีฟันด่วน” ไม่นานอัศวินจิ๋วยาสีฟันก็ยืนเรียงหน้ารอรับคำสั่งจาก จิ๋ว ๐๐๑ ผู้เป็นหัวหน้า

    “เราต้องส่งตัวแทนเข้าไปตามจับตัวสกปรกออกมาให้ได้ เพราะถ้าเราเข้าไปกันหมด อาจจะทำให้ร่างกายของปั้นทำงานผิดปกติ” จิ๋ว ๐๐๑ พูด

       “ผมเข้าไปเองครับ” จิ๋ว ๐๐๗ อาสา

      “ปั้นจะเข้าห้องนํ้าตรงเวลาทุกวัน รอบต่อไปคือหกโมงเช้าของวันพรุ่งนี้เมื่อถึงเวลานั้นจิ๋ว ๐๐๗ ก็เริ่มปฏิบัติการได้เลย”

      “ครับ” จิ๋ว ๐๐๗ รับคำ

    คืนนั้นทั้งคืน จิ๋ว ๐๐๗ ต้องเรียนรู้เรื่องระบบย่อยอาหาร และระบบขับถ่ายซึ่งเป็นที่ที่จะต้องไป จิ๋ว ๐๐๗ เปิดอ่านตำราที่ศาสตราจารย์จิ๋วเขียนไว้ หลังจากที่ท่านเคยพลาดตกลงไปในร่างกายมนุษย์ เมื่อกลับมาจึงค้นคว้าเพิ่มเติมและเขียนทุกอย่างไว้ในตำราเล่มนี้

   รุ่งเช้า… ในขณะที่ปั้นกำลังใช้แก้วรองนํ้าเพื่อใช้แปรงฟัน ตามที่แม่สอนเรื่องการประหยัดนํ้า จิ๋ว ๐๐๗ก็เริ่มปฏิบัติภารกิจทันที

   “เหวอ เหวอ เหวอ เหวอ” จิ๋ว ๐๐๗ ร้องเสียงหลงในขณะที่กำลังลื่นไถลลงไปในคอหอยผ่านหลอดอาหารยาวๆ ก่อนที่จะตกลงไปในกระเพาะอาหาร

   จากนั้นจึงใช้เครื่องบับเบิล เอ็กซ์เป่ายานบับเบิลคลีนออกมาแล้วเข้าไปอยู่ในนั้น ก่อนจะขับยานลอยไปในร่างกายของปั้น เพื่อตามหาเจ้าตัวสกปรก

   ยานบับเบิลคลีนพาจิ๋ว ๐๐๗ ลอยมาจนถึงสุดปลายของลำไส้ใหญ่ ซึ่งเป็นที่ที่ผู้เฒ่าจิ๋ว เรียกว่า “ปลายอุโมงค์” ซึ่งเป็นจุดสุดท้ายก่อนที่ “อึ” จะออกจากร่างกาย

     “ในร่างกายมนุษย์มีของเสียเต็มไปหมดเลย”

     จิ๋ว ๐๐๗ มองลงไปเห็นของเสียที่มีสีเหลือง ก่อนที่จะขับยานออกไป โดยไม่ทันสังเกตเห็นบางอย่างที่พรางตัวอยู่

   “อืม… วันนี้อึมีสีเหลือง เป็นก้อน ไม่แข็งไม่เหลวเกินไป กลิ่นไม่แรง ส่วนฉี่ก็มีสีเหลืองอ่อนใส ขับถ่ายเป็นปกติ อย่างนี้ สบายใจจัง”

    ปั้นรำพึงกับตัวเองอย่างอารมณ์ดี  ขณะเช็ดพื้นห้องนํ้าให้แห้งและทำ ความสะอาดอุปกรณ์ในการอาบนํ้าให้พร้อมสำหรับผู้ใช้คนต่อไป ก่อนออกจากห้องนํ้า แล้วรีบแต่งตัวไปโรงเรียน

   ในห้องเรียนวันนี้ คุณครูยํ้ากับนักเรียนให้ขยันและตั้งใจอ่านหนังสือเพราะช่วงนี้ใกล้สอบปลายภาคแล้ว ซึ่งปั้นเองจะต้องขยันกว่าคนอื่นเป็นสองเท่า เพราะปั้นต้องช่วยแม่ขายขนมหลังจากเลิกเรียนด้วย และกว่าจะเลิกก็เป็นเวลาคํ่า

   คืนนั้นทั้งคืนปั้นจึงอ่านหนังสือจนดึก และตื่นเช้าไปโรงเรียนด้วยอาการอ่อนเพลียพอพักเที่ยงปั้นจึงฟุบหลับบนโต๊ะโดยที่ไม่กินข้าว

      ครอด… ครอด… 
     “เอ๊ะ เสียงอะไรนะ” จิ๋ว ๐๐๗ สงสัยและบังคับยานบับเบิลคลีนให้ลอยตามเสียงนั้นไป

     “เสียงดังมาจากกระเพาะอาหารนี่นา”

    เมื่อจิ๋ว ๐๐๗ ไปถึงก็พบกับฝนนํ้าย่อยที่กำลังตกหนัก ซึ่งปกติฝนนํ้าย่อยเหล่านี้จะต้องช่วยย่อยอาหารที่ส่งลงมาจากปาก แต่ตอนนี้กลับไม่มีอาหารเลยแม้แต่นิดเดียว

     “ทำไมปั้นไม่กินข้าวนะ” จิ๋ว ๐๐๗ สงสัย

   “เรารีบไปหาเจ้าตัวสกปรกก่อนดีกว่า เดี๋ยวมันจะถือโอกาสตอนที่ร่างกายปั้นไม่มีพลังเล่นงานปั้นได้” จิ๋ว ๐๐๗ รีบบังคับยานบับเบิลคลีนออกตระเวนหาเจ้าตัวสกปรกอีกครั้ง

   เช้าวันต่อมา… ปั้นตื่นนอนด้วยอาการอ่อนเพลียเพราะอ่านหนังสือจนเกือบสว่างในขณะที่ปั้นกำลังล้างหน้าอยู่นั้น ปั้นมองตัวเองในกระจกแล้วพบว่า ตอนนี้ขอบตาของตนเองคลํ้า ใบหน้าซีดเซียวเพราะอดนอน

     “เราคงใช้ร่างกายหนักไป…” ปั้นคิดในใจขณะที่นั่งขับถ่ายและรู้สึกไม่โล่งสบายเหมือนเคย

    “โอ๊ะ แปลกจัง ทำไมวันนี้อึที่ปลายอุโมงค์ มีสีดำและเหลวนะ” จิ๋ว ๐๐๗ วนหาเจ้าตัวสกปรกจนกลับมาที่ปลายอุโมงค์อีกครั้ง

     “อึ๋ย… กลิ่นแรงเข้ามาถึงในยานบับเบิลคลีนเลย รีบไปดีกว่า” จิ๋ว ๐๐๗ รีบขับยานออกไปจากปลายอุโมงค์ทันที

   “ปั้นรู้ไหมว่าร่างกายของเราเป็นรังของโรคเลยทีเดียวนะ ทั้งความเจ็บป่วยจากโรคต่างๆหรือความเจ็บป่วยจากความแก่ชราตามอายุ ดังนั้นเราจะต้องไม่ประมาทในการใช้ชีวิต และรู้จักดูแลรักษาสุขภาพร่างกายให้แข็งแรงสมบูรณ์ ไม่เจ็บป่วยก่อนเวลาอันควร” คุณหมอใจดีบอกกับปั้น หลังจากที่ปั้นเป็นลมในห้องนํ้าจนแม่ต้องพามาโรงพยาบาล

     “ทำไมไม่บอกแม่ล่ะปั้น ว่าช่วงนี้ลูกสอบ”

     “ผมอยากช่วยแม่นี่ครับ”

    “โถลูก… แม่ทำไหวจ้ะ งั้นช่วงนี้เลิกเรียนปั้นก็กลับบ้านอ่านหนังสือเลยนะ จะได้รีบเข้านอนแต่หัวคํ่าเข้าใจไหมลูก ดูสิเวลาที่ลูกไม่ดูแลตัวเองจนไม่สบายแบบนี้ ก็ไม่ได้ไปโรงเรียนแถมยังไม่ได้ช่วยแม่อีก ไม่มีผลดีเลย” แม่บอกปั้นด้วย
ความเป็นห่วง

     “ครับแม่” ปั้นรับคำและสัญญาว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก

   เย็นวันนั้นแม่ทำอาหารหลายอย่างให้ปั้นกิน มีทั้งผัก ผลไม้ เนื้อ นม ไข่ ครบห้าหมู่เมื่อกินอิ่มแล้วปั้นจึงรีบอ่านหนังสือและเข้านอนแต่หัวคํ่า

     รุ่งเช้าปั้นตื่นขึ้นมาด้วยหน้าตาที่สดชื่นแจ่มใส แม่ถือนํ้าอุ่นสองแก้วมาให้ปั้นดื่ม

  “ต่อไปนี้ลูกดื่มนํ้าอุ่นสักสองแก้วหลังจากตื่นนอนนะจ๊ะ คุณหมอบอกแม่ว่าช่วยกระตุ้นการขับถ่าย และเติมพลังให้กับร่างกาย เพราะนํ้าเป็นส่วนประกอบของร่างกายกว่า ๗๐%เชียวนะ”

“ครับแม่” ปั้นรับนํ้ามาจากแม่และดื่มรวดเดียวหมดสองแก้วก่อนจะเข้าห้องนํ้าทำกิจวัตรประจำวันตามปกติ

   “โอ๊ย ทำไมหาไม่เจอนะ เจ้าตัวสกปรกอยู่ไหนกันเนี่ย” จิ๋ว ๐๐๗ ขับยานยานบับเบิลคลีนวนไป วนมาจนเริ่มท้อ

    “หา นี่เรากลับมาที่ปลายอุโมงค์อีกแล้ว อึ๋ย เหม็นๆ แต่เอ๊ะ…” จิ๋ว ๐๐๗ ชะงัก

 “ไม่เหม็นเหมือนเมื่อวานแฮะ แถมวันนี้อึที่ปลายอุโมงค์มีสีเหลืองทองอีกด้วย” จิ๋ว ๐๐๗มองด้วยความประหลาดใจ และพบบางอย่างกำลังเคลื่อนไหวอยู่

    “นั่น! เจ้าตัวสกปรกนี่นา” จิ๋ว ๐๐๗ ไม่รอช้ารีบใช้เครื่องบับเบิล เอ็กซ์จ่อไปที่เจ้าตัวสกปรกทันที

    “ โอว...ไม่นะ” เสียงเจ้าตัวสกปรกร้อง ก่อนจะถูกดูดหายไป

   “ฮ้า… สบายตัวจัง เรากลับมาถ่ายคล่องเหมือนเดิมแล้ว”ปั้นอารมณ์ดี มองตัวเองหน้ากระจกก่อนที่จะแปรงฟัน

     “จิ๋ว ๐๐๗ กลับมาแล้ว เย้ ๆ ” เพื่อนๆ อัศวินจิ๋วยาสีฟันร้องเฮดีใจทีเหนจิว ๐๐๗ ขบยานบบเบลคลีนลอยออกมาจากปากของปั้นและแล้วจิ๋ว ๐๐๗ ก็กลายเป็นวีรบุรุษของอัศวินจิ๋วยาสีฟันตั้งแต่นั้นมาเช้าวันใหม่ปั้นก้าวเท้าออกจากบ้านด้วยสุขภาพที่แข็งแรงและกำลังใจที่ดีจากแม่ มุ่งหน้าสู่โรงเรียนด้วยความรู้สึกมั่นใจพร้อมสำหรับการสอบปลายภาคในวันนี้แล้ว

 

คำศัพท์ชวนรู้
bath   [v.] อาบน้ำ
body   [n.] ร่างกาย
dirty  [adj.] สกปรก
health [n.] สุขภาพ
restroom [n.] ห้องน้ำ
stomach  [n.] กระเพาะอาหาร
toothpaste [n.] ยาสีฟัน
water  [n.] น้ำ