บันไดขั้นที่ ๑๙ งดเว้นบาป
ทุกชีวิตในโลกต่างถูกพิพากษาแล้วว่า ต้องตาย อย่างแน่นอน ถ้านักโทษประหารที่เดินเข้าลู่หลักประหารด้วยอาการสนุกคะนอง เราก็จะตำหนิเขาว่า คนบ้า
แต่เราทุกคนทั้งที่รู้ว่า ต้องตายแน่ ก็ยังคะนอง ยังทำความชั่วอยู่ ก็ควรถามตัวเองว่า จะบ้าไปถึงไหน นัวแต่แก่งแย่งชีงดีมึงอย่างนั้น กูอย่างนิ เหมือนเป็ดไก่ไนลุ่มจิกตีกันอยู่ทำไม งดเว้นบาปเสียเถิด
คนเราประกอบด้วยกายกับใจ โดยใจคอยควบคุมกาย ความสำคัญของใจจึงมาก
พระสัมมาลัมพุทธเจ้าจึงลังว่า ทุกอย่างมึใจเป็นผู้น่า มีใจเป็นใหญ่ สำเร็จได้ด้วยใจ
ถ้าคนมีใจบาปเสียแล้ว การพูด การทำก็พลอยบาปไปด้วยเพราะการพูดบาป ทำ บาปนัน ความทุกข์ย่อมตามลนองเขาเหมีอนล้อเกวืยนที่หมุนตามขยี้รอยเท้าโค
แต่ถ้ามีใจบริสุทธิ์ การพูด การทำ ก็บริสุทธิ์ตามไปด้วย ความสุขย่อมตามสนองเขา เหมือนเงาตามตัวทุกคนเมื่อปรารถนาความสุข จึงต้องละชั่วเว้นบาปเสีย
