คำสอนจากเรื่องจริง
บางวันคุณยายก็นึกสนุกวันหนึ่งท่านบอกหลวงพ่อสมัยที่ยังไม่ได้บวชว่าคุณๆคุณไปดูหนุ่มสาวเขาคุยกันสิหลวงพ่อก็สงสัยว่าท่านนึกอย่างไรจะให้เราไปดูหนุ่มสาวหนุ่มสาวที่ไหนกันท่านบอกว่าข้างบ้านนะเปิดประตไปแล้วเลี้ยวซ้ายนะ เราก็ทำตามเปิดประตูไปก็เลี้ยวซ้ายไม่เห็นมีหนุ่มสาวเลยเห็นอยู่2คนคนหนึ่งเป็นผู้ชายอายุ85อีกคนเป็นผู้หญิงอายุ84เขาคุยกันฝ่ายหญิงหนีฝ่ายชายมาอยู่วัด ฝ่ายชายคิดถึงเลยมาตาม“โอ๋เราก็แก่ๆ
กันแล้วนะกลับบ้านเถอะมาอยู่ทางนี้เรื่องอะไรก็ลืมๆซะเถอะ”ฝ่ายสาวตอบว่า“ไปอยู่บ้านโน้นสิ”คือว่าหนุ่มผู้เฒ่านี้มีอยู่2บ้านมีบ้านใหญ่กับบ้านเล็กที่มาอยู่วัดคือบ้านเล็กที่บ้านใหญ่อายุ85เท่ากับหนุ่มอายุ85แต่บ้านเล็กที่มาอยู่วัดอายุ84เห็นแล้วเลยกลับมาบอกยายว่าไม่เห็นมีหนุ่มสาวที่ไหนเลยท่านบอกว่านั่นแหละหนุ่มสาวมาชวนกันอยู่เรื่อยๆ“เอ้อ!แล้วเขาคุยอะไรกันบ้างล่ะ”ท่านถามหลวงพ่ออธิบายว่าเขาคุยอย่างนี้คือชวนกันกลับบ้านแล้ว
ฝ่ายหญิงเธอบอกว่าให้พ่อบ้านไปอยู่กับภรรยาหลวงคุณยายบอกนั่นแหละอายุขนาดนี้แล้วยังคิดกันไม่ออกเลย
ยังทำตัวเป็นหนุ่มเป็นสาวแล้วท่านก็ทำให้หลวงพ่อได้ข้อคิดท่านพร่ำอบรมสั่งสอนหลวงพ่อเรื่อยมาอย่างนี้นึกขึ้นได้ทีไรท่านก็สอนสอนว่ามนุษย์ทุกคนไม่สมบูรณ์หรอกนะทั้งความคิด คำพูดและการกระทำถ้าสมบูรณ์ก็ไปนิพพานหมดแล้วแต่เพราะไม่สมบูรณ์จึงต้องมาอยู่ในโลกนี้เมื่อไม่สมบูรณ์ก็ต้องมีข้อผิดพลาดบ้างอย่าไปถือสาเอามาเป็นอารมณ์ถ้าถือสาก็เป็นเรื่องเป็นราวถ้าไม่ถือสาก็เป็นลมเป็นแล้งเพราะฉะนั้นความสุขความทุกข์ล้วนอยู่ที่ตัวเราหากเราอยากมีความสุขเราต้องปล่อยวางปล่อยไปตามเรื่องราวถ้าอยากมีความทุกข์ก็ให้ยึดมั่น
ถือมั่นไว้ถือสาหาความเขาว่าไม่น่าพูดอย่างนั้นกับเราไม่น่าจะทำอย่างนี้กับเราแล้วเอามาปรุงแต่งคนพูดอาจหลับเป็นสุขไปแล้วแต่เรายังคงนั่งคิดอยู่อย่างเป็นทุกข์ทำให้ไม่สบายกายไม่สบายใจหนักอกหนักใจห่างจากเป้าหมายที่เราต้องการไปถึงคือการเข้าถึงวิชชาธรรมกายและการไปสู่ที่สุดแห่งธรรมท่านพร่ำสอนหลวงพ่ออย่างนี้แล้วท่านก็พร่ำสอนตัวเองเช่นนี้มาตลอด
